به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، امیرالمومنین علی(ع) می‌فرمایند؛ «مَنِ اتَّخَذَ قَولَ اللهَ دَلیلًا، هُدِیَ اِلَی الَّتی هِیَ اَقوَم» هرکس که سخن خدا را راهنمای خود بگیرد، به استوارترین راه‌ها هدایت می‌شود.(نهج‌البلاغه خطبه ۱۴۷)

آیات ۲۶ الی ۳۳ سوره انفال با یادآوری نعمت ها به مسلمانان آغاز می‌شود که گروهی اندک بودند و کفار آن‌ها را آزار می‌دادند، خدا به مسلمانان قدرت بخشید و آن‌ها را در مدینه از نعمت‌های بی‌شمار برخوردار ساخت و در ادامه هشدار می‌دهد که به خدا و رسولش خیانت نکنند و حتی به آنچه نزدشان امانت است نیز خیانت نکنند.

شان نزول این آیه مربوط به مذاکرات میان مسلمانان و یهودیان بنی قریظه است.

پیامبر سعدبن معاذ را به عنوان حکم انتخاب کرد اما یهودیان درخواست کردند که ابولبابه که از مسلمانان بود حکم باشد، ابولبابه از آنجایی که با یهودیان دوستی داشت به آنها گفت که اگر حکمیت سعدبن معاذ را بپیذیرید کشته می‌شوید که جبرئیل بلافاصله پیامبر(ص) را از خیانت ابولبابه باخبر کرد و این آیه نازل شد.

در ادامه خدا می‌فرماید که مال و فرزند وسیله آزمایش انسان هستند، حال آزمایشات الهی همانطور که می‌توانند سبب سعادت ما شوند.

مردود شدن در آزمایشات الهی باعث بدبختی و ویرانی دنیا و آخرت می‌شود.

علت این نکته این است که دل بستن بیش از حد به فرزند باعث می‌شود که بر عقل و فکر و دین انسان پرده افکنده شود و به خاطر فرزندش حق را زیر پا بگذارد و حرام خدا را حلال شمارد. از این رو خدا فرزند و مال را وسایلی برای آزمایش بیان می‌کند.

آیه ۳۰ سوره انفال پس از خدمتی بزرگ از سوی امیرالمومنین به مسلمانان نازل شد.

سران قریش وقتی دیدند به هیچ وجه نمی‌توانند جلوی گسترش اسلام و نبوت پیامبر(ص) را بگیرند، تصمیم به قتل ایشان گرفتند و خداوند نیز پیامبرش را از این تصمیم کفار با خبر کرد و آن شب امام‌ علی(ع) به جای پیامبر(ص) در بستر ایشان خوابید ‌و با به خطر انداختن جانش، جان رسول گرامی اسلام را نجات داد و این آیه نازل شد.

انتهای پیام/