به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران به مناسبت گرامیداشت هفته وحدت با همکاری واحد پژوهش مدارس علمیه امام جعفر صادق(ع) و حضرت معصومه(س) شاهرود، نشست برخط باعنوان "مولفه‌های وحدت مسلمین از دیدگاه مقام معظم رهبری" در سایت اسکای روم به صورت برخط برگزار شد.

کارشناس این نشست، حجت الاسلام و المسلمین علی گلایری، در ابتدا بر اهمیت و ضرورت وجود اتحاد بین مسلمین تاکید کرده و اصرار مراجع و علما بر تحقق این امر را اساس دین برشمردند.

آقای گلایری گفت: اتحاد میان مسلمین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که این امر، مانع از تسلط دشمنان بر کشورهای اسلامی خواهد شد. آنچه به خوبی  روشن است این است که وجود تفرقه در جامعه تنها به نفع دشمنان خواهد بود، از این رو مقام معظم رهبری و دیگر مراجع و علمای دین، اتحاد را اساس دین بر می شمرند و در مقابله با وقایع تفرقه انگیز، از نص قرآن و کلام اهل بیت(ع) مدد می جویند.

وی افزود: در همین راستا رویکرد و تدابیر مقام معظم رهبری و دیگر علمای اسلام در مقابله با وقایع تفرقه انگیز، برگرفته از نص قرآن و کلام اهل بیت(ع) و مبتنی بر اصول دینی و اعتقادی است. به عنوان مثال موضع علما در قبال سوریه با افغانستان متفاوت است. برخی معتقدند: در سوریه، بحث اسلام و کفر است اما در افغانستان بحث تفرقه میان شیعه و سنی است. در سوریه باید از کیان اسلام دفاع کرد و در این راه نباید به کسی ستم روا داشت. امام علی(ع) در این زمینه می فرماید: "اگر از پای یک زن یهودی خلخال به ظلم و جنایت دربیاورند، انسان خوب است تا از این غصه بمیرد".

آقای گلایری تصریح کرد: در افغانستان باید بین مسلمانان اتحاد ایجاد کرد. هر چند این اتحاد به قیمت چشم پوشی نسبت به بخشی از انحراف جامعه تمام شود. چنانکه هارون برای از بین بردن تفرقه در جامعه، انحراف بخشی از جامعه را پذیرفت.

وی افزود: از این رو ما می بینیم تعابیر مقام معظم رهبری که مبتنی بر اصول دینی و اعتقادی است در حل این مسائل متفاوت است و جایی که لازم است برای خاموش کردن فتنه تفرقه، از اهانت به زنان اهل سنت جلوگیری می کند و بدین ترتیب بر حفظ وحدت میان مسلمین اهتمام می ورزد؛ چنانکه علی(ع) بر ایجاد و حفظ وحدت اهتمام می ورزید. بر اساس همین نگرش بود که امام در دوران خلافت غاصبان در نامه‌ای به ابوموسی اشعری نوشت: بدان در بین امت محمد(ص) فردی حریص‌تر از من بر اتحاد این امت نیست."لَيْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ عَلَى جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ أُلْفَتِهَا مِنِّي"‏( نهج البلاغه نامه 78)، همچنین زمانی که بعضی از یهودیان به آن حضرت گفتند: هنوز پیامبرتان را دفن نکرده بودید درباره‌اش اختلاف کردید؟!، امام (ع) ابتدا جواب حلی می‌دهند و می‌فرماید: ما در مورد آنچه از او رسیده بود اختلاف کردیم، نه درباره خودش. یعنی اختلاف در توحید و نبوت و کتاب و قبله نبود بلکه درباره وصایت بود. "إِنَّما اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لاَ فِیهِ"، سپس جواب نقضی داده می‌فرماید: اما شما پس از عبور از دریا (و غرق شدن فرعونیان) هنوز پاهایتان خشک نشده بود به پیامبر خود گفتید: براى ما هم بتى بساز همان‌گونه که این قوم بت ­پرست بت‌هایی دارند و موسى به شما گفت: شما مردم نادانى هستید.

استاد حوزه در ادامه یادآور شد: در این واقعه، حضرت برای پاسخ به این افراد به داستان عبور یهودیان از دریا توسط حضرت موسی اشاره کرده است که بعد از عبور، بت‌پرست‌ها را دیدند گفتند ما هم این‌ گونه می‌خواهیم یعنی با آنکه معجزه الهی را دیدند ولی به خدا ایمان نیاوردند، پس در اصل توحید شک کردند و اختلاف نمودند، لذا مستحق سرزنش هستند" وَلکِنَّکُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُکُمْ مِنَ الْبَحْرِ حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِیِّکُمْ: «اجْعَلْ لَنَا إِلهاً کَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ"  (نهج البلاغه حکمت317)