به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/ همدان، کرسی آزاداندیشی با موضوع «راهبردهای زنانه در مدیریت ثبات روان و آرامش خانواده» در قالب کرسی نقد، به همت معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهرا(س) همدان با حضور اساتید مدرسه الزهرا سلام الله علیها، خانم فاطمه مبارکی نوین استاد و عضو گروه علمی مدرسه با عنوان ارائه دهنده ، خانم دکتر نسرین اسد بیگی استاد ومدیرگروه علمی مدرسه با عنوان ناقد و خانم دکتر زهرا ستوده استاد حوزه با عنوان مجری کارشناس برنامه و با حضور طلاب و اساتید مدرسه برگزار شد.

خانم مبارکی با اشاره به آیه ۲۱ سوره روم گفت: در این آیه آفرینش همسران و تداوم نسل انسان ، توحید ربوبی را برای مشرکان ثابت و انسانها را به حکمت ازدواج و اهمیت تشکیل خانواده یادآور می‌کند .

وی افزود: مهمترین هدف ازدواج حفظ بقای نسل آدمی، تأمین آرامش میان زن و مرد و تشکیل خانواده است چنانکه راز نامگذاری منزل به مسکن نیز می‌تواند همین باشد.

خانم مبارکی گفت: اساس تشکیل خانواده دو اصل مودّت عاقلانه و گذشت مهربانانه از لغزش‌ها است و مودت و رحمت اگر عقلانی باشد مایه تحکیم خانواده و تعالی افراد و به تبع آن جامعه خواهد بود و این ابراز محبت می‌تواند کلامی و غیرکلامی باشد، حضور محبت‌آمیز زن، نه‌تنها عامل پیوند عاطفی میان اعضای خانواده است، بلکه مایه‌ رشد روحی و تعادل روانی آنان نیز به شمار می‌آید.

وی افزود: نقش عاطفی و حمایتی زنان به دلیل ویژگی‌های عاطفی و توانایی بالا در همدلی، نقش محوری درخانواده است و باعث ایجاد آرامش است، نقش حمایتی زن، پشتوانه‌ای محکم برای تداوم و پویایی خانواده است و بدون حضور آگاهانه و دلسوزانه‌ او، استواری بنیان خانواده دشوار خواهد بود.

خانم مبارکی راهکارهای تقویت آرامش در خانواده را تقویت عشق و محبت در خانواده، ابراز محبت عاطفی برای اعضای خانواده، همکاری در انجام کارها، یادآوری لحظات خوب، تحسین و تشویق، هنر خوب گوش دادن، صرف وقت در کنار اعضای خانواده و مشورت و مشارکت در امور و... بیان کرد.

خانم اسدبیگی نیز به عنوان ناقد به بررسی صحبت‌های خانم مبارکی پرداخت و دو مورد از بحث‌های ایشان را نقد کرد.

وی گفت: براساس سخنان خانم مبارکی، محبت زیربنای استحکام روابط خانوادگی است؛ اما زمانی که این محبت از مرز تعادل عبور کند، می‌تواند به جای تقویت پیوندها، به تضعیف آن‌ها بینجامد و از جمله تضعیف مرزهای شخصیتی، زنانی که در پی جلب رضایت کامل اعضای خانواده هستند، گاه ناخودآگاه از خواسته‌ها، نیازها و هویت فردی خود غافل می‌شوند. این امر نه تنها احساس خستگی و بی‌ارزشی را در آن‌ها تقویت می‌کند، بلکه اعضای خانواده نیز به مرور، محبت او را امری بدیهی و وظیفه تلقی می‌کنند، نه یک انتخاب ارزشمند.

وی افزود: از طرفی محبت بیش از اندازه، به‌ویژه نسبت به همسر یا فرزندان، می‌تواند نوعی وابستگی عاطفی ایجاد کند. کودکانی که در چنین فضایی رشد می‌کنند، معمولاً در مواجهه با سختی‌های زندگی آسیب‌پذیرترند، زیرا فرصت تجربه‌ استقلال و مسئولیت‌پذیری را نداشته‌اند. در روابط زناشویی نیز ممکن است مرد دچار نوعی تنبلی عاطفی شود، یعنی احساس کند نیازی به تلاش برای ابراز محبت یا مشارکت در کارهای خانه ندارد.

خانم اسدبیگی ضمن بیان نکاتی دو نقد به صحبت‌های خانم مبارکی وارد دانسته و گفت: در هر رابطه‌ای، تعادل میان محبت و احترام ضروری است. وقتی محبت از حد بگذرد، گاه به جای افزایش صمیمیت، موجب کاهش احترام می‌شود. همسر یا فرزندان ممکن است ناخودآگاه محبت زن را به عنوان ضعف یا نیاز به تأیید تعبیر کنند، نه نشانه‌ بزرگواری و مهر، لذا محبت اگر با خودآگاهی و مرزبندی سالم همراه باشد، منبع قدرت است؛ اما اگر به افراط کشیده شود، ممکن است هم به زن و هم به بنیان خانواده آسیب برساند. خانواده زمانی رشد می‌کند که عشق در آن متقابل، آگاهانه و متعادل باشد — نه یک‌طرفه و بی‌حد و مرز.

خانم اسدبیگی در ادامه در مورد مبحث نقش راهبردی زن در خانواده نیز گفت: خانواده، نخستین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی است که سلامت و پایداری آن، وابسته به تعامل آگاهانه و مسئولانه اعضای آن، به‌ویژه زن و مرد است. و زن به تنهایی نمی تواند نقش راهبردی در آرامش خانواده را داشته باشد، در این میان نقش حمایتی مرد از جایگاهی ویژه برخوردار است. حمایت همه‌ جانبه‌ مرد از زن، نه صرفاً یک رفتار عاطفی، بلکه ضرورتی اخلاقی، انسانی و اجتماعی است که زمینه‌ساز آرامش، رشد و همدلی در محیط خانواده می‌شود.مرد با حمایت عاطفی و روانی زن به تحکیم بنیان خانواده نیز یاری می‌رساند.

وی گفت: حمایت همه جانبه مرد، به زن امکان می‌دهد تا بدون اضطراب نسبت به آینده، توان و انرژی خود را در مسیر رشد فردی، تربیت فرزندان و ایجاد آرامش در خانه صرف کند، بنابراین حمایت همه‌جانبه‌ی مرد از زن، نه نشانه‌ برتری یکی بر دیگری، بلکه جلوه‌ای از شراکت برابر و احترام متقابل در زندگی خانوادگی است. مردی که با عشق، درک و مسئولیت‌پذیری از همسر خود پشتیبانی می‌کند، پایه‌های استوار خانواده را بنا می‌نهد.

خانم ستوده در ادامه ضمن جمع بندی صحبت‌های ارائه شده گفت: در اهمیت و ضرورت بحث نقش راهبردی زن در خانواده می‌توان به مواردی چون تقویت عشق از راه احترام -ابراز محبت -مشروط نکردن محبت، تقسیم کارها مسئولیت، نقش حمایتی زن، انتخاب زمان و مکان مناسب برای حل مسئله-تمرکز برای حل مسئله نه پیدا کردن مقصرو... اشاره کرد.د

استاد ناقد در ادامه نقش حمایتی و محبت زن را نقد و بیان کرد: حمایت همه‌ جانبه‌ مرد از زن، نه صرفاً یک رفتار عاطفی، بلکه ضرورتی اخلاقی، انسانی و اجتماعی است و باعث تحکیم خانواده می‌شود و از طرفی محبت یک زن باید حد و مرز داشته باشد، زیرا باعث آسیب می‌شود.

خانم ستوده در پایان گفت: ایجاد آرامش درونی در خود، از طریق ذکر خدا و توکل است تا زمینه ایجاد امید آفرینی و آرامش در دیگران شود.

انتهای پیام/