به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت الاسلام محمدجواد قائمی، مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران، در یادداشتی به مناسبت میلاد امام علی(علیه السلام) و انتخابات پیش رو آورده است:

فرارسیدن ایام و اعیاد رجبیه، خصوصاً میلاد مولی الموحدین، علی(علیه السلام) و زاده کعبه را محضر قطب عالم امکان و شیعیان دل‌سوخته آن حضرت، عرض تبریک و شادباش دارم، ان‌شاءالله به لطف و عنایت حضرت حق، ضمن بهره‌مندی از برکات این ماه و فهم معارف حقه فرهنگ علوی، در دنیا و آخرت مفتخر به خطاب أین الرجبیون و در کنار حوض کوثر از زمره شیعیان و محبان آن حضرت باشیم.

بدون شک در میان همه مورخان و اسلام پژوهان، ۱۳ رجب، زادروز بزرگ‌مرد تاریخ، علی(علیه السلام) است که همگان اعتراف به ولادت ایشان در مسجدالحرام و کعبه معظمه دارند، چنانچه خود حضرت در آخرین ملاقات خود با صع صعه ابن سوهان، آن را مایه افتخار و برتری خود نسبت به عیسی(علیه السلام) مطرح می‌کنند.

همگان اعتراف دارند که آن حضرت، پرورش یافته دامان پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و لذا همه مراحل رشد از طفولیت، کودکی تا کمال و رشادت دوران جوانی و جوان‌مردی را در محضر اسوه‌ی اخلاق بوده‌اند و همگان اعتراف دارند که یکی از مؤلفه‌های شکل‌گیری مکتب اسلام، رشادت‌ها و از خودگذشتگی آن حضرت چه در نیابت از نبی اسلام در شب هجرت، چه در میدان نبرد و چه در جهاد تبیین در ابلاغ وحی بوده‌است.

بزرگانی همچون ابن عباس و حتی خلفای ثلاث، اعتراف به بزرگی و عظمت او و نزول آیات و سور مختلف نسبت‌به شأن و شخصیت ایشان داشته‌اند، چنانچه روزی معاویه به ابن‌عباس گفت که تفسیر قرآن بگو ولی از علی نگو گفت آیه و سوره‌ای نیست که در خصوص علی(علیه السلام) نباشد.

لذا شناخت حضرت نمی‌بایستی تک بعدی در صرف «عرفان و مناجات» یا «کمک به مستمندان و خیرات او» و یا حتی «شجاعت او در میدان رزم و جهاد» خلاصه و منحصر گردد، بلکه فهم معارف علوی منوط به فهم و بررسی علی به‌عنوان یک شخصیت چند وجهی از عین لجمیع اضلاع متضاد است یعنی حضرت درعین ترحم و یتیم‌نوازی مصداق أشداء علی الکفار بوده‌است یعنی در عین اوج عبودیت و بندگی مصداق تام کیس بودن به‌عنوان یک ویژگی مؤمن بوده‌اند و درعین زیست مهذب و عرفان پیشه‌گی، به‌شدت تأکید بر تلاش و کار داشتند.

لذا از ابعاد معقول آن حضرت در طول تاریخ و امروز، مسئله زیست اجتماعی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی ایشان است که امروز به‌خصوص در این شرایط خاص کشور از حیث داخلی و بین‌المللی باید مورد توجه قرار گیرد؛ ازجمله مؤلفه‌های مهم زیست اجتماعی که به‌عنوان یکی از وظایف تربیتی نظامات آموزش در دستور کار و توجه همه سیستم‌های فرهنگی و آموزشی در همه مدل‌های سیاسی از دینی تا سکولار و لائیسم می‌باشد، مسئله گنجاندن مسئولیت‌پذیری اجتماعی در مدل رفتاری جامعه مخاطب به‌عنوان یک هنجار و ارزش اجتماعی است که در کشور ما نیز در قالب‌های «همیار پلیس، همیار محیط ‌زیست و ...» و پویش های مختلف در دستور کار است.

وقتی‌که به زیست علمی درطول حیات طیبه ایشان می‌نگریم نمی‌توانیم از مقوله احساس مسئولیت ایشان در حفظ نظام اجتماعی سیاسی عصر خود غفلت کنیم. چه در لیلة المبیت که برای حفظ رهبر جریان، حاضر به ریسک پذیری می‌شوند، چه در میدان رزم و مبارزه با نام‌آوران جبهه کفر عربی و عبری، چه در میدان ابلاغ آموزه‌های دینی(سوره توبه) و چه در  صبر و شکیبایی و گذشتن از حق برای حفظ نظام سیاسی در زمان حیات حضرت صدیقه، مشورت به خلفا در تصحیح نظام اداری، مقابله با فتنه خلیفه کشی، صبوری در مقابل انحراف اجتماعی در جنگ با معاویه، پرداخت هزینه در مقابل انحراف عقیدتی، حاضر می‌شوند.

لذا علی(علیه السلام) فردی کیاس و درعین‌حال به‌شدت جامعه‌پذیر در مسئله حفظ و تعالی نظام  سیاسی بودند که  امروز ما شیعیان در این مقطع زمانی‌که در آستانه انتخاب هستیم باید ضمن اعمال حق تعیین سرنوشت سیاسی کشور به‌عنوان یک وظیفه ملی، قانونی و شرعی، حق این وظیفه را در حضور، انتخاب مصلح اصلح و شور انتخاباتی ایفا کنیم.