
حوزههای علمیه خواهران باید به مراکز تولید فکر و نظریه در باب زن، خانواده و جامعه اسلامی تبدیل شوند و زمینه تربیت زنان نخبه، جریانساز و آیندهنگر را فراهم آورند.
به گزارش پایگاه خبری و رسانهای حوزههای علمیه خواهران/اصفهان، زهرا سادات سیدصالحی دانشجوی دکتری دین پژوهی دانشگاه ادیان ومذاهب و مدرس و معاون پژوهش مدرسه علمیه النفیسه اصفهان در یادداشتی با عنوان بانوی تمدنساز؛ پینوشتی بر سخنان دکتر مهدی فرمانیان در پیشنشست همایش «منشور روحانیت امامین انقلاب؛ ظرفیتهای تحقق حوزه علمیه خواهران پیشرو و سرآمد» آورده است:
در پیشنشست علمی «منشور روحانیت امامین انقلاب» که با محوریت «ظرفیتهای تحقق حوزه علمیه خواهران پیشرو و سرآمد» برگزار شد، دکتر مهدی فرمانیان با تکیه بر منویات رهبر معظم انقلاب، بر این نکته تأکید کردند که حوزههای علمیه خواهران باید ساختار خود را بر مبنای هدف بزرگ تمدن نوین اسلامی بازطراحی کنند و در این راستا، بهویژه به تربیت بانوان مجتهده با رویکردی بینالمللی بپردازند. تحلیل این نگاه راهبردی، نشان میدهد که حوزه خواهران، دیگر صرفاً نهادی آموزشی نیست، بلکه بخشی از زیرساخت تمدنسازی اسلامی معاصر به شمار میآید.
در جدیدترین پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی، به مناسبت یکصدمین سالگرد تأسیس حوزههای علمیه در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، تأکید ویژهای بر جایگاه و رسالت راهبردی حوزه علمیه خواهران در فرآیند تمدنسازی نوین اسلامی صورت گرفته است. معظمله، حوزه خواهران را بهطور خاص به میدان اصلی این تمدنسازی دعوت کردهاند؛ امری که حکایت از تغییر سطح انتظارات از این نهاد علمی و تربیتی دارد.
بر اساس این پیام راهبردی، تربیت بانوان اندیشمند و پیشتاز با رویکردی بینالمللی، به معنای پرداختن به مسائل بنیادین مرتبط با زن، خانواده، هویت اسلامی و عدالت فرهنگی است. این فرایند، مستلزم بازنگری در محتوای درسی، تقویت پژوهشهای کاربردی، گسترش تعاملات علمی بینالمللی، و پرورش مربیانی است که بتوانند در گفتمان تمدنساز جهانی نقشآفرین باشند و مرزهای کنونی نقش زنان را در جامعه دینی و علمی گسترش دهند.
رهبر انقلاب در این پیام، نگاهی فراتر از تربیت سنتی بانوان طلبه مطرح میکنند و بر ضرورت تربیت «بانوان مجتهده تمدنساز» با رویکردی راهبردی و فراملی تأکید دارند. این یعنی زنانی عالمه که نهتنها در فقه و شریعت توانمند باشند، بلکه در حوزههای اجتماعی، تربیتی، فلسفی و فرهنگی نیز صاحب اندیشه، تحلیلگر و توانمند در ارائه راهحل باشند.
بر همین اساس، حوزههای علمیه خواهران باید به مراکز تولید فکر و نظریه در باب زن، خانواده و جامعه اسلامی تبدیل شوند و زمینه تربیت زنان نخبه، جریانساز و آیندهنگر را فراهم آورند. لازمه این تحول، پیش از هر چیز، بازنگری در نگرش ساختاری نظام حوزه است؛ نگرشی که تاکنون اغلب مردمحورانه و محافظهکارانه بوده و باید جای خود را به نگاهی عدالتمحور و مشارکتگرا دهد. در این نگاه نو، زنان فرهیخته و کارآمد باید نقشآفرین در طراحی، تصمیمسازی و ارائه ایدههای نوین در عرصههای کلان فرهنگی و دینی باشند.
پیشنیاز این تحول ساختاری، فراهمسازی بسترهایی همچون:
▪️ بازطراحی محتوای درسی با تمرکز بر نیازهای روز؛
▪️ تقویت زیرساختهای پژوهشی و آموزشی؛
▪️ ارتقاء مهارتهای زبانی و بینفرهنگی؛
▪️ و ایجاد تعاملات علمی فعال با نهادهای داخلی و جهانی است.
بدینسان، این افق بلند نشان میدهد که زنان، در نگاه انقلاب اسلامی، نه تنها عناصر حاشیهای نیستند، بلکه کنشگرانی تمدنساز و فعال در میدانهای اندیشه، تعلیم و تحول اجتماعیاند.
همانگونه که رهبر فرزانه انقلاب فرمودهاند، اگر با دقت بنگریم، همین بانوان، همانهایی هستند که در نهاد خانواده، با ایفای نقش مادری، همسری، خواهری و دختری، به انسانسازی در مقیاس تمدنی مشغولاند. مردان بزرگ، علما و مجاهدان تاریخساز، در دامان زنانی پرورش یافتهاند که خود، از حیث معنویت، به قلههای کمال انسانی دست یافتهاند. و امروز، نوبت آن است که این شکوه نهفته، به صحنه مدیریت اندیشه، راهبری فرهنگی و تمدنسازی اسلامی نیز وارد شود.
انتهای پیام/
نظر شما