به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران | اگر تا سه سال گذشته با ۳۰۰هزار تومان، خرید یک قواره چادر آبرومند ممکن بود، البته از جنس همان چادرهایی که بانوان در پست‌های مدیریتی یا همسران مسئولان پشت میزنشین سر می‌کنند، امروزه همان را با سه میلیون تومان هم نمی‌توان خرید. چادری که باید گفت خیلی از کارمندان هم از امکان خرید آن محرومند.

از این موارد و بحث‌ها که استقبال خدمتگزاران و عموم جامعه از چادر به عنوان یک ارزش معنوی چقدر است و سالانه چه بودجه‌هایی صرف مباحث مربوطه می‌شود تا الگوهایی به مردم ارائه شود که دریابند چه بپوشند و چه نپوشند و چه آدم‌هایی از این طریق صاحب پست و نان شده‌اند می‌گذریم. اما این پرسش را داریم که آیا جلوی سودجویی دلالان بازار چادر مشکی گرفته شده است یا خیر؟ چرا قیمت یک چادر مشکی با کیفیت و مناسب این همه گران است؟

در اینجا می‌خواهیم پیشنهاد دهیم اگر هدف اصلی این برنامه و آن برنامه و این نمایشگاه‌ و آن نمایشگاه و این کنگره‌ها و نشست‌های تبلیغی گوناگون زیرعناوینی مانند اشاعه فرهنگ پوشش مناسب دینی، بحث ترویج استفاده از چادر مشکی است، و تنها چادر به عنوان پوشش برتر شناخته می‌شود، لااقل هر شش‌ماه یکبار به بانوان بن یک میلیون تومانی چادر تقدیم شود.

اگر هویت یک بانوی ایرانی حجاب است و خدمتگزاران کشور و مدعیان پرطرفدار امور فرهنگی به این نوع پارچه و لباس به منزله یک تجارت سودآور اقتصادی نمی‌نگرند و انتقال مفاهیم مؤثر اجتماعی برایشان حائز اهمیت است، هر شش‌ماه به بانوان ایران زمین، بن چادر اهدا کنند.

اگر خدمتگزاران جامعه ما از محجبه بودن بانوان به عنوان گوهر والای فاطمی و زینبی یاد می‌کنند و آن را مایه تعالی و ارتقای جایگاه و حرمت زنان می‌دانند، چرا این پوشش در جامعه رایگان و جهادی در اختیار شهروندان قرار نمی‌گیرد؟

وقتی چنین می‌اندیشیم چرا باید قیمت یک قواره چادر مشکی مناسب این همه گران باشد و از سوی دیگر پایه حقوق در بسیاری موارد کم باشد ...مسئولان و تصمیم‌گیران بگویند در یک خانواده کارگری مثلا با سه یا چهار دختر، نان‌آور چگونه باید چادر مناسب برای همسر و دخترانش تهیه کند!؟

هدی‌سادات چاوشی

انتهای پیام/