به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، غزاله گلشاهی کارشناس مذهبی مدرسه علمیه تخصصی الزهرا(س) ساری، با اشاره به اینکه اساس تربیت دینی، محبت و الگوسازی است، در گفت‌وگویی بیان کرد: قلب کودک بستر پاک و آماده‌ای برای دریافت بذر ایمان است که این بذر با محبتی صادقانه و رفتارهای نیکو از سوی والدین، به ویژه در سال‌های اولیه زندگی، آبیاری می‌شود، کودک بیش از آنکه از گفتار بیاموزد، از کردار و منش والدین الگو می‌گیرد، پایبندی عملی والدین به احکام و اخلاق اسلامی مؤثرترین درس دینی برای اوست.

وی افزود: تربیت باید به صورت تدریجی و متناسب با سن و هوش کودک انجام شود، همان‌گونه که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده‌اند: «با فرزندتان هفت سال اول رئیس، هفت سال دوم وزیر و هفت سال سوم دوست باشید.» در مرحله اول (تا ۷ سالگی)، باید فضایی امن و مملو از مهربانی فراهم کرد، در مرحله دوم (۷ تا ۱۴ سالگی)، که دوران «تعبد» و آموزش است، باید به تدریج و با زبان خوش، احکام و معارف دینی آموزش داده شده و بر انجام آنها تأکید شود، در مرحله سوم (۱۴ سالگی به بعد)، که نوجوان به بلوغ فکری و عقلی می‌رسد، باید همچون دوستی همراه او بود و با استدلال و گفت‌وگو پایه‌های اعتقادی او را مستحکم ساخت.

خانم گلشاهی خاطرنشان کرد: ایجاد علاقه و نشاط کلید پذیرش است، توصیه می‌شود مفاهیم دینی با روش‌های جذاب مانند قصه‌گویی از زندگی پیامبران و ائمه (علیهم‌السلام)، بازی، شعر و مشارکت در مراسم مذهبی به کودکان آموزش داده شود، همچنین باید از اجبار، خشونت و سخت‌گیری جداً پرهیز کرد، چرا که این موارد باعث ایجاد تنفر و دوری از دین می‌شود، خداوند در قرآن کریم فرموده است: «لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ»؛ در دین هیچ اجباری نیست.

وی در پایان تأکید کرد: دعا و ارتباط با خدا پشتوانه اصلی تربیت است، در تمام مراحل، والدین باید با دعا و توسل به اهل بیت (علیهم‌السلام) از خداوند توفیق و هدایت خود و فرزندانشان را طلب کنند، چرا که هدایت نهایی از ذات مقدس خداوند است و ما تنها موظف به انجام وظیفه و تلاش هستیم.

انتهای پیام/