علامه طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه)، چراغ حکمت جاودانه را از تبریز بر افروخت و فلسفه اسلامی را جان تازه بخشید

کارشناس صدا و سیما و استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) بندرعباس گفت: آیت‌ اللّه‌ العظمی علامه سید محمد حسین طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه)؛ فیلسوف الهی و مفسر بزرگ قرآن، با پیوند ژرف میان عقل و معنویت، نقشه‌ای تازه بر تارک فلسفه اسلامی رقم زد و نام خود را به‌عنوان احیاگر حکمت ایرانیـ اسلامی در جهان اندیشه جاودانه ساخت.

به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه علمیه خواهران/هرمزگان، خانم مریم آبسیه کارشناس صدا و سیما و استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها)، طی گفتگویی در مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) بندرعباس، بیان کرد: آیت‌اللّه‌العظمی علامه سید محمدحسین طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه)، فیلسوفی است که اندیشه و معنویت را درهم آمیخت و روح نوینی بر کالبد فلسفه اسلامی دمید.

خانم آبسیه بیان کرد: آیت‌اللّه‌العظمی علامه سید محمدحسین طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه)در بیست ‌و نهم، ذی‌القعده سال ۱۳۲۱ هجری قمری، در روستای شادگان از توابع تبریز دیده به جهان گشود، دوران کودکی ایشان با اندوه یتیمی همراه بود؛ در پنج‌سالگی مادر و در نه‌سالگی پدر را از دست داد و جز ایشان و برادر کوچک‌ترشان، سید محمدحسن، فرزندی از آن خاندان باقی نماند.

استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهراء (سلام‌الله‌علیها) بندرعباس افزود: علامه(رضوان‌اللّه‌علیه) در سال۱۳۴۴ هجری قمری، راهی نجف اشرف شد؛ شهری که در آن، ده سال به تحصیل فقه، اصول و فلسفه نزد بزرگانی همچون؛ آیت‌الله نائینی، آیت‌الله غروی اصفهانی (کمپانی)، آیت‌الله بادکوبه‌ای پرداخت و پس از نیل به مقام «اجتهاد»، به تبریز بازگشت و یک دهه به تدریس مشغول بود و در سال۱۳۶۵ هجری قمری، رهسپار شهر مقدس قم شد و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید.

کارشنا صدا و سیما اضافه کرد: بر پایه گزارش‌های تاریخی، پیش از آنکه نام علامه(رضوان‌اللّه‌علیه) در ایران شناخته شود، محافل علمی غرب، به‌ویژه در «آمریکا»، توجه ویژه‌ای به جایگاه فلسفی ایشان داشتند و پیشنهاد رسمی برای تدریس فلسفه شرق در دانشگاه‌های آن کشور از طریق شاه وقت ایران، به آیت‌اللّه العظمی بروجردی رسید؛ اما علامه با فروتنی و تقوا دعوت آنان را رد کردند.

وی بیان کرد: از مهم‌ترین وقایع حیات علمی و فکری ایشان در قم، «دیدار با هانری کربن؛ فیلسوف برجسته فرانسوی» و شاگرد مکتب هایدگر بود، کربن در جست‌وجوی پاسخ‌هایی برای پرسش‌های فلسفی بی‌پاسخ خود، به ایران آمد و در محضر علامه طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه) زانوی ادب بر زمین نهاد و این گفت‌وگوها سرآغاز شکل‌گیری یکی از «حلقه‌های فلسفی مهم تاریخ معاصر ایران» شد که در قم و تهران ادامه یافت.

خانم مریم آبسیه، در تحلیل این ارتباط تاریخی، اظهار داشت: کربن و طباطبایی بر محور «تأویل» در معناشناسی و معرفت تأکید مشترک داشتند و از دید علامه، معنویت حقیقی بدون تأویل ممکن نیست و همین اشتراک معنوی، پلی میان فلسفه الهی شرق و تفکر غربی شد و این جلسات، با حضور استادان الهیات و فلسفه ایرانی در منزل مرحوم احمد ذوالمجد طباطبایی در شمال تهران برگزار می‌شد و مباحث آنان پیرامون «فلسفه شیعی، حکمت متعالیه، و روح ایرانی-اسلامی» تا سال‌ها تأثیر خود را بر جریان فلسفی کشور برجای گذاشت.

کارشنا صدا و سیما بیان داشت: هانری کربن بعدها اعتراف کرد علامه طباطبایی(رضوان‌اللّه‌علیه) و شاگردان ایشان، از تداوم‌ دهندگان همان «حکمت الهی ایران باستان تا اسلام ناب» بوده‌اند و این تفکر را «زوال‌ناپذیر» و «روحیه جاودانه ایرانی» نامید که چراغ آن هیچ‌گاه در این سرزمین خاموش نمی‌شود.

استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) بندرعباس در پایان یادآوری کرد: امروز، میراث فلسفی علامه طباطبایی، نه‌تنها در حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های ایران، بلکه در مراکز فلسفه و الهیات جهان، به‌عنوان نماد زنده‌ی «حکمت الهی ایرانی–اسلامی» شناخته می‌شود.

انتهای پیام/

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha