داستان حضرت موسی و خضر، الگویی برای ادب علمی در محیط‌های آموزشی است

استاد حوزه علمیه به آداب شاگردی از منظر قرآن پرداخت و گفت: بر اساس داستان موسی و خضر، مهم‌ترین آداب شاگردی را می‌توان جست‌وجوی استاد شایسته، اظهار تواضع، صبر و تحمل در یادگیری، رعایت ادب در گفت‌وگو و پذیرش تدریجی بودن فرآیند علم‌آموزی برشمرد.

به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/کرمان، نشست علمی با موضوع «بازخوانی آداب تعلیم با تأکید بر آیات مرتبط با حضرت موسی و خضر» با سخنرانی خانم منتظر از اساتید حوزه علمیه، در مدرسه علمیه تخصصی فاطمیه کرمان برگزار شد.

خانم منتظر در آغاز این نشست با طرح پرسشی اساسی بیان کرد: چرا حضرت موسی علیه‌السلام با وجود مقام پیامبری و علم فراوان، مأمور شد تا نزد حضرت خضر علم بیاموزد؟ این داستان پیام‌های تربیتی مهمی برای ما دارد.

وی در پاسخ به این پرسش افزود: حضرت موسی از پیامبران اولوالعزم و صاحب علم فراوان بود، اما هنگامی که در دل خود را عالم‌تر از همه دانست، خداوند او را برای زدودن غرور و تکمیل معرفت، به سوی حضرت خضر فرستاد.

استاد حوزه با اشاره به تفاوت علوم ظاهری و باطنی بیان کرد: حضرت موسی مأمور به تعلیم علوم ظاهری برای هدایت مردم بود، در حالی که حضرت خضر عهده‌دار آموزش علوم باطنی بود. این نشان می‌دهد که حتی اولیای خدا نیز همواره نیازمند تعلیم و تکمیل معرفت هستند.

خانم منتظر در ادامه به آداب شاگردی از منظر قرآن پرداخت و گفت: بر اساس داستان موسی و خضر مهم‌ترین آداب شاگردی، جست‌وجوی استاد شایسته، اظهار تواضع، صبر و تحمل در یادگیری، رعایت ادب در گفت‌وگو و پذیرش تدریجی بودن فرآیند علم‌آموزی است.

داستان حضرت موسی و خضر، الگویی برای ادب علمی در محیط‌های آموزشی است

وی در بخش دیگری از سخنانش به وظایف استاد اشاره کرد و گفت: استاد باید نسبت به شاگرد احساس تکلیف کند، روش آموزشی متناسب با ظرفیت شاگرد برگزیند و او را از دشواری‌های مسیر علم‌آموزی آگاه سازد.

استاد حوزه در پایان با جمع‌بندی مطالب بیان کرد: داستان موسی و خضر منشور اخلاقی کاملی برای فضای آموزشی امروز است. این روایت به ما می‌آموزد که علم‌آموزی تنها به دانستن نیست، بلکه به تربیت نفس، صبر و ادب در برابر استاد وابسته است.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha