معاونت پژوهش مدرسه علمیه شهید مطهری(ره) به مناسبت هفته پژوهش و در راستای شعار محوری این هفته با عنوان سیره فاطمی، نشست علمی با عنوان چیستی مفهوم زهد در سلوک معنوی حضرت زهرا(س) و تقابل آن با زهد صوفیانه را برگزار کرد.
به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، به مناسبت هفته پژوهش و در راستای شعار محوری این هفته با عنوان سیره فاطمی، نشست علمی با حضور شهره شریفی، استاد و پژوهشگر حوزه، در مدرسه علمیه شهید مطهری(ره) برگزار شد.
خانم شریفی، سخنان خود را با مفهوم شناسی کلمه زهد آغاز کرد و آن را بی اعتنایی و بیتوجهی به دنیا در عین برخورداری از دنیا تعریف کرد و گفت: جهان اسلام در قرن اول و دوم شاهد تحولی در نحوه برخورد با آموزههای دینی بود که طیّ آن صوفیه با نگاهی زاهدانه به عرصه اندیشه دینی ورود کرد و در میان مسلمانان جایگاهی بدست آورد، به گونه ای که عبادت و ساده زیستی آنان باعث شد مردم به روش سلوک آنان با احترام بنگرند و تا امروز نیز این روش همچنان جایگاه دارد.
استاد و پژوهشگر حوزه، در ادامه افزود: در مقابل این برخورد نادرست صوفیان، خط مکتب اهلبیت(ع) با صدور روایاتی مانند دنیا مزرعه آخرت است، دنیا را به کلی نهی نمیکنند و در عین برخورداری از دنیا به آن دلبستگی و وابستگی ندارند.
وی در ادامه یادآور شد: زهرای مرضیه(س) در عین برخورداری از فدک و درآمد سالانه بالا، کارهای منزل را خودشان انجام میدادند و از لباس و خوراک معمولی بهره میبردند و بهشیوه اشراف زندگی نمیکردند و انفاق نیز مینمودند و در عینحال برای عبادت شبانه به بدن خود صدمه نمیزدند، این درحالیست که در شرح احوال برخی صوفیه آمده در چشمان خود نمک میریختند که شب بیدار بمانند.
خانم شریفی برای تبیین بهتر سبک عبادی حضرت زهرا(س) گفت: در عبارات برخی صوفیه دیده میشود که میگویند فاطمه عارفه نبود، بلکه زاهده بود، زیرا همیشه از پیامبر(ص) درخواست توصیف دوزخ را داشتهاست و این عبارتی تحقیرآمیز است، زیرا از نظر صوفیه، زهد مرحلهای از طریقت است که برای رسیدن به فنا باید از آن عبور کرد و زهرای مرضیه(س) به مراتب بالای شناخت نرسیده و در مرتبه زهد باقی مانده است، در حالیکه ایشان بر اساس طراحی خداوند زندگی کرده و همه مراتب عبودیت را همزمان مراعات مینموده است.
وی در پایان با اشاره به ارزشمندی زهد و سادهزیستی اظهار داشت: آنچه که انسان را رشد میدهد و در مسیر عبودیت به تعالی میرساند، تبعیت از خدای متعال است، خدایی که برای تعالی انسان برنامهای فرستاده، انسانها را با همان برنامه میپذیرد و در نظر او برنامههای ساختگی در مسیر عبودیت جایگاهی ندارد.
نظر شما