به گزارش پایگاه خبری و رسانه­‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، حجت الاسلام مهدی قائمی امیری کارشناس مذهبی در نشست تخصصی با عنوان پیامدهای صلح تحمیلی در طول تاریخ ائمه(علیه السلام) در جمع طلاب و اساتید در مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(سلام الله علیها) قائمشهر برگزار شد، اظهار کرد: صلح امام حسن مجتبی علیه‌السلام با معاویه در واقع یک آتش‌بس بود که به نفع اسلام نبود. با برقراری این آتش‌بس، عده‌ای از مردم به اشتباه تصور کردند که دیگر جنگی در کار نیست و اوضاع به آرامش رسیده است، در واقع در این دوره، برخی از سردمداران سپاه امام حسن، با دریافت رشوه از معاویه، به او پیوستند و به تضعیف سپاه امام پرداختند.

وی بیان کرد: معاویه با پخش شایعاتی در میان لشکر امام حسن، سعی کرد تا حسن ابن علی را متهم به خیانت کند و بین سپاهیان تفرقه ایجاد نماید. این شایعات به حدی شدت گرفت که برخی از افراد لشکر امام، علیه او شورش کردند، در نتیجه امام حسن علیه‌السلام با شرایط دشواری مواجه شد که نشان‌دهنده عمق بحران‌ها و چالش‌های سیاسی آن زمان بود.

حجت الاسلام مهدی قائمی امیری در ادامه افزود: در تاریخ اسلام، سه جنگ مهم به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام تحمیل شد که عبارتند از جنگ جمل، جنگ صفین و جنگ نهروان است. امیرالمؤمنین علیه‌السلام در تمامی این جنگ‌ها تلاش بسیاری کرد تا از درگیری و جنگ جلوگیری کند، در جنگ جمل، حضرت علی علیه‌السلام با وجود اختلافات شدید، سعی نمود تا از طریق مذاکره و گفت‌وگو به حل مشکلات بپردازد. همچنین در جنگ صفین، ایشان مکاتباتی با معاویه داشتند تا از وقوع جنگ جلوگیری شود، این تلاش‌های ایشان نشان‌دهنده‌ی تعهد و مسئولیت‌پذیری ایشان در برابر مسلمانان و حفظ وحدت امت اسلامی بود.

کارشناس مذهبی گفت: پس از صلح میان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و معاویه، بحث‌های بسیاری پیرامون خسارت‌های این صلح و پیامدهای آن در تاریخ اسلام مطرح شده است، برخی معتقدند که این صلح، با وجود تلاش حضرت علی علیه‌السلام برای جلوگیری از خونریزی و حفظ وحدت امت اسلامی، در نهایت خسارت‌های بیشتری به همراه داشت. معاویه پس از این جریان، در اواخر عمر خود، دست به جنایت‌های گسترده زد و تنها در یک مورد، ۳۰ هزار نفر از محبان و پیروان امیرالمؤمنین علیه‌السلام را قتل‌عام کرد. این در حالی است که اگر در همان زمان جنگ ادامه پیدا می‌کرد و گروه معاویه شکست می‌خورد، ممکن بود تعداد قربانیان بسیار کمتر باشد؛ به فرض، ۲۰۰، ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ نفر کشته می‌شدند، اما از کشتارهای بعدی جلوگیری می‌شد.

حجت الاسلام قائمی گفت: این جنایات تنها محدود به زمان معاویه نبود. در دوره‌های بعد، حجاج بن یوسف ثقفی، یکی از خون‌ریزترین حاکمان اموی، ادعا کرد که ۱۰۰ هزار نفر از محبان امیرالمؤمنین علیه‌السلام را قتل‌عام کرده است. هرچند این عدد ممکن است اغراق‌آمیز باشد، اما نشان‌دهنده گستردگی ظلم و جنایت در آن دوران است. حجاج حتی غیر از محبان حضرت علی علیه‌السلام، افراد دیگری را نیز به بهانه‌های مختلف به قتل می‌رساند. در آن زمان، اختلافات کوچک میان مردم، مانند دعوای همسایگان، بهانه‌ای می‌شد تا افراد حکومتی به دروغ ادعا کنند که فردی از محبان امیرالمؤمنین است و او را به همراه خانواده‌اش به قتل برسانند. زن، کودک و بزرگسال، همه قربانی این جنایات می‌شدند.

همچنین بیان کرد: امیرالمؤمنین علیه‌السلام همواره تأکید داشت که هدف، جلوگیری از آدم‌کشی و خونریزی است؛ اما هشدار می‌داد که اگر ظلم و جنایت در زمین باقی بماند، پیامدهای سنگینی برای امت اسلامی خواهد داشت. این هشدارها در تاریخ به‌وضوح دیده می‌شود؛ از کشتارهای گسترده در دوره‌های بعدی تا ظلم‌هایی که به شیعیان و دیگر گروه‌ها در طول تاریخ روا داشته شد. این وقایع تا زمان حاضر نیز اثرات خود را برجای گذاشته است.

کارشناس مذهبی افزود: اتفاقات تاریخی و کشتارهای گسترده‌ای که در طول تاریخ رخ داده‌اند، از جمله جنگ‌های تحمیلی، جنگ‌های جهانی، حمله مغول‌ها، قحطی‌های ناشی از اشغال کشورها و جنایات مدرن، همگی نشان‌دهنده این حقیقت تلخ هستند که حکومت بر اساس عدالت الهی و تحت ولایت ولی‌الله‌الاعظم برقرار نشده است. در نبود چنین حکومتی، دنیا در دست کسانی قرار گرفته که حب قدرت و مقام، قلب و روحشان را تسخیر کرده و برای رسیدن به اهداف خود حاضرند به هر جنایتی دست بزنند. این افراد، با رقابت برای تصاحب حکومت‌ها و منابع دنیا، مردمان بی‌گناه را قربانی جاه‌طلبی‌های خود کرده‌اند.

حجت الاسلام قائمی خاطرنشان کرد: اگر در دوران امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، زمانی که ایشان فرمودند باید با گروهی که قرآن را به‌عنوان ابزار فریب به دست گرفته‌اند مقابله شود، این توصیه جدی گرفته می‌شد و با کشته شدن تعداد محدودی از افراد فتنه‌گر، ماجرا پایان می‌یافت، شاید امروز شاهد این همه ظلم و خونریزی در جهان نبودیم. اما متأسفانه، برخی افراد در آن زمان به اشتباه تصور کردند که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به دنبال آدم‌کشی است و از اقدام قاطعانه امتناع کردند. نتیجه این تصمیم، استمرار ظلم و جنایت در طول تاریخ شد.همچنین در زمان امام حسن مجتبی علیه‌السلام نیز، صلحی که با معاویه تحمیل شد، به‌گونه‌ای بود که برخی افراد به اشتباه تصور کردند این صلح به معنای پایان مشکلات و آغاز زندگی در صلح و صفاست. این افراد، امام حسن علیه‌السلام را با پدر بزرگوارشان مقایسه کردند و گفتند که پدرش تمام عمر جنگ کرد و حالا پسرش می‌خواهد همان مسیر را ادامه دهد. آن‌ها با این تصور اشتباه، امام حسن علیه‌السلام را تنها گذاشتند و فکر کردند با پذیرش حکومت معاویه، آرامش و صلح برقرار خواهد شد. اما تاریخ نشان داد که این صلح نه تنها به آرامش منجر نشد، بلکه زمینه‌ساز ظلم‌های بی‌پایان و جنایات گسترده‌ای شد که تا امروز ادامه دارد.

وی ادامه داد: این وقایع تاریخی به ما می‌آموزد که گاهی اوقات، صلحی که بر پایه حق و عدالت نباشد، خسارتش بسیار بیشتر از جنگ است. زیرا چنین صلحی، زمینه را برای استمرار ظلم و جنایت فراهم می‌کند و مردم بی‌گناه را قربانی جاه‌طلبی‌های حاکمان فاسد می‌سازد.امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در جنگ‌های صفین و جمل، به‌ویژه در جنگ نهروان، با دقت و تدبیر عمل کرد. در جنگ نهروان، زمانی که لشکر دشمن به سمت آنها تیراندازی می‌کرد، حضرت علی علیه‌السلام همواره بر حفظ اصول اخلاقی و انسانی تأکید داشت. در یکی از وقایع، رئیس منافقان در نهروان، مناره‌ای شبیه به مناره مسجد بر بالای خانه‌اش ساخته بود. حضرت علی علیه‌السلام به اذان و نماز صبح بسیار مقید بود و خود به اذان گفتن می‌پرداخت. او قبل از نماز صبح به مسجد می‌رفت و نماز شب را می‌خواند و نزدیک اذان صبح، برای بیدار کردن افرادی که در مسجد خواب بودند، به بالای مناره می‌رفت و اذان می‌گفت تا مردم برای نماز حاضر شوند.در عین حال، منافقین به تهمت‌زنی و فحاشی به حضرت علی علیه‌السلام پرداختند و به مردم می‌گفتند که همه کسانی که از علی حمایت می‌کنند، کافرند. این در حالی بود که آنها به غارت اموال مردم می‌پرداختند و به نام طرفداری از علی، مردم را تهدید می‌کردند.این افراد، که معمولاً از نزدیکان و آشنایان مردم بودند، با این کارها به ایجاد نفرت و تفرقه می‌پرداختند.

در پایان کارشناس مذهبی بیان کرد: در شرایط کنونی نیز، باید هوشیار باشیم و اطرافیان خود را نیز آگاه کنیم که صلح تحمیلی نمی‌تواند راه‌حل مناسبی باشد. رهبر همواره به این نکته تأکید کرده که در هر جنگی، زمانی که دشمن به لبه مرز شکست رسیده است، به‌دنبال صلح می‌آید. اگر در چنین شرایطی صلح را بپذیری، بدان که دشمن با قوای سنگین‌تر و با تحلیل دقیق از ضربات وارده، دوباره به میدان می‌آید. دشمن در چنین مواقعی به بررسی موشک‌ها، روش‌های حمله، و مواضع آسیب‌دیده می‌پردازد و سپس برای مقابله با آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کند. این فرجه چند ماهه به آن‌ها این امکان را می‌دهد که دوباره سازماندهی شوند و با قدرت بیشتری به میدان برگردند. بنابراین، باید هوشیار باشیم و از هرگونه صلح تحمیلی که به نفع دشمن باشد، پرهیز کنیم. آتش‌بس تحمیلی که به امیرالمؤمنین علیه‌السلام تحمیل شد، هنوز هم آثار منفی آن را مشاهده می‌کنیم.

انتهای پیام/