به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، حجت الاسلام احمد اندرخورا،رئیس اداره سازمان‌های مردم نهاد دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران در نشست جمع طلاب و اساتید مدرسه علمیه تخصصی الزهرا سلام الله علیها ساری، بیان کرد: اخلاص، اساس و ریشه هر عمل الهی است، معنای آن انجام دادن کار برای خدا و تنها برای رضای اوست، بدون اینکه توجهی به مردم و واکنش‌های آنان داشته باشیم، اگر کارها خالصانه برای خدا انجام شود، خداوند بهترین مصلحت‌ها را برای انسان رقم خواهد زد.

وی ادامه داد: در لغت، «اخلاص» از ریشه «خَلَص» به معنای پاکی از آمیختگی‌هاست؛ و در اصطلاح دینی، به یکتاپرستی و رهایی از هرگونه دلبستگیِ غیر خدایی گفته می‌شود، از همین رو سوره «قل هو الله احد» را «سوره اخلاص» نامیده‌اند، زیرا سراسر آن سخن از خداست و غیر او در آن مطرح نیست.

حجت الاسلام اندرخورا افزود: دینی که در آن اخلاص نباشد، دین استوار و پایداری نخواهد بود، در قرآن حدود بیست‌وچهار آیه درباره اخلاص آمده است و آیه ۵ سوره بیّنه به عنوان «آیه اخلاص» شناخته می‌شود، «و ما أُمِروا إلا لیعبدوا الله مُخلصین له الدین» دینی که در آن اخلاص باشد دین قَیِّم است، اما اگر اخلاص نباشد، بنیان آن سست خواهد بود.

وی افزود: اخلاص را در سوره «هل أتی» نیز به‌خوبی می‌توان دید، آنجا که اهل‌بیت علیهم‌السلام در سه شب متوالی افطار غذای خویش را به مسکین، یتیم و اسیر بخشیدند و فرمودند: «إنما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاءً و لا شکورا» یعنی: ما این کار را تنها برای رضای خدا انجام می‌دهیم و هیچ پاداش یا تشکری از شما نمی‌خواهیم.

حجت الاسلام اندرخورا بیان‌ کرد: انبیا و اولیای الهی شعارشان این بود: «إن أجری إلا علی الله»، آنان هیچ اجر و پاداشی از مردم طلب نمی‌کردند، زیرا هدفشان فقط رضای الهی بود.

وی ادامه داد: بنابراین طلبه باید در همه کارهایش اخلاص داشته باشد؛ در درس خواندن، سخن گفتن، تلاش و تبلیغ دینی، اگر اخلاص نباشد، مقصد حقیقی طلبگی حاصل نخواهد شد.

رئیس اداره سازمان‌های مردم نهاد دانشگاه علوم پزشکی مازندران، هفت راه پرورش اخلاص را اینگونه برشمرد و گفت: باور به علم و قدرت مطلق خدا، یقین به حضور دائمی خداوند، توجه به برکات اخلاص، یادآوری لطف‌های خدا، تمرکز بر رضایت خدا نه مردم، نظر به ماندگاری کارهای خدایی، و مقایسه پاداش مادی و الهی.

انتهای پیام/