خانم رقیه زارع‌سخویدی نویسنده کتاب، با بیان اینکه کتاب «جاده بی‌پایان» به زندگی شهید علی‌محمد مقدم می‌پردازد، گفت: نویسنده، مسئول وقت و افکار و برداشتی است که می‌تواند به خواننده القاء کند.
به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران / یزد، خانم رقیه زارع‌سخویدی، نویسنده کتاب‌های «جاده بی‌پایان»، «حکومت عشق» و سه داستان کوتاه دیگر است. او به نوشتن و نویسندگی علاقه دارد و سعی می‌کند به‌وسیله یک قلم ساده،روان و قوی به زعم خویش مخاطبان را به خواندن و مطالعه کتاب به‌خصوص زندگینامه شهدا و بزرگان سوق دهد. او در گفتگویی با روابط عمومی ستاد مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران به بیان نظرات و تجربیات خود نشسته است که در ادامه می‌خوانید؛
_لطفا خودتان را معرفی کنید و فعالیت‌های خودتان را تا به امروز بفرمایید.
رقیه زارع‌سخویدی هستم، طلبه سطح سه رشته تفسیر و علوم قرآن، چند سال است که به خاطر علاقه به نوشتن شروع به نوشتن داستان و گاهی هم مقاله کرده‌ام.
کتاب‌های «جاده بی‌پایان»، «حکومت عشق» و همچنین سه داستان کوتاه «تسبیح، برای لقمه‌ای نان و مَلِک سلطان» را در کتاب مجموعه داستان «طعم تلخ مداد» به چاپ رساندم و کتاب «مهمان ویژه» بنده هنوز رونمایی نشده است.
_نویسندگی را از کجا و چگونه آغاز کردید؟
از بچگی علاقه زیادی به داستان و شعر داشتم و پدرم در شب‌های بلند زمستان همیشه قصه‌های قدیمی یا خاطرات گذشتگان را برایمان تعریف می‌کرد؛ تا جایی که وقتی بزرگتر شدم و شروع کردم به مطالعه داستان و رمان؛ تمام اوقات فراغت من با کتاب می‌گذشت، تا اینکه بعد از ورود به حوزه به همت حوزه علمیه خواهران استان یزد یک دوره نویسندگی با حضور استاد مظفر سالاری برگزار شد که در آن شرکت کردم و این شد که با عنایت خداوند متعال توانستم به این وادی راه پیدا کنم.
_چه توصیه‌هایی برای سایر طلاب خواهر علاقه‌مند به نویسندگی دارید؟
نوشتن و علاقه به نویسندگی بین برخی از طلاب وجود دارد؛ ولی آنچه مهم است برداشتن قدم اول است، قدم اول را که برداشتید همه ترس‌ها را زیر پایتان له می‌کنید، همچنین در نوشتن پشتکار و استمرار بسیار اهمیت دارد، البته در زمان حال، به وسیله فضای متعدد مجازی می‌توان با داشتن قلم ساده و روان و قوی به نشر اعتقادات دینی و مذهبی و نشر معارف اسلامی در سطح بین‌المللی پرداخت.
_اهدف و انگیزه اصلی شما از نگارش کتاب‌تان چیست؟
اولین کتاب بنده به پیشنهاد آقای مظفر سالاری برای حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس بود که زندگی یک شهید را به رشته تحریر در بیاورم و این سبب شد که بنده این را برای شروع فعالیت به فال نیک بگیرم.
_محتوای کتاب خود را به‌صورت مختصر توضیح دهید.
کتاب داستان «جاده بی پایان» برگرفته از زندگی شهید علی محمد مقدم است که کودکی تا شهادت این شهید را به زبانی ساده و داستانی روایت می‌کند و کتاب «حکومت عشق» داستان‌هایی از رزمنده حجت‌الاسلام محمد هاشمی‌جد است که بیشتر فعالیت‌های رزمندگان و مردم یزد را به زبان ساده به تصویر می‌کشد و سه داستان کوتاه که در مجموعه داستان طعم تلخ مداد به چاپ رسیده است مناسب قشر نوجوان به بالا است و جزء اولین داستان‌هایی است که بنده نوشتم.
_نظرتان در خصوص نقدهای ادبی و علمی در آثار طلاب خواهر چیست؟
نقد سازنده بسیار اثرگذار است و سبب سازندگی و پیشرفت کار نویسنده خواهد شد، به نظر من نقد، همچون دارویی است که می‌تواند متن ضعیف را تقویت کند و آن را بهبود ببخشد، طلاب نیز اگر بعد از هر نوشته علمی و ادبی حتا بین دوستان خود مجالس نقد و بررسی برگزار کنند بسیاری از خطاهای نوشته کاسته خواهد شد و به بنیه و توانایی علمی و ادبی طلاب روز به روز افزوده خواهد شد.
_به نظر شما طلبه خواهری که قلم در دست می‌گیرد، چه مسئولیتی در قبال خواننده دارد؟
اینکه "چه شخصی می‌خواهد این کتاب را بخواند؟" و "چه چیزی به مخاطب عرضه می‌شود؟" بسیار مهم است و نویسنده باید این را بداند؛ زیرا نویسنده مسئول وقت و افکار و برداشتی است که می‌تواند به خوانند القاء کند.
خواندن داستان یعنی زندگی کردن با آن داستان، پس نویسنده در حال نوشتن یک زندگی برای تمام خواننده‌های خود است و این نشان‌دهنده تأثیر عمیق داستان بر خواننده است؛ نویسنده باید ببیند چه محتوایی را برای مخاطب خود تهیه می‌کند و آیا این محتوا منجر به پیشرفت جسمی و معنوی فرد می‌شود؟ این بسیار حائز اهمیت است.
_فرهنگ کتاب و کتاب‌خوانی در بین طلاب خواهر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
حجم سنگین کتاب های درسی طلاب، گاهی باعث می شود که طلاب از لذت خواندن محروم شوند؛ اما خواندن کتاب‌های غیر درسی در کنار کتاب‌های درسی باعث پیشرفت طلاب خواهد شد و تولید علم را به همراه خواهد داشت و در حوزه‌های علمیه باید بیشتر به این امر توجه شود.
_به‌عنوان یک نویسنده چه انتظاری از خوانندگان کتاب‌تان دارید؟
هر نویسندهای دوست دارد داستان‌هایش خوانده شود، خواندن و نقد کردن مطمئنا سبب بهبود نوشته‌های بنده خواهد شد، همچنین خواندن کتاب زندگینامه علما و شهدا را به آن‌ها پیشنهاد می‌کنم؛ چون آن‌ها الگوهای حقیقی برای رسیدن انسان به سرمنشأ حقیقت وجود هستند و خواندن کتاب‌های آن‌ها مثل مجالست و همنشینی با آن‌هاست و همان‌طور که امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «جالِسِ العُلَماءَ یَزدَدْ علمُکَ ، و یَحسُنْ أدبُکَ ، و تَزکُ نَفْسُکَ؛ با دانشمندان بنشین تا بر دانشت افزوده گردد، اَدَبت نیکو شود و تزکیه نفس یابی».
انتهای پیام/
نظر شما