به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، خانم حمیده مظاهری سیف، پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه، در سی و دومین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم تهران با حضور در غرفه مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران، بیان کرد: زندگی انسان‌ها دارای دو بعد فردی و اجتماعی است و غالبا زمانی که به قرآن کریم مراجعه کرده و خواهان ارتباط با آن باشیم، به سمت و سوی بعدی فردی و ارتباط بین بنده و خالق خویش، کشیده می‌شود و حریم و خلوت شخصی ایجاد می‌کند، ماه مبارک رمضان نیز از جمله ایامی است که می‌تواند بعد فردی انسان با خالق خود را تقویت کند.

وی ادامه داد: باید عرض کرد ابعاد اجتماعی که قرآن کریم در زندگی انسان قرار می‌دهد و آن نقشه راهی که در مقابل زندگی جمعی انسان قرار می‌گیرد، مورد غفلت واقع شده است و این ابعاد باید مورد بررسی قرار گیرد تا حضور قرآن کریم در زندگی اجتماعی انسان تقویت شود.

مظاهری سیف افزود: با تدبر در قرآن کریم و مراجعه به تفسیر المیزان می‌توان بعد زندگی اجتماعی انسان در سوره " والعصر " را درک کرد، تفسیر المیزان با بررسی تمام واژگان و آیات این سوره، ابعاد اجتماعی زندگی انسان را ترسیم کرده است، واو در آیه ابتدایی به تعبیر علامه طباطبایی(ره) نشان‌دهنده عظمت و شکوه یک پدیده است و واژه عصر به دوران شکوفایی اسلام اشاره می‌کند یعنی همان مدینه النبی که پیامبر یک حکومت و جامعه اسلامی را بنیان‌گذاری کرد و این آیه نشان‌دهنده شرافت و قداست این جامعه اسلامی است.

استاد حوزه و دانشگاه مطرح کرد: در روایات متعدد نقل شده است که تکرار مدینه‌النبی، همان جامعه مهدوی است که اسلام واقعی و اصیل در تمام ابعاد آن ساخته و پیاده می‌شود و آیه اول سوره والعصر این الگو و آرمان را برای ما ترسیم می‌کند.

وی عنوان کرد: قرآن کریم در آیه دوم سوره والعصر " ان الانسان لفی خسر " به الف و لام معرفه، یعنی تاکید اشاره می‌کند که معنای مطلق نوع بشر را اراده می‌کند که من به جای مطلق نوع بشر، جامعه بشری را جایگزین می‌کنم، یعنی جامعه بشری در خسران به‌سر می‌برد و خسران به معنای ضرر در اصل سرمایه تلقی می‌شود.

مظاهری سیف گفت: اصل سرمایه انسان، ارزش‌های وجودی او شامل رفتار، گفتار، پندار، کردار، اعتقادات و… می‌شود و این آیه به ضرر مالی و جسمی انسان اشاره نمی‌کند بلکه اصل وجودی انسان را مدنظر قرار می‌دهد و این یک هشدار است که باید در نظر بگیریم که چرا جامعه بشری روبه نقصان، سقوط و خسران است؟.

وی ادامه داد: باید گفت که تا اینجای کار انسان از زندگی در مدینه‌النبی یا مدینه فاضله که ابتدای سوره والعصر مطرح شد، فاصله گرفته است و به تعبیری در مدینه جاهله زندگی می‌کند، قرآن کریم در آیه بعد می‌فرماید؛ "الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات "، استثنائاتی از جامعه بشری وجود دارند که مستثنی هستند در این این مدینه جاهله، آنان چه کسانی هستند؟ کسانی که ایمان آوردند.

استاد حوزه و دانشگاه مطرح کرد: به تعبیر علامه(ره) ایمان مذکور در این آیه، ایمان اعتقادی و شناختی نیست بلکه ایمان عمل‌گرایانه مورد قبول واقع می‌شود که به تعبیر مقام معظم رهبری؛ ایمان نوعی تعهد آوری به دنبال می‌آورد، یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَیٰ رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ ۚوَمَنْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا(نساء ۱۳۵).

وی افزود: عملوا الصالحات یعنی عمل ایمانی که یکی از مصادیق آن صبر است، وتواصوا بالصبر و تواصوا بالحق، علامه(ره) حق را ترغیب به عمل صالح با یک نمو و تجلی خارجی تعبیر می‌کند.

مظاهری سیف گفت: سئوالی که مطرح می‌شود آن است که چرا خداوند در قرآن کریم از بین اعمال صالح به صبر اشاره کرده است؟ باید گفت صبر گستره وسیعی‌تری نسبت به اعمال دیگر دارد و به سه قسم صبر در طاعت، مصیبت و معصیت تقسیم می‌شود و این سه حالت ناظر به تمام امور اجتماعی و خارجی و مبتلابه جامعه می‌باشد.

وی اظهار کرد: تواصوا از باب تفاعل یعنی مشارکت است، یعنی یک ارتباط اجتماعی دو طرفه و از نظر منطقی نیز یک دلالت التزامی را شامل می‌شود، در واقع توصیه به حق و صبر زمانی امتثال می‌شود که شخص در ابتدا آن را خوب بشناسد و نسبت به آن عمل نماید، یعنی من نوعی نسبت به آن مقید هستم و بقیه را توصیه می‌کنم تا یک زنجیره متشکل از دعوت‌کنندگان حق و صبر به‌وجود آید که ثمره آن گشایش در تمام امور خواهد بود.

انتهای پیام/