به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، خانم صدیقه هاتفی، کارشناس دینی، با حضور در جمع طلاب و اساتید مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(سلام الله علیها) اردکان، به روایت «"فَعَلى مِثلِ الحُسَينِ فَليَبكِ الباكونَ؛ فإنَّ البُكاءَ علَيهِ يَحُطُّ الذُّنوبَ العِظامَ؛ بر كسى چون حسين بايد كه گريندگان بگريند؛ زيرا كه گريستن بر او گناهان بزرگ را مى‏‌زدايد» اشاره و بیان کرد: امام حسین(علیه السلام) در میان اهل بیت(علیهم السلام) جایگاه ویژه ای دارد به طوری که اشک ریختن برای آن حضرت سبب نابودی گناهان می شود.

وی تصریح کرد: یاد و نام امام حسین(علیه السلام) از اول خلقت جهان هستی و در دوران سایر پیامبران الهی مطرح بوده است و در روایتی از عبور حضرت آدم(علیه السلام) از سرزمین کربلا و ایجاد حالت حزن برای آن حضرت و گریستن ایشان بر امام حسین(علیه السلام ) اشاره شده است.

خانم هاتفی ادامه داد: امام با قیام خود که با عزیزترین اعضای خانواده اش همراه بود، اهداف و انگیزه های متعددی داشت و خود حضرت در نامه ای به مردم بصره به برخی از این اهداف می پردازد.

کارشناس دینی افزود: در این نامه، امام(ع) امر به معروف و نهی از منکر را هدف اصلی قیام خویش معرفی می کند و در مرتبه دوم برپاداشتن نماز را از جمله اهداف برمی شمارند.

استاد حوزه تشریح کرد: متاسفانه در زمان امام حسین( علیه السلام) بدعت های فراوانی در جامعه اسلامی پدید آمده بود و حکومت نبوی به حکومت اموی تبدیل شده بود؛ بنابراین هدف دیگر، احیای سنت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) بود که در نامه مطرح می شود‌.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگرچه حادثه کربلا مربوط به هزار و چهارصد سال قبل و در مدت کوتاه و منطقه خاصی بود، اما این واقعه همیشه زنده است و مبلغین حوزه های علمیه باید با تلاش و پشتکار خود احیاگر اهداف آن را در جامعه اسلامی باشند.