به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، خانم مریم اشرفی، معاون آموزش حوزه علمیه خواهران استان خوزستان و استاد مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) اهواز در گفت‌وگویی با اشاره به موضوع «بررسی فقهی و حقوقی حضانت فرزندان پس از طلاق در نظام خانواده اسلامی»، اظهار کرد: از آنجا که کودکان آسیب پذیرترین عضو خانواده طلاق به حساب می­‌آیند، تلاش در راه تربیت صحیح آنان می‌­تواند یکی از نشانه‌های رشد فرهنگی و اجتماعی جوامع محسوب گردد بنابراین ضروری است به مسائل این دوران از زندگی کودکان توجه و اهتمام ویژه‌ای کرد.

وی افزود: یکی از موضوعات مهم این دوران مسئله «نگهداری، حمایت و تربیت کودکان» است، پدر و مادر به عنوان اولین سرپرست و معلم فرزندان، وظیفه رشد و تکامل جسمی و شخصیتی آنها را بر عهده دارند که به این گونه حمایت‌­ها و کمک­‌هایی که برای اطفال صورت می­‌گیرد حضانت می­‌گویند.

اشرفی ادامه داد: در اسلام، حضانت به عنوان یک وظیفه اخلاقی و شرعی برای والدین تعیین شده است و این مفهوم در آیات قرآن و روایات معصومین(ع) مورد تأکید قرار گرفته که هدف آن، «رشد صحیح کودک در یک محیط ایمن و پرمحبت» است.

معاون آموزش حوزه‌ علمیه خوزستان گفت: پس از جدایی والدین کودک از یکدیگر، مسئله حضانت و اولویت هر یک از آنان برای نگهداری و سرپرستی فرزند، مطرح و بیش از پیش جلوه‌نمایی می‌کند که در صورت عدم اجرای صحیح حضانت فرزندان طلاق، سبب بروز مشکلات اجتماعی و بعضاً ایجاد آسیب های اجتماعی می‌­شود.

وی مطرح کرد: «حضانت» با «ولایت» (سرپرستی حقوقی و شرعی) تفاوت دارد، ولایت به معنای تصمیم‌گیری حقوقی و قانونی برای کودک است (مانند ازدواج یا امور مالی)، در حالی که حضانت بیشتر به نگهداری و مراقبت روزمره کودک مربوط می‌شود.

اشرفی ادامه داد: اصل بر این است که کودک در کنار والدین خود زندگی کند و از محبت، مراقبت، و تربیت آن‌ها بهره‌مند شود و در صورت اختلاف یا طلاق، اولویت با فردی است که بیشترین صلاحیت را برای تأمین مصلحت کودک داشته باشد که در بسیاری از موارد، مادر به‌عنوان اولین و مهم‌ترین منبع تربیت و مراقبت از کودک شناخته می‌شود و بدین منظور قانونگذار در ماده ۱۱۶۹ قانون اساسی مقرر کرده است؛ «برای نگهداری طفل، مادر تا دو سال از تاریخ ولادت او اولویت خواهد داشت. پس از انقضاء این مدت حضانت با پدر است مگر نسبت به اطفال اناث که تا سال هفتم حضانت آنها با مادر خواهد بود» اما پدر به ‌عنوان ولی‌ کودک، پس از گذشت سنین خاصی، مسئولیت حضانت کودک را بر عهده دارد.

برای اینکه والدین بتوانند حضانت کودک را بر عهده بگیرند، باید واجد شرایط ذیل باشند؛

سلامت روانی و جسمی؛ والدین باید از سلامت کامل برخوردار باشند تا توانایی تربیت و مراقبت از کودک را داشته باشند.

صلاحیت اخلاقی؛ رفتار اخلاقی مناسب و عدم سوءپیشینه از شروط مهم حضانت است.

توانایی مالی؛ والدین باید بتوانند نیازهای مالی کودک را تأمین کنند.

از سویی دیگر فقه اسلامی بر این نکته تأکید دارد که مصلحت کودک باید در تعیین حضانت فرزند در اولویت قرار گیرد که این مصلحت شامل موارد زیر است؛

امنیت و آرامش کودک

تربیت صحیح و مطابق با اصول اسلامی

تأمین نیازهای جسمی، عاطفی و آموزشی

استاد مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) اهواز در پایان گفت: در صورت طلاق یا جدایی والدین، مسئله حضانت فرزند از نظر اسلام به یکی از والدین واگذار می‌شود که این امر بواسطه توافق والدین صورت می‌­پذیرید اما در صورت عدم توافق از سوی والدین دادگاه بر اساس مصلحت کودک و شرایط والدین نسبت به وظیفه حضانت کودک تصمیم‌گیری می‌کند.

انتهای پیام/