به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران ، خانم فاطمه سادات صادقی طلبه مدرسه علمیه ریحانة النبی(س) اراک و از اعضای دوره نویسندگی قدم در یادداشتی از حال و هوای این روزهای غزه آورده است :

بسم الله الرحمن الرحیم

آه... نمی‌دانم از کجا شروع کنم و از چه چیز بگویم. دلم خیلی پُر است، فکر و خیال امانم نمی‌دهد و این روزها حال و احوال خوشی ندارم.

چرا جنگ تمام نمی‌شود؟! تا کی باید بشنویم و در رسانه‌ها ببینیم که رژیم کودک‌کش اسرائیل باز هم خون به دل مردم مظلوم و بی گناه غزّه کرده است؟!

آری اگر اینچنین نبود؛ به جای آنکه مادری نوزاد عزیزتر از جان و پاره تنش را با شیرِ وجودش سیر کند؛ خون، او را سیراب نمی‌کرد.

به جای آنکه کودکی با صدای گرم و دلنشین لالایی مادرش بخوابد، رگبار گلوله‌های دشمن او را به خواب ابدی فرو نمی‌برد. به جای آنکه نوزاد در گهواره‌ای که پدرش با ذوق و شوق برای او تهیه کرده بخوابد و مادرش با خنده‌های شیرین او تبسّم بر لب‌هایش جاری شود، امّا ناگهان پدر نوزاد تازه متولد شده‌اش را با دست‌های خودش به خاک می‌سپارد و قبر گهواره نوزاد می‌شود و مادر فقط می‌تواند با داغی که بر دلش بر جای مانده روزگار خود را به تلخ‌ترین نحو ممکن سپری کند.

ای کاش می‌شد که نوزادان و کودکان نمی‌مردند و فقط برای مدتی کوتاه به آسمان پرواز و با ابرها بازی می‌کردند و آنگاه که جنگ و خونریزی بی رحمانه دشمن به پایان می‌رسید، آنان نیز به سلامت به آغوش پر مهر و محبت خانواده خود باز می‌گشتند.

ولی افسوس که نمی‌شود... به امید روزی که مردم فلسطین شب را بدون شنیدن صدای گلوله صبح کرده و دیگر جنگی نباشد. هیچ کودکی یتیم و بی سر و پناه نشود، همچنین گرسنگی و تشنگی ریشه کن شده و روزی برسد که مسلمین جهان آزادی قدس را جشن گرفته و در مسجد الاقصی نماز جماعت را برگزار کنند.

وَ سَیَعلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنقَلَبِِ یَنقَلِبُون و آنان که ظلم و ستم کرده اند به زودی خواهند دانست که به چه کیفر گاهی باز می‌گردند.

بیایید همگی اول برای ظهور مهدی موعود امام زمان(عج) و دوم برای تسلای دل داغدار خانواده‌های فلسطینی دعا کنیم.