به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا زیبایی نژاد، رئیس پژوهشکده زن و خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «آگاهی پدر به نقش پدرانه خود» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

چرا برخی پدران از وظایف اصلی خود بی‌خبرند؟

برای ایفای صحیح نقش پدرانه، باید مجموعه‌ای از عوامل محیطی و ساختاری به یاری بیایند. به عنوان مثال، بنده کتابی تألیف کرده‌ام با عنوان «جایگاه خانواده و جنسیت در نظام تربیت رسمی».

ادعای بنده در این کتاب آن است که نظام آموزش و پرورش ما برای نهاد خانواده ارزش قائل نیست؛ و حتی جسارت آن را دارم که بگویم این نظام، در مواردی ضدخانواده عمل می‌کند. چرا؟ چون پسران را برای مرد شدن و دختران را برای زن بودن تربیت نمی‌کند.

یعنی ویژگی‌های شخصیتی مردانه در پسران و ویژگی‌های زنانه در دختران پرورش نمی‌یابد، در نتیجه، هنگامی که دختر و پسر وارد زندگی مشترک می‌شوند، هیچ آمادگی هویتی برای ایفای نقش‌های جنسیتی خود ندارند.

دختر نمی‌داند چگونه زن باشد و به زنانگی خود افتخار کند، پسر نیز به مرد بودن خود آگاه نیست و ارزشی برای آن قائل نیست و هر یک خارج از مدار طبیعی خود حرکت می‌کند و این نقیصه از آموزش و پرورش آغاز می‌شود.

امروزه بسیاری از دختران ما در آغاز زندگی مشترک اصلاً درکی از این تمایز ندارند و زمانی که به عنوان همسر وارد خانواده می‌شوند، درک نمی‌کنند که برخی حوزه‌ها مربوط به سرپرستی پدر است، و ممکن است تصور کنند که آن‌ها باید در همه حوزه‌ها دخالت داشته باشند، از سوی دیگر، پسران نیز از نقش خود آگاه نیستند و اگر هم آگاه باشند، مهارت و دانش لازم برای ایفای آن را ندارند.

در جامعه، وقتی فردی جایگاه مشروعی دارد، حتی اگر عملکردش ضعیف باشد، باید به او کمک کرد تا ارتقا یابد، مثلاً اگر رئیس‌جمهوری با رأی مردم انتخاب و با تنفیذ رهبری منصوب شده، ولو آن‌که نمره‌اش در عملکرد سیزده باشد، باید او را تقویت کرد تا به نمره چهارده یا پانزده برسد.

در خانواده نیز اگر مردی در نقش خود ضعف دارد، نباید تحقیر شود یا نقش او نادیده گرفته شود. همسر او نباید جای او را پر کند، بلکه باید کمکش کند تا به وظایفش آشنا شود، مسئولیت‌پذیر گردد و روحیه‌اش را باز یابد، زن باید همسرش را تقویت روانی کند، به او احساس افتخار و ارزش بدهد مثلاً اگر مردی بیکار شد، زن باید با عباراتی مانند «من به تو افتخار می‌کنم که مرد زندگی من هستی» روحیه او را بازگرداند. این کار، مرد را مجدداً به صحنه زندگی و مدیریت خانواده بازمی‌گرداند.

بسیاری از مردانی که به دام اعتیاد افتاده‌اند، مسئولیت این انحراف با خودشان است؛ اما در بررسی زندگی برخی از آنان، مشاهده می‌شود که همسرشان نیز نقش حمایتی لازم را ایفا نکرده است، یعنی در مواقع بحرانی مانند بیکاری یا اخراج، به‌جای بازسازی روحی مرد، به او استرس مضاعف وارد کرده‌اند.

چنین زنانی با تحقیر کردن مداوم همسرشان، مانند سمباده‌ای بر روح او عمل می‌کنند: مدام به او می‌گویند «تو بی‌عرضه‌ای» یا «تو لایق نیستی»؛ و نتیجه این می‌شود که مرد از خانه فراری شده و در دام دوستان ناباب و مسیرهای انحرافی گرفتار می‌شود.

انتهای پیام/