به گزارش خبرگزاری کوثر، حدود 800 سال پیش، اولین زن به نام «راضیه سلطان» حاکم دهلی شد. با وجود مخالفت هایی که وجود داشت، راضیه سلطان که زنی عاقل و صادق بود، مدیریت امور را بر عهده گرفت. جالب آنکه او برای جذب حمایت ها از تاج و تخت خود به مسجد «قوت الاسلام»، اولین مسجد ساخته شده در شمال هند، رفت.

اولین حاکم زن دهلی، با سخنرانی اش در مسجد قوت الاسلام نه تنها راه را برای حضور زنان دیگر در مسجد باز کرد بلکه به آنها برای ساخت مساجد انگیزه داد. گفته می شود که او در سفرهای خود همواره به مساجد و مدرسه ها می رفت.

زنان مسلمان در دوران قرون وسطی چیزهای خوبی داشتند. از نظر سیاسی ، آنها مورد اطمینان امپراطورانی بودند که در هر مرحله با آنها مشورت می کردند. داستان های «نور جهان» که تسلط زیادی بر شاه جهانگیر مغول داشت، برای بسیاری شناخته شده است.

تعداد زیادی از این زنان تاثیر شگرفی در ساخت مساجد در هند داشته اند. در دهلی مسجد «خیرالمنازل» به دست «مهام آنگا»، مادر خوانده «جلال الدین اکبر»، بزرگ ترین حاکم مغول در سال 1561 میلادی ساخته شد.

مسجد «خیر المنازل» اولین مسجد در دهلی است که با مشارکت یک زن ساخته شد، همان زنی که در اوایل سال های امپراطوری اکبر عملا حاکم این امپراطوری بود.

بسیاری از شاهزاده خانم های مغول پس از وی، اقدام به ساختن مساجد به عنوان یک عمل پسندیده کردند. طاق مرکزی مسجد خیرالمنازل دارای کتیبه ای است که به وضوح نشان می دهد این مسجد توسط مهام آنگا ساخته شده است.

مدرسه ای هم متصل به مسجد خیرالمنازل بود که از سوی خود آنگا برای آموزش اسلامی کودکان تأمین مالی می شد. اما بسیاری از زنان هند هم بودند که در مراسم نماز و نیایش در مساجد شرکت می کردند.

به عنوان مثال مسجدی متعلق به دوره «تغلق» در «وزیرآباد» دهلی وجود دارد. این مسجد دارای یک محفظه مرتفع است که توسط دیوارهای مشبک محافظت شده است. این بخش ویژه زنان سلطنتی بود که برای نیایش به مسجد می آمدند.

همین طور در «بنگال» هند مسجد «آدینه» وجود دارد که یکی از بزرگ ترین مساجد هند است. این مسجد متعلق به قرن پانزدهم بسیار بزرگ تر از مسجد قوت الاسلام است. اتاق نماز این مسجد هم دارای یک محفظه مشبک مخصوص زنان خانواده سلطنتی بود.

به طور کلی می توان گفت بسیاری از مساجد هندوستان در قرون وسطی از سوی زنان سلطنتی و خانواده های اشراف، مورد استقبال قرار می گرفتند. در داخل مساجد هم هیچ نشانی از منع ورود زنان وجود ندارد اما همه چیز با سقوط مغول ها و آمدن انگلیسی ها تغییر کرد. زنان به تدریج از حضور در مساجد منع شدند.

حالا زنان در هند نمی توانند برای نماز در مساجدی که هم جنس های خودشان آنها را صدها سال پیش ساخته اند،شرکت کنند و این وضعیتی است که مسلمانان امید دارند بار روی کار آمدن حاکمانی بهتر در هند تغییر کند.