به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، همزمان با تداوم تضاد اجتماعی بین هنجارهای سکولار و ارزش‌های فراگیر، محدودیت‌های حجاب اسلامی در ورزش ملی فرانسه دوباره‌ به تیتر اول رسانه‌ها بازگشت و فعالان معتقدند که این محدودیت‌ها باید برداشته شوند.

باتوجه به افزایش درخواست‌ها برای آزادی مذهبی، مدافعان حقوق بشر استدلال کرده‌اند که این ممنوعیت‌ها باید لغو شوند چون زنان را از فضایی متعلق به خودشان محروم می‌کند.

این نگرانی‌ها به شدت در مجامع جهانی فراگیر شده است به طوری که هفته گذشته در فنلاند بحث سیاست‌های فرانسه به دلیل «حذف ناعادلانه ورزشکاران زن مسلمان» مورد انتقاد قرار گرفت.در سال ۲۰۲۴ و المپیک پاریس، دولت اعلام کرد که ورزشکاران این کشور از پوشیدن حجاب اسلامی در طول مسابقات منع خواهند شد.

اگرچه سازمان‌های حقوق بشر و چهره‌های برجسته ورزشی این تصمیم را محکوم کرده و آن را «تبعیض جنسیتی و نژادپرستانه» نامیدند اما دولت فرانسه قاطعانه عمل کرد و این محدودیت را به ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال، در هر دو سطح حرفه‌ای و آماتور گسترش داد.

کمیته بین‌المللی المپیک آن زمان تلاش کرد تا تعادل ظریفی برقرار کند: حجاب را در محدوده دهکده المپیک پاریس مجاز دانست اما تصمیم‌گیری در مورد استفاده از آن در حین مسابقات را به کشور میزبان واگذار کرد.

پس از بازی‌ها در پایتخت فرانسه، کمیته‌ای از سازمان ملل متحد گزارش تندی منتشر و سخت‌گیری فرانسه در مورد آزادی مذهبی در ورزش را محکوم کرد.

خیران نور، بنیانگذار Sports Legal، در اجلاس «بازی را انجام دهید»، خاطرنشان کرد که وقتی ورزش فضای حجاب را سلب می‌کند، فضای خود زنان را نیز سلب می‌کند.

وی اظهارداشت که بی‌طرفی نمی‌تواند به قیمت از دست رفتن حقوق فردی تمام شود.

این گزارش هفته گذشته توسط نشریه The Athletic منتشر شد.

همانطور که توسط LISA News گزارش شده است، فرانسه محل زندگی بین شش تا هفت میلیون مسلمان است که تقریباً ۱۱ درصد از جمعیت آن را تشکیل می‌دهد.

فدراسیون‌های ورزشی فرانسه سیاست‌های پراکنده‌ای را اعمال می‌کنند؛ در حالی که فوتبال، بسکتبال، والیبال و راگبی حجاب را ممنوع می‌کنند، سایر رشته‌ها مانند دوومیدانی و هندبال آن را مجاز می‌دانند.

این اتفاقات در حالی رخ داده که حتی صنعت پوشاک ورزشی هم وارد این عرصه شده است. برندهایی مانند نایک و هایا لباس‌های حجاب‌ را توسعه داده‌اند که از مواد سبک و قابل تنفس ساخته شده‌اند و به طور خاص برای استفاده ورزشی طراحی شده‌اند.

وقتی از دریچه استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر به این موضوع نگاه شود، این امر فرانسه را در موقعیتی «استثنایی و غیرقابل دفاع» قرار می‌دهد.

انتهای پیام/