به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/ مرکزی، خانم نرجس سادات موسوی طلب مدیر مدرسه علمیه معصومیه تفرش اظهار داشت: یکی از راه‌های شناخت عظمت اخلاقی حضرت خدیجه(س) بررسی سیره و شخصیت این بانو در دوران جاهلیت است.

وی گفت: این بانو در عصر جاهلیت در فضایل فراوان مشهور بودند، زبیر بن بکار در این زمینه گفت، خدیجه سلام الله علیها در جاهلیت، «طاهره» خوانده می شد، همچنین ابن هشام می‌نویسد: خدیجه سلام الله علیها صاحب نسب والا، دارای برترین شرافت، صاحب بیش ترین ثروت و حریص ترین بانوان قریش به حفظ امانت و التزام به معیارهای اخلاقی، عفت و کرامت انسانی بود، پس بلندترین قلۀ شرف را به خود اختصاص داده بود.

موسوی طلب افزود: گفته شده خدیجه(س) دختر خویلد، بانوی جلیل القدر عرب نسب و کرامت گوهر و سروری قبیله و عزت عشیره و فراوانی مال بوده است، به همین علت نیاز تهیدست را برآورده می‌کرد و گرسنه را اطعام می‌نمود و برهنه را می‌پوشاند، ق پس خدیجه(س) در اخلاق، نسب و ثروتش میان قوم خود و همگنانش یگانه و منحصر بود.

مدیر مدرسه علمیه معصومیه تفرش، بیان کرد: ابن حجر در بیان شأن و منزلت این بانو می‌گوید: سرمنشأ اهل بیت خدیجه سلام الله علیها است، نه جز او، زیرا حسنین از فاطمه‌اند و فاطمه سلام الله علیها دختر اوست و علی علیه السلام هم در خان خدیجه بزرگ شد و سپس با دختر او ازدواج کرد.

وی تاکید کرد: در زیارت‌نامه اکثر امامان غیر از امام علی و امامزادگانی که زیارت نامه دارند، مثل حضرت معصومه این جمله آمده است: «السَّلامُ عَلیکَ یا بِنتَ خَدیِجَةَ الکُبری». حضرت خدیجه، سه روز بعد از وفات ابوطالب، وفات یافت، ام ایمن و ام الفضل پیکر مطهر حضرت خدیجه را شست‌وشو دادند و برای آخرین‌بار وداع کردند، در این هنگام جبرئیل در حالی که کفنی از بهشت همراه داشت نازل شد و عرض کرد: «یَا رَسُولَ اللَّهِ! اَلْعلِی الْأَعلی یُقْرِئُکَ السَّلامَ وَ یَخُصُّکَ بَالتَّحِیَّةِ وَ الْإِکرامِ، وَ یقُولُ لَک: یا مُحَمَّدُ! إنَّ کفَنَ خَدِیجَةَ(س) وَ هُوَ مِن الْجَنَّةِ أَهدَی اللهُ إِلَیهَا فَکفَّنَهَا رَسُولُ اللهِ(ص) بِرِدَائِهِ الشَّرِیفِ أَوَّلاً، وَ بِمَا جَاءَ بِهِ جِبرَائِیلُ ثَانِیاً، فَکانَ لَهَا کفنَان: کفنُ مِن اللهِ وَ کفَنُ مِن رَسُولِ اللهِ(ص)؛ ای رسول خدا! خدای تعالی به تو سلام می‌رساند و می فرماید: ای محمد! همانا این کفن خدیجه(س) از کفن بهشتی است که از جانب خدا هدیه می شود. پس رسول اکرم صلی الله علیها وآله وسلم، ابتدا خدیجه را با ردای مبارک خود کفن کرد و سپس با آن کفنی که جبرئیل آورده بود نیز کفن نمود، پس برای خدیجه(س) دو کفن بود: کفنی از جانب خدا و کفنی از جانب رسول خدا (ص)».

وی تصریح کرد: آنگاه پیامبر خدا(ص) حضرت خدیجه(س) را حنوط کرد و با همان پارچه‌ای که جبرئیل از طرف خداوند عزّوجلّ برای او آورده بود، کفن نمود و خود شخصاً درون قبر رفت و پیکر پاک خدیجه(س) را در خاک نهاد و سنگ لحد را چید، در این هنگام پیامبر اکرم(ص) برای همسرشان خدیجه(ع) اشک می ریخت، دعا می کرد و آمرزش می‌طلبید.

انتهای پیام/