به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، زهرا آیتی، استاد حوزه و همسرجانباز شیمیایی و اعصاب و روان، در گفت و گویی اظهار کرد: متولد سال ۱۳۴۴ نجف آباد اصفهان هستم، به دلیل علاقه‌ی زیاد به دروس حوزوی، سال ۷۵وارد حوزه علمیه‌ی فاطمیه نجف آباد اصفهان شدم و سطح سه را در رشته‌ی تفسیر و علوم قرآنی به پایان رساندم و از سال ۸۰ مشغول به تدریس در حوزه‌های علمیه اصفهان و مازندران هستم.

وی ادامه داد: در سال ۱۳۶۴ با همسرم که از ناحیه سر و کمر با خمپاره و ترکش مجروح بودند ازدواج کردم و صاحب یک دختر به نام فاطمه شدم.

وی در پاسخ به تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاق زندگی هنگام پرستاری از همسر خود، خاطرنشان کرد: با اینکه جنگ در یک مقطع زمانی اتفاق افتاد و تمام شد، اما اثرات روحی، روانی و جسمی آن تا سالیان سال و در نسل‌های آینده همچنان ادامه دارد؛ از آنجایی که ایشان جانباز اعصاب و روان و حرکتی نیز هستند، برای انجام کارهای شخصی دچار مشکل می‌شوند ، اما شیرین‌ترین اتفاق زندگی، بدنیا آمدن دخترم فاطمه بود.

آیتی ادامه داد: آقای رجایی قبل از ازدواج در سال ۶۳ در عملیات‌های بدر، خیبر، فتح المبین در مناطق هورالهویزه، جزایرمجنون، و طلاییه مجروح شد.

وی با اشاره به احساس خود از پرستار بودن خاطرنشان کرد: بنده از  نوجوانی علاقه داشتم با شخصی که طلبه، پاسدار و یا جانباز ازدواج کنم، لطف خداوند شامل حال من شد و این اتفاق زیبا رقم خورد؛ چراکه بهترین حس، رضایت‌مندی‌ است اما مسولان باید به خانوادهای جانبازان و شهدا که حق بزرگی بر گردن مردم دارند بیش از پیش توجه کنند، زیرا این افراد از جان و مال خود گذشتند تا بتواند از آرمان‌های انقلاب و اسلام دفاع کنند.