به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، خانم الناز جهان پور، از طلاب شهر ارومیه است که با ورود به حوزه علمیه الزهراء(سلام الله علیها) شهر ارومیه در سال 1382، قدم در راه تحصیل علوم حوزی گذاشت و بلافاصله پس از اتمام سطح2، در مقطع سطح3 مرکز آموزش عالی الزهراء(سلام الله علیها) تبریز در رشته فقه و اصول پذیرفته شد و تحصیل را ادامه داد. وی در سال1394 به عنوان  اولین گروه طلبه سطح۴ رشته فقه خانواده مرکز آموزش عالی معصومیه شهر مقدس قم پذیرفته شد و هم اکنون مشغول تدوین رساله سطح۴ است.

 خانم جهانپور، موفق به عضویت در جمع طلاب استعدادهای برتر حوزه علمیه خواهران در عرصه آموزش در سال 96 شد. وی از سال 1390 مشغول تدریس در حوزه‌های علمیه خواهران در شهرهای ارومیه و قم بوده و از سال ۹۶ تدریس در دانشگاه را نیز آغاز کرده است. نقطه آغاز کارهای پژوهشی وی در زمان تحصیل در سطح2 بود. قالب عمده کارهای پژوهشی این پژوهشگر جوان، در ابتدا مراجعه به کتاب های مختلف در راستای پاسخگویی به سوالات پژوهش‌های اساتید بود. وجود عطش پژوهش، موجب ادامه کارهای پژوهشی در قالب نگارش مقاله، تحقیق پایانی، ترجمه متون عربی و تألیف کتاب با موضوع "تطبیق حدود در فقه شیعه با قانون مجازات اسلامی (مصوب ۷۵ و ۹۲)"گردید. در طول این سال­ها، توفیق استاد راهنمای تحقیقات پایانی(سطح2) و پایان نامه سطح3(از امسال) و همچنین برگزاری کرسی­های آزاد اندیشی و نشست­های پژوهشی و برگزاری کارگاه­های مقاله­نویسی و ارزیاب مقالات جشننواره‌های رشد، بانوی کرامت و علامه حلی و مقالات پایانی سطح دو را داشت. عضویت در شورای علمی پژوهشی و کارگروه مدیریت استان آذربایجان غربی و کارگروه های مدارس الزهرا(س) و زینب کبری(س) از دیگر فعالیت های خانم جهان پور است. مقاله "بررسی حجیت سیره های مستحدثه عقلا" به قلم این بانوی پژوهشگر، در کنگره علوم انسانی نیوزلند در سال ۹۸ پذیرفته و چاپ گردید.

به مناسبت هفته پژوهش و آگاهی از دیدگاه های این پژوهشگر با سابقه و فعال، گفتگویی انجام دادیم که در ادامه تقدیمتان می شود:

-به عنوان یک بانوی پژوهشگر با سابقه، نقش تحصیلات عالی را در امر پژوهش چگونه ارزیابی می ­کنید؟

داشتن عطش علمی و دغدغه پژوهشی، امری است که موجب ترغیب و روی آوردن به کارهای پژوهشی می­شود و داشتن تحصیلات عالیه تنها گام کوچکی در برآورده ساختن این­­هاست. پس تحصیلات عالیه خوب است ولی کافی نیست، چرا که علاوه بردرگیر بودن با دروس باید اقتضائات جامعه و کاربرد پژوهش را نیز در نظر داشت.

-به نظر شما یک پژوهشگر چه زمانی و چگونه در کارش به حد کمال می­ رسد؟

یک پژوهشگرزمانی می‌تواند کارش را به حد کمال برساند که اولاً در مرحله خودسازی بتوانند بر نفس خویش غلبه یابد تا بتواند اخلاق پژوهشی را رعایت کند و با انجام پژوهش در قالب های مختلف بتوانند موجب اعتلای دین گردد و ثانیا از زمان کافی برای انجام پژوهش بهره گیرد، چرا که امر پژوهش، یک امر زمان­بر است تا نتیجه خوبی را بروز دهد. مهم­تر اینکه با شیوه پژوهش­های تحقیق آشنا باشد و بتواند در بزنگاه­های مناسب از قالب و روش متناسب برای انجام کاهای پژوهشی مناسب استفاده کند.

-چه موانع و مشکلاتی در امر پژوهش وجود دارد؟

موانع در امر پژوهش بسیار است از مهم­ترین آن­ها اینکه علوم دینی همگام و در قالب علوم انسانی پیش می­رود و نتایج تحقیقات در علوم انسانی بر خلاف دیگر علوم دیگر کاربردی بودنش معلوم نیست. چرا که در علوم تجربی همواره نتایج تحقیقات قبل، دستمایه تولید علم و انجام پژوهش­های جدید می­شود در حالی که در علوم انسانی بدلیل نهان ماندن این امر و تکراری جلوه کردن کارها، موجب کاهش انگیزه و رغبت در پژوهش کم می­شود. از این رو اکثر پژوهشگران در عرصه علوم انسانی پژوهش را بی فایده تلقی می­کنند. بنابراین باید تلاش شود تا با تصحیح این دیدگاه، شاهد پژوهش های فاخر و اثرگذار در این علوم باشیم. از دیگر مشکلات عمده که در امر پژوهش وجود دارد، وقت گیر بودن امر پژوهش است. ما از طلبه‌هاانتظارداریم در سیستمی که آموزش محور بودن در راس کار است و آموزش محوری ضربه مهلکی را به امر پژوهش وارد می کند، به پژوهش بپردازند، به خصوص در حوزه خواهران که اکثر طلبه­های خواهر علاوه بر صیانت و حفظ نهاد خانواده خود باید هم درس بخوانند، هم تبلیغ کنند و در کنار این امورکارهای پژوهشی نیز انجام دهند. پس بایستی طوری برنامه ریزی شود تا خواهران بتوانند همزمان، هم صیانت از خانواده خود را به نحو احسن انجام دهند و هم بتوانند درس حوزه را خوب یاد بگیرند و مسئله محور بار بیایند و پژوهش را انجام دهند.

 مشکل دیگر در امر پژوهش این است که غالباً اساتید روحیه پژوهشگری ندارند و یا زمان کلاس به تعداد واحد آنقدر ناهماهنگ است که مانع از پژوهش محوری استاد می شود و یا اصلا استاد انگیزه پژوهشی را ندارد تا بتواند به طلاب منتقل کند. از سوی دیگر غنای کتاب در کتابخانه ها گاه کم است و یا در سطح۳ مشکلات چون ناآشنا بودن طلاب با رشته انتخابی، موجب سردرگمی آنها در امر پژوهش می شود. هزینه بر بودن پژوهش و داشتن امکانات پژوهشی روزآمد از دیگر مشکلات و موانع در عرصه پژوهش است.

-چه آسیب­هایی می­ تواند تعامل بین تولید علمی و پژوهش را تهدید کند؟

 آسیب هایی که تعامل بین تولید علم و پژوهش را تهدید می کند عبارتند از: عدم بهره گیری از پژوهش های انجام شده؛ تکراری بودن پژوهش ها؛ چراکه تغییر یک کلمه در عنوان، موجب نو شدن آن می­گردد در حالی که محتوا همان است؛ از سوی دیگر مسئله محور نبودن شیوه آموزش طلاب، آنها را به تقلید از مبانی بزرگان و علمای گذشته سوق می­دهد؛ کتاب های حوزه همان شیوه قدیمی را طی می­کنند و طلبه ها در رسیدن به تولید علم یاری نمی رساند؛ صاحب نظرپروری در حوزه که بتواند تولید علم کند رو به افول گذاشته است؛ حمایت نکردن از پروژه­های پژوهشی؛ کاربردی جلوه نکردن تحقیقات و ...؛ 7عدم حمایت از دستاوردهای پژوهشی (پروژه نتیجه داده ولی از آن استفاده نمی­شود)

-توصیه و راهکارهای سرکار عالی برای ارتقای وضعیت و سطح و کار تحقیقی پژوهشگران چیست؟

به نظر حقیر برای ارتقاء وضعیت کار تحقیقی مواردی هست که باید مورد توجه قرار گیرد، از جمله: حمایت­ از پژوهشگران (مالی و زمانی)؛ تصحیح نظام آموزشی و تعداد واحد های درسی؛ پژوهش محور کردن دروس به صورت دقیق و علمی بطوری که نهاد خانواده مصون بماند؛ تشویق پژوهشگران؛ زمینه­سازی برای انجام پژوهش؛ ایجاد نشریات پژوهشی برای حمایت از طلاب در به چاپ رساندن مقالات و کتاب­هایشان از جمله کارهایی است که می تواند موجب بهبود وضعیت پژوهش گردد.

-فرصت های پژوهشی مراکز پژوهشی را چه چیزی می دانید؟

فرصت های پژوهشی غالباً همان چیزی است که مبتنی بر نیاز جامعه است؛ چرا که پژوهش­ها باید کاربردی باشند و دردی از جامعه را دوا کنند به خصوص در حوزه دین که مورد هجمه دشمنان واقع شده است و مهمترین عرصه برای پژوهش می باشد. طرح­های پژوهشی مراکز  پژوهشی باید روزآمد باشند و نهادها با مراکز علمی حوزه و دانشگاه تعامل داشته باشند تا هم پژوهش­های طلاب و دانشجویان جهت­دهی شود و هم موجب سودمندی و اثرگذاری در جامعه گردد. از سوی دیگر این تعامل ثمره تحقیقات را نمایان می­ کند و انگیزه پژوهش را ارتقاء می­ بخشد.

از اینکه با ما همراهی کردید و ما را مهمان تفکرات پژوهشی خود کردید، سپاسگزاریم.