به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، راحله رحیمی، بانوی کارآفرین البرزی بیان کرد: من حدود ۲۰ سالی است که در عرصه قالی، گلیم، چرم دوزی، خیاطی، سفال و ... در استان البرز فعالیت می‌کنم.

کارآفرین البرزی ادامه داد: من بیشتر با معلولان و بانوان سرپرست خانوار کار می کنم که نیاز مالی دارند و همیشه دغدغه داشتم که باید به جای کمک مالی به معلولان بایستی آنها را با آموزش‌های فنی و حرفه‌ای آنها به اشتغالزایی برسانیم.

وی تصریح کرد: آغاز کارم نیز با نابینایان بود و به این عزیزان قالی و گلیم بافی را آموزش دادم، این عزیزان بهتر از بیناها فرش می بافند و باید بیان کرد که معلولان بسیار حساس اند اما انسان‌های شادی هستند و اگر بتوانید با آنها ارتباط برقرار کنید، به شما اعتماد می کنند و می توانند دوست های خیلی خوبی برای شما باشند.

رحیمی افزود: معلولیت به هیچ عنوان محدودیت نیست و من اکنون کارگاهی دارم که بخش قابل توجهی از نیروهای من معلول هستند و یک سری نیروی دیگر دارم که وسایل و تجهیزات کار را به آنها دادم و در خانه برای من ورزش و گلیم می بافند.

وی ادامه داد: من اکنون حدود هزار نفری را در البرز به اشتغالزایی رساندم و بخش مهمی از این عزیزان از جامعه معلولان و بانوان سرپرست خانواراند.

بانوی کارآفرین البرزی اظهار کرد: حمایت مسئولان از کارآفرینان بسیار مهم است زیرا این ما برای گسترش حرفه مان نیازمند وام های با کارمزد پایین هستیم و خروجی این وام ها قطعا اشتغالزایی بسیاری از جوانان است و ما توانستیم به یک ثبات در کار برسیم و اکنون مشتری های خاص خودمان را داریم و برخی از تولیدات مان به خارج از کشور صادر می شود اما این ظرفیت وجود دارد که در صورت تقاضای بیشتر تولیدات را افزایش دهیم و این به حمایت مسئولان نیاز دارد، خیلی خوشحال هستم که امید بچه های معلول شدم و اکنون بسیاری از جامعه معلولان استان البرز و شهرهای دیگر نیز با آموزش و حمایت های بنده به اشتغالزایی رسیدند.

وی افزود: من توانستم با آموزش ها و مهارت گلیم و قالی نابینایان، ناشنوایان، معلولان جسمی-حرکتی، زنان سرپرست خانوار و... را به اشتغالزایی برسانم.

رحیمی با بیان اینکه کارکردن با معلولان اصلا سخت نیست، بلکه لذت بخش است، گفت: وقتی امید در روحیه این قشر جامعه نمایان می شود، انرژی مضاعفی به من می دهد.

بانوی کارآفرین البرزی ابراز کرد: من درخواست های زیادی از خارج کشور داشتم که به بنده و خانواده ام اسکان و اقامت می دادند تا من بتوانم به بچه های آنها آموزش دهم، اما من چون کشورم را دوست داشتم درخواست آن ها را رد کردم، اما با اینکه به سختی در ایران کارم را گسترش می دهم اما به عشق ایران ماندم و کارم را همین جا به عشق کشورم ادامه دادم.

وی در پایان اظهار داشت: آموزش های فنی و حرفه ای کلید حل مشکل اشتغال کشور است و من خودم با این آموزش ها افراد زیادی را به اشتغالزایی رساندم که هرکدام از آنها نیز صاحب کسب و کار شدند.

انتهای پیام/