به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، در سال‌های اخیر، یکی از پرتکرارترین مراجعات بانوان به محاکم خانواده، درخواست طلاق به استناد به عسروحرج است؛ مفهومی حقوقی که در ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی تعریف شده و در صورت تحقق، به زن اجازه می‌دهد بدون رضایت شوهر، از دادگاه تقاضای طلاق کند.

یکی از مصادیق روشن و پرتکرار عسر و حرج در دادگاه‌ها، ترک زندگی خانوادگی توسط مرد است.

ماده ۱۱۰ قانون حمایت خانواده صراحت دارد که ترک زندگی مشترک به مدت حداقل شش ماه متوالی یا نه ماه متناوب در مدت یک سال، بدون عذر موجه، می‌تواند از مصادیق بارز عسر و حرج تلقی شود.در چنین شرایطی، زن می‌تواند به استناد این ماده‌قانونی و ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی، به دادگاه مراجعه و تقاضای طلاق کند.

حتی اگر مرد حاضر به بازگشت به زندگی یا حضور در دادگاه نباشد، دادگاه می‌تواند رأی طلاق را بدون نیاز به حضور زوج صادر کند.

هر غیبت طولانی‌ای مصداق عسر و حرج نیست

ممکن است برخی مردان به واسطه شغل‌شان مانند ملوانی یا رانندگی طولانی‌مدت نتوانند به‌طور مداوم در خانه باشند اما چنانچه این عدم حضور همراه با پرداخت نفقه و حفظ ارتباط با خانواده باشد، مشمول عسر و حرج نمی‌شود.

مصداق قانونی زمانی تحقق پیدا می‌کند که مرد عملاً خانواده را رها کرده باشد، نفقه‌ای پرداخت نکند و ارتباطی هم با همسر نداشته باشد.این مواد قانونی، پشتوانه مهمی برای زنانی است که سال‌ها در شرایط سخت و بلاتکلیفی، بدون حمایت همسر، زندگی کرده‌اند.

اگرچه قانون، راهکارهایی برای طلاق در شرایط دشوار را پیش‌بینی کرده است اما شناسایی مصادیق عسر و حرج همچنان نیازمند بررسی دقیق قضایی و ارائه مدارک کافی از سوی زنان است.

انتهای پیام/