به گزارش پایگاه خبری رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران / فارس، ششمین نشست فرهنگی در محضر نهج‌البلاغه با حضور سرکار خانم استدلال، استاد حوزه در مدرسه علمیه غدیریه برگزار شد.

سرکار خانم استدلال در این جلسه در بیان فرازهای پایانی حکمت ۱۵۰ نهج‌البلاغه گفت: حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند: "فَهُوَ عَلَی النَّاسِ طَاعِنٌ، وَلِنَفْسِهِ مُدَاهِنٌ: از افرادی مباش که پیوسته به کارهای مردم خرده می‌گیرد؛ اما از کارهای خود با مسامحه و مجامله می‌گذرد"، و به بیان بعضی از بزرگان اخلاق کوچک‌ترین عیوب دیگران را می‌بیند اما از بزرگ‌ترین عیب خود با مسامحه می‌گذرد،.. و در فرازی دیگر می‌فرمایند "اللَّهْوُ مَعَ الاَْغْنِیَاءِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الذِّکْرِ مَعَ الْفُقَرَاءِ: لهو و لعب با ثروتمندان نزد او از ذکر خدا با فقیران محبوب‌تر است و این دو خصلت، دو عیب بزرگ است؛ مشغول لهو و لعب بودن یک عیب و با اغنیای بی درد و بی خبر از حال فقرا همنشین شدن عیبی دیگر; اما با فقیران زیستن خود یکی از محاسن اخلاقی است و ذکر خدا با آنان گفتن فضیلت دیگری است" بنابراین بی‌خبر از حال فقرا همنشین شدن با فقیران زیستن خود یکی از محاسن اخلاقی است که از سیره ائمه‌اطهار علیهم‌السلام بوده است.

وی در ادامه افزود: حضرت در فرازی دیگر می‌فرمایند: "از افرادی مباش که همواره به نفع خود و به زیان دیگران حکم می‌کنند؛ اما هرگز حق را به دیگران نمی‌دهند". در حالی که نشانه مؤمنان راستین این است که طرفدار حق باشند...هرچند به زیان آن‌ها باشد باطل را رها کنند، هرچند به ضرر آن‌ها باشد، دیگران را هدایت می‌سازد مردم از آنها اطاعت می کنند اما خودش خدا را معصیت می کند.

این استاد حوزه در ادامه به بخش دیگری از این حکمت پرداخت و تصریح کرد: حضرت می‌فرمایند که "از افرادی نباش که در هر زمینه‌ای حق خود را از مردم به طور کامل می‌گیرند اما در پرداختن حق کوتاهی می‌کنند" و بخل می‌ورزند.

وی  در پایان یادآور شد: بزرگان معتقدند "هر که این کلام نورانی را نصب‌العین قرار دهد و آن را برنامه زندگی خویش بشمارد برای نجات او در دنیا و آخرت کافی است". مرحوم سید رضی نیز در پایان این گفتار حکیمانه می‌فرماید: «اگر در این کتاب جز این کلام نبود برای موعظه سودمند و حکمت رسا و بینایی بینندگان و عبرت ناظرانِ اندیشمند کافی بود.

 انتهای پیام/