به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، مرتضی کرامتی در یادداشتی به مناسبت اربعین نوشت: پروردگار عالم از همان ابتدای خلقت به بشر آموخت که چهل، عددی برای رسیدن به کمال است.

جدّ ما در آزمون شجره و در پی اغوای شیطان رجیم، از میوه ممنوعه تناول نمود و به زمین هبوط کرد. خداوند کریم و غفور، توبه او را پس از یک اربعین پذیرفت و لقب «صفی الله» به وی بخشید.

"برگزیده خدا" یا "دوست خالص خدا" که به پیامبران بزرگ، حضرت آدم و حضرت خاتم (سلام الله علیهما) اعطا شده است.

اربعین به عنوان نمادی از ارادت و عشق به مسیر الهی و تجدید عهد با خداوند و بندگان خاص او شناخته می‌شود. 

غوطه‌وری نوح نبی در دریای الهی، وقوف موسی کلیم و زندگی یونس نبی در دل ماهی (سلام الله علیهم)، همگی در یک اربعین رخ داد. اربعین هایی که سیری الی الله داشتند.

 آیا رهایی آدم، نوح، موسی و یونس که سلام خداوند بر آنها باد به رسیدن به یک اربعین وابسته بود؟ یا به توسل به اسم اعظم؟ آن اسم اعظم چه بود که چله‌نشینی با آن کمال می‌یافت؟

شیعه آن ذکر و اکسیر اعظم را حسین می داند؛ حسین وارث انبیا است، از آدم تا خاتم.

 امام صادق (سلام الله علیه) زیارت وارث را به صفوان بن مهران تعلیم داد. در این زیارت ماثور، حسین را وارث آدم ، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد (صلوات الله علیهم اجمعین) می خوانیم و نیز وارث رسول خدا و پدرش امیرالمؤمنین که اربعینی نداشتند و رسالتی را بر دوش سبط و ولد خویش نهادند و اکنون در سال ۱۴۴۷ هجری قمری، ۱۳۸۶ سال از واقعه عاشورا می‌گذرد. 

ای کاش شهدای عملیات های کربلای ایران با ما بودند!

ای کاش بسیجیان بی‌ادعای امام خمینی که در خون خود غلتیدند، همراه ما، عمودهای نجف تا کربلا را گام به گام می‌پیمودند!

ای کاش سربازان بی ادعا و مخلص لشکریان حزب الله که آرزوی زیارت کربلا در سر داشتند این روزها همراهمان بودند!

ای کاش موج های خروشان کرخه، کارون، اروند و آب های آرام هور العظیم و هورالهویزه که خون های شهدای ما را چشیدند به شط های فرات و نهر علقمه متصل می شدند تا نسیم روح نواز آب های متبرک، صورت زوار حسینی را نوازش دهند! 

اما می دانیم و یقین داریم که روح شهدا عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ در مسیر آسمانی کربلا، همراه زائران زمینی رهسپار نینوا هستند و باکی از قربانی شدن در راه حسین ندارند.

این ایام جسم ها، روح ها و ملائک در مسیر خورشید کربلا هستند.

ما پیرو پیام عملی شهدا، بر شعار «انا علی العهد» استوار هستیم و بر فرازهای زیبای سربندهای بسیجیان، سپاهیان و ارتشیان هشت سال دفاع مقدس پابرجا مانده‌ایم.

 ما با اربعین حسینی، صدای طبل توخالی فرهنگ‌های منحط و خودساخته بی ایمانان به پروردگار یکتا را به گوش آزادگان جهان از هر مرام و مسلکی خواهیم رساند.

بر شهدای اخیر ایران اسلامی غبطه می خوریم. آنانی که در این اربعین، گوی سبقت را از ما ربودند، بال گشوده، از حصار زمین خود را رهانده و در مقام فنا و شهود الهی، سکان‌دار زائران زمینی اباعبدالله الحسین شدند.

ما همانند جابر، گونه بر خاک کربلا می‌گذریم و سوگمندانه ناله سر می‌دهیم: « حبیب لا حبیب حبیبه؟» 

مگر نفرمودید هیچ دوستی نیست مگر اهل بیت؟

آیا دوست جواب دوست را نمی‌دهد؟ و بانگی از دل آسمان برمی‌آید که چگونه می‌تواند پاسخ دهد؟ در حالی که میان سر و پیکرش فاصله افکنده‌اند!

 ای حسین! کشتی نجاتت در اربعین، تجلّی دیگری میابد.

 اربعین یعنی از حسین آغاز و به حسین پایان می‌دهیم. 

قرن ها آمد و رفت و اربعینی پس از اربعین دیگر گذشت و اکنون نوبت به ما رسیده است تا تمام عهد، قدرت، تمدن و فرهنگ شیعی را در این حرکت به منصه ی ظهور برسانیم. 

 تاریخ تشیع به این قرن و این سال ها افتخار خواهد کرد.

انتهای پیام/