به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/ یزد، خانم سمانه پاک سرشت کارشناس مذهبی در نشست فرهنگی «آرایش های نوظهور؛ کاشت ناخن» در مدرسه علمیه معصومیه یزد گفت: مراد از کاشت ناخن آن است که مو یا ناخن جزء بدن شود و رشد کند؛ ولی این نوع کاشت ناخنی که الان انجام می شود، در واقع کاور ناخن است و کاور ناخن مانع از رسیدن آب به ناخن ها است.

وی افزود: متأسفانه کاشت ناخن امروزه به صورت گسترده بین خانم‌ها شیوع پیدا کرده و این سؤال را در ذهن ایجاد می‌کند که آیا اصلا این کار به صورت ابتدایی جایز است یا خیر؟ و در صورت کاشت؛ بعد از آن وظیفه چیست؟

کارشناس مذهبی با بیان اینکه برخی تصور می‌کنند که چون بعضی از مراجع فی نفسه کاشت ناخن را حرام ندانستند؛ پس کاشت ناخن اشکالی ندارد، افزود: لازم است قبل از آن به یک مقدمه کوتاه اشاره کنم؛ یک زن هنگام کاشت ناخن دو حالت دارد یا مکلف به نماز است و هیچ عذر شرعی ندارد که طبق نظر همه مراجع معصیت کرده و فعل حرام و گناه کبیره را مرتکب شده‌اند یا هنگام کاشت ناخن مکلف به نماز نیست و عذرشرعی دارد که قول مشهور جایز نمی‌دانند، چون می‌داند را تا هنگام رفع عذرشرعی برطرف نمی‌شود و این فعل حرام در نامه اعمال او ثبت شده است؛ اما این مراجع کاشت ناخن زن را هنگامی که عذرشرعی دارد؛ فعل حرام نمی‌دانند چون آن زمان مکلف نبوده است.

وی ادامه داد: این تفاوت نظریه بعضی از مراجع با بقیه مراجع مبنایی است که در علم اصول به بحث وجوب عقلی یا وجوب شرعی دارند، فقهایی که وجوب مقدمه را وجوب شرعی می‌دانند، می‌گویند جایز نیست و کسانی که وجوب عقلی را شرط می‌دانند، معتقدند تا زمانی که مکلف به نماز نیست جایز است.

خانم پاک سرشت اظهار داشت: از آن جا که هر نوع کاشت ناخن قابل برداشت است، طبق نظر همه مراجع برای غسل و وضو باید برداشته شود، هرچند مستلزم هزینه و زحمت باشد.

وی در ادامه مباحث به بیان ابعاد مختلف فقهی این مسئله و بیان نظر مراجع در زمینه حکم کاشت ناخن و برداشت آن؛ حکم پول و درآمد حاصل از کاشت ناخن و همچنین حکم شرعی غسل میتی که کاور ناخن دارد پرداخت.

انتهای پیام/