به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به موضوع« فرومایگی و کاهش خواهی حسود» پرداختند و گفتند: رنجی که انسان هنگام مشاهده کمال دیگران می‌بیند دوگونه است؛ گاه عامل شتاب در انسان برای ترقی و دستیابی به آن کمال یا برتر از آن است تا همسان آن کامل گردد یا والاتر از او شود (غبطه) و گاهی مایه کوششی برای فرود آوردن صاحب کمال است تا او را با خود هم سطح کند یا از خود نیز فروتر ببرد.

حسد که همواره با برخی رذایل نفسانی دیگر درمی‌آمیزد، آن است که شخص حسود با علم به حق بودن آنچه دیگری دارا است، به جای تلاش برای کامل کردن خود و رسیدن به حق، بکوشد دیگری را از منزلتی که دارد فرود آورد.

حسود نمی‌تواند کسی را برتر از خود ببیند و چون همّت تکامل در خود او نیست گرفتار نقص طلبی است البته تلاش برای پایین آوردن دیگری، زحمتی بی ثمر است و غالباً آسیب آن منحصراً به خود حسود می‌رسد؛ ازاین‌رو هماره غمناک، افسرده و گرفته است؛ گرچه گاهی ممکن است پس‌ لرزه‌ های آن زلزله روانی دامنگیر محسود گردد.

انتهای پیام/