به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، استان کرمانشاه سرزمین رشادت و ایثار، جایگاهی ویژه در تاریخ پرافتخار ایران دارد.

دیاری که در دامان خود ۹۴۱ زن شهید و یک هزار و ۶۵۰ زن جانباز را پرورش داده است؛ زنانی که با جان و ایمان، حماسه‌هایی جاودانه خلق کردند که در میان این بانوان، نامی می‌درخشد که به‌عنوان نخستین شهیده زن این استان، پرچمدار ایثار و حجاب شد؛ «طیبه السادات زمانی موسوی گودینی».

طیبه در هجدهم آبان‌ماه ۱۳۳۴ در روستای تاریخی گودین کنگاور، زادگاه آثاری هشت‌هزارساله، به دنیا آمد.

در خانواده‌ای روحانی و ساده زیست رشد کرد و از همان کودکی قرآن را فرا گرفت. او با استعداد و همتی مثال‌زدنی، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را با موفقیت طی کرد و با قبولی در رشته شیمی دانشگاه فردوسی مشهد، مسیر زندگی‌اش را به علم و دانش پیوند زد اما طیبه چیزی فراتر از یک دانشجو بود؛ او بانویی بود که روحیه مقاومت و ایثار در وجودش موج می‌زد.

زمانی که در هفدهم دی‌ماه ۱۳۵۴ به‌خاطر حجاب از مدرسه اخراج شد، این رویداد تبدیل به نقطه عطفی در مسیر مبارزاتش شد، او نه‌تنها از پای ننشست، بلکه با استواری تمام، در برابر سیاست‌های ضداسلامی رژیم شاه ایستاد.

طیبه سادات در دانشگاه، علاوه بر تحصیل، فعالانه در تظاهرات و فعالیت‌های انقلابی شرکت می‌کرد، او که هنر عکاسی را آموخته بود دوربینش را به ابزاری برای ثبت ظلم‌ها و قیام مردم بدل ساخت اما این فقط آغاز راه او بود.

وقتی زلزله طبس دل هزاران نفر را به درد آورد، طیبه به عنوان نماینده امام خمینی(ره)، برای یک ماه در میان زلزله‌زدگان اقامت گزید تا تسکین‌بخش رنج‌های آنان باشد.

سرانجام در ۱۷ دی‌ماه ۱۳۵۷، در یکی از حساس‌ترین روزهای تاریخ انقلاب، مردم کنگاور به خیابان‌ها آمدند. طیبه سادات، پیشتاز در صفوف تظاهرکنندگان، قلب تپنده جمعیت بود، رژیم که طاقت این خروش مردمی را نداشت، آتش گشود و گلوله‌ای به قلب پرصلابت این بانوی ۲۳ ساله نشست. او با خون پاک خود حجاب و آزادی را معنا بخشید و به خیل شهیدان پیوست.

پیکر پاک این شهیده والامقام در کنار آستان مقدس امامزاده محمدباقر(ع) به خاک سپرده شد.

مردم گودین، با دل‌های پر از ایمان، سه روز از مزار او پاسداری کردند تا مبادا دشمن حتی پس از شهادت، جسارت کند. در مراسم ختمش، حاج آقا بزرگ محمدی عراقی با ایمان و یقین گفت: «من معتقدم که خون این سیده جوان، رژیم شاه را از ریشه خواهد کند.»

کرمانشاه، با داشتن این میراث گران‌سنگ از شهدا و جانبازان زن، نمادی از افتخار و ایثار برای ایران اسلامی است. هر قطره از خون طیبه‌ها، هر نفس از جانبازان این دیار، ریشه‌های ظلم را لرزاند و پرچم اسلام را برافراشته نگاه داشت.

امروز، ۱۷ دی‌ماه، روزی است برای تجلیل از اولین شهیده زن کرمانشاه، بانویی که با استواری و ایمان، حجاب را زنده نگاه داشت و نام خود را در تاریخ انقلاب جاودانه کرد. روحش شاد و راهش پررهرو باد.

انتهای پیام/