به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، یادداشتی با عنوان عاشورا زمینه ظهور امام مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به قلم دکتر سیده فاطمه سیدمدلل‌کار تقدیم مخاطبان می شود.

در این یادداشت آمده است:

عزاداری‌های ما به هر اندازه که پررنگ‌تر باشد، ظهور امام زمان(عج) نزدیک‌تر خواهد بود و هیچ چیز به اندازه عاشورا نمی‌تواند زمینه‌ساز ظهور باشد.

عاشورای حسینی رمز موفقیت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است اگر قیام امام زمان جهانی می‌شود و دنیا را پر از عدل و داد می‌کند، به واسطه عاشورا و قیام سیدالشهدا است. یعنی امام زمان از قابلیت عاشورا استفاده می‌کنند و با قابلیت عاشورا عدالت جهانی را برقرار می‌سازند.

حضرت ولی‌عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور در خانه خدا به معرفی خود می‌پردازند و پس از قرائت روضه امام‌حسین(ع) با شعار سیدالشهدا «یا لثارات الحسین» قیام جهانی خود را آغاز می‌کنند.

 قیام امام زمان برگرفته از الگوی عاشورا است در زیارت عاشورا که یک حدیث قدسی است، پس از خونخواهی امام حسین(ع) که مربوط به امام زمان است، می‌گوییم «فاسئل الله الذی اکرمنی بمعرفتکم» یعنی به برکت شما من گرامی داشته شده‌ام. به عبارت دیگر پیوند با امام حسین(ع) و حادثه عاشورا راه عظمت و بزرگی است.

در ادامه زیارت عاشورا می خوانیم «ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام منصور» یعنی بزرگ شدن و عظمت من از این جهت است که می‌توانم خونخواه شما باشم و لذا ما در عاشورا بزرگ می شویم و پرچم امام حسین(ع) را نگه می داریم تا به حضرت مهدی(عج) برسیم.

 عاشورا مقدمه است نه هدف

برخی معتقدند گذر زمان باعث فراموشی و کمرنگ شدن حوادث زندگی می شود و هر چه فاصله ما با یک حادثه بیشتر می‌شود، به طور طبیعی کمرنگ‌تر و به فراموشی سپرده می شود و بر همین اساس باید حوادث و مصیبت ها را برای تنظیم زندگی فراموش کرد تا نظام زندگی انسان مختل نشود و شادابی آن از بین نرود و در واقع هر حادثه ای را باید تمام شده بدانیم.

عاشورا به عنوان یک اتفاق، حادثه یا مصیبت، بسترساز تمام جریان های تاریخی بعد از این واقعه و جریانی به عنوان مقدمه بوده ولی برخی آن را هدف می دانند و لذا دچار مشکل می شوند در حالیکه عاشورا می تواند برای رسیدن به هر آن چیزی که می خواهیم باشد و تنظیم کننده نظام زندگی ما است.

 تمام دین در عاشورا جلوه پیدا می‌کند

 عاشورای حسینی تجلی اسلام عملی و قرآن و سنت است تمام دین در عاشورا جلوه عملی پیدا کرده و اگر در آیات قرآن تاکید به اخلاق شده و پیامبر اکرم (ص) هدف خود از بعثت را تکمیل مکارم اخلاق فرموده، نمونه عملی آن را در مبارزه عاشورا می توان دید.

عاشورای سال ۶۱ هجری قمری تعامل اسلام با دیگر ادیان است و این تعامل و ارتباط را می‌توان به بهترین وجه در جریان عاشورا مشاهده کرد که امام چگونه با سپاه دشمن گفت وگو کرد و احترام امام نسبت به یاران، دشمنان و همراهانش چگونه بوده و سخنان آن حضرت در روز عاشورا نشانگر این تعامل است.

هر انسانی معمولا در زندگی خود رفتاری مناسب دارد ولی زمانی که دچار گرفتاری و مصیبت می‌شود، به طور طبیعی نوع برخوردش نیز متفاوت می‌شود ولی می‌بینیم که سیدالشهدا(ع) در اوج حادثه و مصیبت به خواهرش حضرت زینب(س) می فرماید «در نماز شب مرا فراموش نکن» و در سنگین ترین لحظات عاشورا برای سخن گفتن با دخترش سکینه با آرامش از مرکب پیاده می‌شوند و از او خود دلجویی می کند یا به حضرت ابوالفضل(ع) می فرماید «بنفسی انت» یعنی جانم فدایت ای برادر و از طرف دیگر حتی به اسبان دشمن آب داد.

پیشرفت‌ها با عاشورا پیوند می‌خورد

چنین نگاهی به عاشورا باعث پیشرفت می‌شود. یعنی جمهوری اسلامی ایران زمانی به کرامت انسانی می‌رسد که این حادثه در نظام پررنگ شود و تمام پیشرفت‌های ۴۰ ساله ما به برکت الگوگیری از عاشورا بوده است و به هر مقداری که از این واقعه دور شده‌ایم یا عاشورا در زندگی ما کم رنگ شده، مشکلات ارتباطی و نظام زندگی ما نیز بیشتر شده است.

 اتفاقی که باید بیافتد این است که عاشورای حسینی را متوقف در مساجد و حسینیه ها نکنیم و عاشورا باید در نظام برنامه‌ریزی و قانون‌گذاری ما حضور داشته باشد و لذا مسوولان باید بررسی کنند که برای رشد کشور چگونه از این حادثه می‌تواند الگوگیری کند و روضه امام‌حسین(ع) بهانه‌ای برای برقرار کردن پیوند و پیشرفت است. یعنی روضه فقط گریه کردن نیست بلکه درمان تمام دردهای ما و راه پیشرفت و سلوک ماست.

اگر بخواهیم نظام اداری ما سالم‌تر شود و بخواهیم تعاملات ما با جهان به بهترین شکل باشد باید در هر موضوعی به امام‌حسین(ع) و عاشورا تاسی کنیم. یعنی دیپلمات‌ها و سفیران ما هنگام گفت‌وگو با دیپلمات‌های سایر کشورها باید به گونه‌ای رفتار کنند که جهانیان از این ادبیات الگو بگیرند و بدانند که الگوی ما واقعه عاشورا و سخنان امام حسین(ع) است. واین زمینه ساز تمدن نوین اسلامی است.

فهم و درک عاشورا برای دنیایی که تمدن آن بر اساس خودگرایی و فردگرایی شکل گرفته، بسیار سخت است. چون نمی‌تواند درک کند که چگونه ممکن است یک انسان همه چیز خود را فدا کند تا دیگران پیشرفت کنند. یعنی کسی که خود و فرزندان و زندگی خود را فدا می‌کند ولی در قبال آن هیچ چیزی به دست نمی‌آورد و می‌گوید من همه چیز خود را دادم تا جامعه بشری رشد پیدا کند برای آنان قابل درک نیست.

وی حتی جهاد و جنگ را بر اساس عشق به هدایت تفسیر کرد در هنگام جنگ برخی از دشمنان اسیر می‌شوند و در صدر اسلام اینگونه بود که اسرای جنگی وارد خانه مهاجرین می‌شدند و لذا خدا عاشق جنگ نیست بلکه عاشق هدایت است و اگر دنیا بفهمد که توسعه تسلیحاتی ما نیز برای هدایت و پیشرفت دنیاست، موضع آنها نیز نسبت به جمهوری اسلامی تغییر خواهد کرد.