به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت‌الاسلام خدابخش عبدلی، استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به هوش مصنوعی، نحوه مواجهه، حضور و عرض اندام آن در جهان آینده نوشت: ترسیم کمیت، کیفیت، زمین و زمان تقابل با دشمن را ما ترسیم کنیم؛ باید بدانیم در فناوری های جدید وارداتی هر قدر هم عمق و پیشرفت پیدا کنیم نبض و جوهر آن فناوری را در دست نخواهیم داشت و وابسته خواهیم بود.

باید حوزه های پیشرفت را از حالت تقابل به حالت تباین شیفت دهیم یعنی اگر آنها پهباد ساختند تمرکز مان را  فقط روی آن نگذاریم بلکه در حوزه های بدیع دیگری تمرکز و کار کنیم.

عبور از اقتضائات، پل مسیر پیشرفت و تمدن؛ برای رسیدن به جام جهانی پیشرفت و تمدن، باید از اقتضائات اغماض و عبور کنیم، از حل مشکلات موجود اصلا نباید غفلت کرد ولی نباید در تله های ایجاد شده، خودمان را محصور کنیم.

برنامه هایی مانندبرنامه های توسعه، به فرض توفیق حداکثری، مسائل و مشکلات موجود را پوشش می دهند و این در حالی است که اگر بپذیریم تحقق این برنامه ها، بصورت میدانی و واقعی هم اتفاق افتاده باشد طبق آمار رسمی تحقق آن ۳۰درصدی بوده است.

تجربه ده ها ساله نشان داده است بدنه اداری و مدیریت رسمی کشور در خوشبینانه ترین حالت، همه انرژی و توانش، پوشش دهنده اقتضائات است.

ضرورت ساختاری فرابروکراتیک؛ حرکت پرشتاب به سمت تمدن نوین و جامعه توسعه یافته اسلامی، نیازمند ساختاری فرابروکراتیک می باشد.

برای پیشرفت واقعی و پرش و جهش در مقوله توسعه و نزدیک شدن به فاز تمدن سازی، نیازمند ساختارهایی هستیم، ساختارها یا تشکل هایی که گرفتاری ها و پیچیدگی ها و چالش های بروکراسی موجود را ندارد و با یک مدیریت دلسوزانه، پیگیرانه، متخصصانه و بلندپروازانه به سمت تولید عناصر و ارکان پیشرفت های تمدن ساز، هدایت کند. همین موضوع هم نباید آلوده به ابتلائات تشکل ها و سازمان های موجود شود.

نگاه آینده پژوهانه به ضعف ها و قوت ها؛ باید بدانیم نقاط قوت مان به مرور تبدیل به نقاط عادی یا ضعف مان خواهد شد، باید بدانیم نقاط ضعف مان بزودی در انچه که الان برای مان مهم و مطرح است محدود نخواهد بود پس باید به صورت آینده پژوهانه، نقاط ضعف احتمالی سالها و دهه های آتی مان را حدس بزنیم و از الان، برای شان برنامه داشته باشیم.

استفاده حداکثری از ظرفیت نخبگانی و رسانه ای؛ باید از ظرفیت هوشی و نخبگانی واقعی انسانی در کشور بهره کافی را ببریم، باید برای آینده زیست در دوران تمدن نوین اسلامی، در ساحت ذهن، خیال و احتمالات از به کار انداختن و پویا کردن توهم و تخیل نیز بهره برداری کنیم.

باورپذیر کردن آن دوران طلایی و رسیدن به آن‌، ترسیم پیشگویانه شاخص ها و مولفه های همه ساحت های آن دوران طلایی، با استفاده از پتانسیل رسانه، فیلم و فضای دیجیتال و دیگر فناوری های مدرن، از دیگر امور و گام های مهم در راستای تحقق ان هدف مبارک و بزرگ است.

تغییر نقاط ثقل قدرت؛ قطعا بیان و تکرار هدف های عالی و بزرگ، اگر یکی از لوازم حرکت به سمت آن اهداف باشد قطعا یک گام بسیار کوچک در این کارزار طولانی و سخت می باشد و چنین نهضت و حرکتی با اغماض از مشکلات و اقتضائات میسر خواهد بود.

نباید درگیر روزمرگی ها شد اقتضائات همیشه هستند و مدیریت متناسب مطلوب یا کمتر مطلوب مقتضی خود را دارند و عرصه مدیریت رسمی و اداری کشور، مسئول پیگیری و حل و رفع نسبی آنها بوده و خواهد بود، باید منابع مولد قدرت و اقتدارمان را تنوعی معجزه آسا و غیرقابل پیش بینی سازیم باید نقاط ثقل قدرت مان را به صورت باورناپذیری تغییر دهیم و به جای فریاد زدن نقاط ضعف مان در تریبون های رسمی و غیررسمی، حتی در شناسایی نقاط ضعف مان نیز، باید دشمن را گیج و گمراه کنیم.

نگاه آینده پژوهانه به پازل دشمن؛ از همین منظر، باید به نقشه های احتمالی آینده دشمن نیر فکر کنیم و تلاش کنیم با چیدن پازل توطئه های آنها، تکه های تکمیل کننده پازل توطئه ها و کیدهای شان را به صورت پیشینی شناسایی کنیم.

ترسیم درست و دقیق معرفتی و اعتقادی جامعه؛ تصویرسازی درست و دقیق تری از برخی دوره ها و دوران ها که متناسب با فضای تمدنی نوین باشد در ساحت اعتقادات داشته باشیم که فضای جامعه مهدوی، بهترین کمک و حامی ما در ترسیم و پیشبرد آن فضا خواهد بود که نیازمند ادبیات گفتاری، نوشتاری، سمعی و بصری می باشد و نباید از قدرت هنر و رسانه و تبلیغات در این خصوص غفلت کرد.

به شدت نیازمند تغییر و ترمیم ذهنیت ها هستیم؛ باید فضای ذهنی جامعه را از برخی ابتلائات مثل کسالت و تنبلی، اکتفا به وضع موجود، بی انگیزگی و پوچ گرایی، بی هدفی و بی آرمانی، مادی گرایی، زهد دنیاگریز پالایش کنیم.

مدیریت بحران ها؛ برای تحقق بخشیدن به چنین هدف های بزرگی، نیازمند ایجاد فراغت و مدیریت چالش ها و تقلیل آنها هستیم و روندهای درونی یا بیرونی بحران آفرین یا تشدیدکننده بحرانها را به سمت و سویی مدیریت کنیم که کمترین استهلاک و اصطکاک ها را برای مان داشته باشد.

باید از حالت منفعل به حالتی فعال در عرصه های مختلف برسیم در رهبری علمی، در تولید و فناوری، در عرصه صنعتی، در عرصه نظامی و دفاعی، در عرصه اقتصادی تجاری و تولید ثروت، در عرصه حضورهای استراتژیک و تملک های ژئوپلتیک، در عرصه معادن و منابع انرژی و زیرزمینی، در عرصه فضا و فناوری های ماهوراره ای و مخابراتی و جاسوسی؛ در همه و همه ساحت ها و عرصه ها بایستی با هدف طراح شدن و نه مونتاژکار بودن و مجموعه ساز بودنِ صرف، با تمام همت و قدت به پیش بتازیم و مهندسی معکوس تکنولوژی و برنامه ریزی های دشمن را یکی از گام های ابتدایی ساحت های مختلف بدانیم.

باید همان طور که با انقلاب اسلامی برای استکبار و امپریالیسم جهانی، مساله درست کردیم باید بتوانیم با شناسایی ضعف های دشمنان، آنان را مورد شبیخون و تهاجم همه جانبه فرهنگی، اقتصادی و... قرار دهیم و از این گارد دفاعی خود را رها سازیم.

به یقین اگر توانستیم با اتکای به امداد حق تعالی و همراهی مردم و با رهبری مدبرانه حضرت امام خمینی(ره)، طاغوت بزرگ منطقه و مورد حمایت جهانی را با شکست مواجه کردیم‌ و بعد از انقلاب نیز، استراتزی بینهایت خصمانه و مذبوحانه مهار انقلاب اسلامی و حلقه آتش را بشکنیم قطعا خواهیم توانست در مراحل پیچیده موجود و آتی نیز پیروز و ظفرمند باشیم.

تا زمانی که همت مان کپی برداری باشد دنباله رو و وابسته دشمن خواهیم بود و در زمین طراحی شده آنها محصور و محدود بوده و مدیریت خواهیم شد.

در مورد هوش مصنوعی هم باید کاملا واقع بینانه و بدون بزرگ یا کوچک نمایی برخورد کنیم و بتوانیم با تولید فناوری های هم عرض، میدان اثر و عمل را از دشمن بگیریم.

انتهای پیام/