به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/هرمزگان، خانم رقیه زنگی دارستانی استاد حوزه، دانشگاه و مشاور در سلسله نشست‌های معارف نهج‌البلاغه که در مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) بندرعباس بیان کرد: انسان حیوان ناطق و تفاوتش با حیوان در قدرت نطق و سخن گفتن است که طبق فرمایش امیرالمؤمنین(علیه السلام) در حکمت ۳۸۱ نهج البلاغه هر حرفی که می‌زنید، این سخن گفتن، گنجی است که باید تدبیر و دوراندیشی در آن باشد و این بدان معنا است که باید انسان زمام زبان خود را در دست بگیرد و نباید زبان مهار انسان را در دست بگیرد و هر چه که دوست داشته باشد بگوید، افرادی که دائم در حرف زدن هستند همیشه استرس و اضطراب دارند، زیرا؛ یا سخن آنها دروغ یا غیبت و یا تهمت است و این عدم آرامش به دلیل ترس از لو رفتنشان است.

خانم رقیه زنگی دارستانی، در توضیح حکمت ۳۸۱ نهج البلاغه در فراز «عَلَیْکَ بِکَلامٍ لَیْسَ لَکَ فِیهِ وَثِیقَةٌ» بیان داشت: انسان بعضی از صحبت ها را در سینه خود نگه می دارد و بیان نمی کند که این یعنی؛ سخن در بند انسان است ولی زمانی که آن سخن را بیان شد، دیگر این انسان است که در بند سخن قرار دارد پس به فرمایش حضرت علی(علیه السلام)، زبان خود را مراقبت کنید همان گونه که طلا و نقره را در خزانه مراقبت می کنید، سخن نسنجیده، سخنی که در آن تدبیر، خرد و دوراندیشی نباشد طلا است که انسان باید آن را در سینه خود نگه دارد.

استاد حوزه و دانشگاه، با اشاره به فراز «إِذَا تَمَّتِ الْعُقُولُ نَقَصَتِ الْکَلامُ» افزود: قبل از سخن گفتن ابتدا تفکر کنید سپس سخن را بر زبان جاری کنید، زیرا گاهی اوقات از همین یک کلام شما دعواها، نزاع ها، مشکلات پیش بیاید که انسان را از سیر به طرف خداوند متعال باز دارد، بنابراین، مهار زبان خود را در دست بگیرید تا بتوانید به سیر به طرف درگاه خداوند متعال ادامه دهید. 

مشاور مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) بندرعباس اضافه کرد: یکی از اعمال سیر و سلوک، کم سخن گفتن است، هر چقدر انسان کم حرف بزند ایمان‌ او محکم‌تر می‌شود، زیرا، با کم صحبت کردند، بسیاری از گناهان کبیره مثل؛ غیبت، دروغ و تهمت نیز انجام نمی شود و همچنین به جای این سخنان زیاد و بیهوده ذکر خداوند متعال جایگزین آن شده و این باعث نزدیکی انسان به خداوند متعال می شود.

وی بیان کرد: یکی از عواملی که انسان را به پرحرفی می‌کشاند این است که برای سخن گفتن چهارچوب نمی‌شناسد، بنابراین آنچه که علم ندارید بر زبان جاری نکنید و حتی اگر به آن علم داشته باشید، نیازی نیست به زبان جاری کنید، بزرگان همچون آیت الله بهجت(رحمت‌الله) تا زمانی که از او سؤال پرسیده نمی شد، سخنی بیان نمی کردند.

خانم رقیه زنگی دارستانی، در تفسیر روایت امام صادق(علیه السلام) در خصوص «سه خصلت، نگاه کردن، سکوت کردن و سخن گفتن که نیکی‌ها در آن جمع می شود» در پایان یادآوری کرد: نگاهی که در آن عبرت وجود دارد ارزش دارد، ولی نگاه بدون عبرت، سهلو بیهوده است و سکوتی خوب است که همراه با تفکر باشد ولی سکوت بدون تفکر، غفلت و بی‌خبری است.