به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، حجت الاسلام محمدجواد قائمی مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران، در یادداشت ارسالی با عنوان «حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، الگویی برای ولایت مداری اجتماعی» آورده است:
از جمله اوصافی که در منابع کهن ادبی و اخلاقی از آن نام برده و مورد نکوهش و پرهیز قرار گرفته شده است؛ مسأله غرور است، به‌طوری که حتی خالق هستی در آیات خود به نکوهش انسان برای غرور پرداخته است، هر چند می‌توان برای این رذیله اخلاقی عوامل و انگیزه‌های مختلفی از «قدرت سیاسی، تمکن مالی و حتی زیبایی جسمی یا بهره‌مندی از علم» بیان کرد، اما یکی از عوامل مهمی که گاهی ممکن است افراد بزرگی همچون بلعم بورا را مورد تزلزل قرار دهد تا در مقابل نبی و رسول خود بایستد، مسأله منزلت و جایگاه اجتماعی است که ممکن است برای هر صاحب نفوذی به‌خصوص کسانی که در سایه اندیشه یا مکتبی به منزلتی رسیده باشند، ایجاد شود.

در قدرت تخریب این عامل همان قدر بس که ملاک مقرب الهی یعنی ابلیس که خود گزیده شده از این عامل بوده در توصیه خود به نبی اسلام پس از سفر روحانی معراج، ایشان را از این خطر هشدار می‌دهند که تاریخ صدر اسلام و گروه‌های انحرافی منشعب از مسیر حق به صرف غرور حاصل از منزلت اجتماعی افراد تا انحراف در جنبش‌ها و انقلابات اجتماعی طول تاریخ پس از رهبران اولیه است، همه این موارد گویای اهمیت توجه به این مسأله است که هرگز نمی‌بایستی اجازه داد جایگاه و منزلت اجتماعی، عاملی برای انحراف منبعث از غرور شخصیتی شود و یکی از تنگناهای مهم اجتماعی که می‌تواند در مقاطع حساس گریبان‌گیر نخبگان اجتماعی شود، ضرورت هزینه کرد ثروت اجتماعی خود در مسیر حق و پیشگیری از ظهور فتنه و انحراف است.

از جلوه‌های مهم شخصیتی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) که می‌توان از آن به‌عنوان یک الگو در زیست اجتماعی به‌خصوص برای نخبگان اجتماعی یاد کرد، همین توجه به قطب نمای توحیدی در سلوک اجتماعی یعنی مسأله امام و امام شناسی و ولایت مداری در تقویت نظام اجتماعی دینی از طریق مصروف داشتن ثروت اجتماعی مکتسبه در مسیر دین و نظام دینی است، لذا ایشان در عین بهره‌مندی از منزلت و جایگاه رفیع علمی و معنوی و در عین حال منزلت اجتماعی در عصر زیست خود به‌خصوص در عصر ترویج جریان زیدیه در جامعه شیعی و ایرانیان، توانستند با ارائه اندیشه کلامی و فقهی خود با تعیین هر امام برای تراز سازی عملی مبانی خود با نگاه امام که در ورای وظیفه دینی به نوبه خود گامی در مصروف داشتن ثروت اجتماعی در تقویت منزلت اجتماعی امام و امامت در جامعه دینی بوده؛ از این آسیب مهم که بسیاری از معاصرین و غیرمعاصرین هم تراز ایشان را درگیر خود کرده بود، در امان بماند .

این حرکت نمادین حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در تقید به ترازسازی اندیشه‌ای با امام عصر خویش، ضمن به ثبت رساندن درس عملی در چگونگی ولایت پذیری اجتماعی در تاریخ برای همگان در جمیع اعصار؛ موجب شد تا ایشان را به یک الگوی عینی و شاخص برای همگان بخصوص نخبگان دینی و اجتماعی در حوزه ولایت پذیری تبدیل کند، به‌طوری که از جمله شخصیت‌های مهم دینی - تاریخی که همواره مقام معظم رهبری در بیاناتشان به کرامت پرداخته و ایشان را به عنوان یک الگو معرفی کردند، حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) است .زیرا ایشان در مقام عمل، مهمترین و عینی‌ترین شاخص ولایت پذیری در صلوات شعبانیه را که حق هیچ تقدم و تأخری به جز معیت در حوزه ولایت پذیری برای ما قائل نشده‌اند به مرحله اجرا در بیاورند و به همین علت می‌توان گفت: به یقین اگر این الگوی ولایت پذیری اجتماعی را در صدر اسلام از مدینه تا کوفه شاهد بوده‌ایم، شاید وضعیت امت اسلامی به نحوی دیگر رقم می‌خورد. چنانچه اگر این گناه را می‌توانستیم در نخبگان سیاسی اجتماعی عصر خویش و جامعه اسلامی خویش حاکم می‌کردیم دیگر گرفتار بحران‌ها و فتنه‌های شخص محور و پس از انقلاب نمی‌شده‌ایم

در پایان امید است که همگان با الگوپذیری از مدل ولایت‌پذیری اجتماعی حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و تراز سازی حرکت خویش بر مدار ولایت، مسیر ولایت پذیری را برای خویش در افق تحقق تمدن نوین اسلامی ایرانی همواره سازیم و هر کجا ولایت و نظام ولایی به نقش آفرینی ما در هر شأن و منزلتی خواستار باشد، از هزینه کرد خود باز نمانیم .

جریان تاریخ به اثبات رسانده که سرنوشت تحول خواهی و تحقق تمدن اسلامی در سایه گفتمان دینی بر سرنوشت بشریت، هرگز منتظر سلیمان‌های صرد خزائی نمی‌ماند چنانچه رود برای رسیدن به دریا، منتظر قطرات جدا شده از سیلاب نمی‌ماند.

انتهای پیام/