به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، خانم سمانه نیلیه، طلبه رشته تفسیر و علوم قرآنی، از مؤسسه آموزشی عالی حوزوی فاطمه الزهراء(س) اصفهان از پایان نامه خود با عنوان «معناشناسی واژه هلک در قرآن»، با راهنمایی حجت الاسلام و المسلمین رضا رمضانی و داوری آقای مهدی حبیب اللهی دفاع کرد.

خانم نیلیه در دفاع از پایان نامه خود، با بیان اینکه راهیابی به عمق معنای واژگان قرآن نیازمند روشی است که مراد خداوند حکیم را به درستی تبین نماید، گفت: امروزه معنا شناسی که از ظهور آن به عنوان یک علم کمتر از یک قرن می‌گذرد، وظیفه‌ی بررسی معنا را بر عهده دارد و با رویکرد و مبانی جدید، معنا را مورد مطالعه قرار می‌دهد.

وی ادامه داد: این روش در میان مستشرقان و برخی از محققین علوم اسلامی به کار گرفته شده است. نظر به اهمیت این مسئله محقق با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی واژه هلک پرداخته است. نتیجۀ بررسی معنا شناسی واژگانی هلک بر پایۀ معنای اساسی و با مطالعۀ فرهنگ قومی عرب جاهلی پیش از اسلام و جهان بینی حاکم برآنها، این است که این واژه در پیش از اسلام کاربرد داشته و دارای یک وجه جامع معنایی و آن از بین رفتن و عدم بقاء می باشد. بنابراین معنای اساسی آن عبارت است از، از بین رفتن و سقوط حیات در موجوداتی که دارای روح می‌باشند که این ساقط شدن حیات، گاه به صورت اختیاری و گاه به صورت غیراختیاری است و در سایر کائنات که داری روح نمی‌باشند، زمانی که واژۀ هلک در آنها به کار برده می‌شود، این عدم حیات و بقاء به صورت مجازی برای آنها منظور می‌باشد.

خانم نیلیه گفت: با کشف واژه‌ها و عبارت‌های مترادف، متضاد، فعال، منفعل، لازم و تشکیل میدان‌های معنایی و تحلیل آن، یافتن واژه‌های کلیدی و کانونی و جهانبینی حاکم بر این واژۀ هلک در قرآن، معنای نسبی هلک در بافت و جهان‌بینی قرآن عبارت است از عذاب الهی که انسان‌ها به واسطۀ ظلم بزرگ که آن عدم ایمان به خداست، مستحق آن می‌شوند. این عذاب در زمان معین و پس از اتمام حجت خداوند بر بندگان توسط کارگزاران هلاکت و به وسیلۀ ابزار هلاکت انجام می‌گیرد که در پی آن انسان فاقد حیات می‌شود و این هلاک شدن برای انسان ضلالت، گمراهی، ضرر و تباهی به ارمغان می‌آورد و پس از آن به سوی خداوند باز می‌گردند و دیگر به دنیا باز نمی‌گردند.

طلبه رشته تفسیر و علوم قرآنی، مؤسسه آموزشی عالی حوزوی فاطمه الزهراء(س) اصفهان بیان کرد: در مطالعات متنی، الله، انسان، عدم ایمان، ظلم، زمان معین و عذاب در کانون واژه‌های کلیدی همچون اتمام حجت، ضلالت و گمراهی، ضرر و تباهی و نبودن ناصر، بازگشت به سوی خدا و عدم بازگشت به دنیا و. . . . قرار گرفته است.