به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، معصومه نوروزیان، مدرس حوزه، در جمع طلاب مدرسه علمیه تخصصی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) بابل، در بیان مقاله‌ای با عنوان «حالات قلب در وصیت نامه ۳۱ نهج البلاغه از دیدگاه علامه مصباح یزدی(رحمه الله علیه)» اظهار کرد: اولین سخن امام به وجود حالات قلب در انسان، به زنده بودن او بواسطه موعظه ‏است، یعنی انسان با موعظه می‏ تواند قلب خود را فعال کند تا در مسیر درست به حرکت درآید و بعد از آن، با نشاط بیشتر برای رسیدن به اهداف‏ش تلاش خواهد کرد و پویایی و سر زندگی جدیدی برای او ایجاد خواهد شد.

وی تأکید کرد: اگر قلب آکنده از انوار الهی شد، زمینه برای پذیرش موعظه فراهم می‌شود؛ اما زمانی‌که دل جایگاه شهوت و امیال نفسانی شد، جایی برای عبور موعظه در آن نیست؛ چراکه گناه همچون دیواری راه قلب را مسدود می‌کند.

استاد حوزه تصریح کرد: از دیگر حالات مؤثر در قلب انسان، بی‏اعتنایی نسبت به طلب امور دنیایی است که برای رسیدن به آن دست به هر کاری می ‏زند، انسان می‌تواند به کمک زهد، گناه را از قلب خارج کرده و به پرورش روح خود بپردازد تا به آن قلب پاکی که برای پرستش خداوند نیاز دارد، برسد.

وی خاطرنشان کرد: از دیگر حالات، نیرومندی قلب به‌واسطه یقین است که حضرت علی‌(علیه السلام) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، برای راه تحصیل آن فرموده‌اند، «و قَوِّهِ بِالْیَقینِ؛ با یقین، دل را تقویت کن»، انسان با کمک قلبی قوی می‌تواند کارهای مطلوب و پسندیده انجام دهد و به کمال برسد.

نوروزیان اظهار کرد: در کنار زهد باید انسان خود را متصف به یقین کند و با شناخت معارف حقه، عزم خود را محکم کند؛ بشر علاوه بر معارف نظری، به حکمت‏ های عملی نیز نیاز دارد، این دو، همچون لازم و ملزوم در دل انسان یک نورانیت الهی ایجاد می ‏کنند که تحولات عظیمی در قلب بوجود خواهد آورد.