به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، نشست «بررسی اشکالات وارد بر آیات حجاب» با حضور حجت الاسلام و المسلمین حسین زاده استاد حوزه و دانشگاه برگزار شد.

در این جلسه حجت الاسلام والمسلمین حسین زاده ابتدا به واژه شناسی حجاب در قرآن پرداخت و در تشریح اشکالات وارد بر آیات حجاب به کتاب «حجاب شرعی در عصر پیامبر» اشاره کرد و افزود: این کتاب، نوشته‌ای است حدود ۱۰۰۰ صفحه از آقای امیر ترکاشوند که در سال ۱۳۹۰ در فضای مجازی منتشر شده است و اشکالات و ایرادهای فراوانی دارد و نقدهای بسیار جدی بر آن وارد است.خانم آمنه ودود نیز از شخصیتهایی هستند که بحث هرمنوتیک توحیدی را مطرح می کنند و فرایند فهم متن را به سه امر فضای متن؛ ساختار نحوی متن، جهان بینی متن مربوط می داند. ایشان نیز در کتاب خودش اشکالاتی بر حجاب وارد کرده است همچنین خانم فاطمه مرینسی که کتاب زنان پرده نشین را منتشر کرده اند.

دکتر حسین زاده، در ادامه به بررسی آیه ۳۱ سوره مبارکه نور پرداختند و بیان کردند: این آیه معروف به آیه حجاب است که چند نکته در اینجا مطرح شده است. خداوند می فرماید: «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ...». غض بصر به معنی کوتاه کردن نگاه است؛ بداء؛ زینت آشکار کردن است . قریب به اتفاق فقها، حجاب را جزء ضروریات دین می دانند. به تعبیر اکثر مفسرین مانند طبرسی و علامه طباطبائی و مکارم شیرازی و... با این شان نزول است که چون زنان پیراهنی می پوشیدند که گریبانشان باز بوده است، این آیه نازل شده است که باید روسری راطوری ببندند که قسمت های یاد شده و مو و دور گردن و غیره پوشیده شود.آقای ترکاشوند ادعا کرده اند: این آیه دلالت بر حجاب سر و گردن ندارد، بلکه مقصود از آن، این است که زنان با پارچه‌ای، شکاف‌های بدن خود را بپوشانند. دلیل این ترجمه این است که اولا کلمه «خمار» دلالتی بر روسری نمی‌کند، بلکه هرگونه پوشاکی (به‌ویژه لُنگی که برای پوشش پایین تنه به کار می‌آید) می‌تواند باشد، و ثانیا «جیب» به معنای «گریبان» نیست، بلکه به معنای هرگونه شکاف است؛ و لباس‌های آن زمان کاملا ندوخته بوده است.

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه به نقد و بررسی این دیدگاه پرداختند و عنوان کردند: استدلال اصلی ایشان برای رد کردن معنای این آیه؛ ترجمه‌های جدیدی از دو کلمه«خمار» و «جَیب» است. کتاب‌های تخصصی‌ای که درباره لغات عربی و قرآنی بحث کرده‌اند همگی تصریح کرده‌اند که کلمه «خمار» به معنای «پوششی که زن سرش را با آن می‌پوشاند». در مورد «جَیب» هم همگی آن را به معنای «گریبان پیراهن» دانسته و توضیح داده‌اند که اگرچه ریشه این لغت به «شکافتن و قطع کردن» برمی‌گردد، اما به صورت کلمه «جَیب»، فقط در مورد «قمیص» (=پیراهن) به کار می‌رود.

حسین زاده در ادامه به بررسی اشکال بعدی پرداختند و گفتند:  آقای ترکاشوند ادعا دارند که در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) پیراهن دوخته و خیاطی رواج نداشته و مردم به جای لباس دوخته، فقط از یک یا حداکثر دو تکه پارچه استفاده می‌کرده‌اند؛ و اینکه در آن زمان تعبیر ازار و رداء در مورد لباس‌ها به کار می‌رفته که این تعبیر در مورد لباس ندوخته استفاده می‌شود. لذا در چنین شرایطی، توصیه به حجاب شرعی که امروزه می‌شناسیم ممکن نیست

ایشان در ادامه به نقد و بررسی این مدعا پرداختند و افزودند: واژگان فراوانی درباره لباس آمده است، مانند برقع، ازار، مئزر، رداء، عباء و... که تنوع لباس این ادعا را که پوشاک آن زمان منحصر در دو پارچه که یکی برای پوشش بالاتنه و یکی برای پایین‌تنه باشد، رد می‌کند.

در نهایت ایشان به بررسی دو حکم حجاب و سایر احکام شرعی همچون نماز و روزه پرداختند و ابراز داشتند: مقایسه حجاب با روزه خواری صحیح نمی باشد. با توجه به اینکه در مساله حجاب جوانب دیگری دارد و پیامد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و... وجود دارد. حجاب برخلاف نماز و روزه، امری فردی و در خلوت نیست و بروز اجتماعی دارد. علاوه بر اینکه تاکید فراوانی در قرآن و روایات بر مساله حجاب وجود دارد؛ به جهت اجتماعی نمی تواند خلاف قانون عمل کند.

در پایان نشست به سوالات طلاب پاسخ داده شد.