به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران / زنجان، همزمان با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین آرش رجبی، معاون فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران کشور، جلسه اخلاق با حضور اساتید مدارس علمیه خواهران شهر زنجان برگزار شد.

در این جلسه، حجت‌الاسلام والمسلمین رجبی، ضمن اشاره به روایتی از اهل‌بیت صلی‌الله‌علیه‌وآله، جایگاه خطیر استادی  در حوزه‌های علمیه را تبیین کرد و گفت: حضرت می‌فرمایند: "مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و عَمِلَ بِهِ و عَلَّمَ للّه ِ ، دُعِیَ فی مَلَکوتِ السَّماواتِ عَظیما ، فقیلَ: تَعَلَّمَ للّه ِ، و عَمِلَ للّه ِ ، و عَلَّمَ للّه ِ !: یعنی هر که برای خدا علم بیاموزد و به آن عمل کند و به دیگران آموزش دهد، در ملکوت آسمان‌ها به بزرگی یاد شود و گفته آید: برای خدا آموخت، برای خدا عمل کرد و برای خدا آموزش داد!" بنابراین هیچ رسالتی بالاتر از تربیت انسان نداریم. اگر بالاترین مسئولیت، آموزش انسان است، پس خداوند این نقش‌آفرینی را نصیب هر شخصی نمی‌کند. تربیت حوزوی و هر شخصی که  این انتخاب را کرده مراتبی بالاتر است.
وی در ادامه به جایگاه والای علوم حوزوی اشاره کرد و افزود: در میان انسان‌ها افرادی هستند که کارهای گوناگونی انجام می‌دهند و به هر حال ناچار به اشتغالاتی هستند و مسیری دارند. این مسیرها یکسان نیستند و برخی از مسیرها با هم متفاوت است.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران کشور، گفت: معیار انتخاب این مسیرها در مهم‌ترین اثر ملاصدرا، کتاب اسفار، آمده است؛ علمی که انسان را با خدا آشنا می‌کند و موضوعش خداوند است و از متون وحیانی به دست می‌آید، جایگاه رفیعی است.

وی افزود: این به معنای نادیده گرفتن علوم دیگر نیست بلکه به‌منزله نشان‌دادن جایگاه والای آن است. علمی که نهایت مقصد و مقصود را می‌رساند؛ افضل علوم است و هیچ علم ناسودمندی نداریم بلکه اطلاعات مضر داریم و گاهی به‌خاطر کاربست غلط علوم است که گاهی تصور می‌شود علم مضر است.

حجت‌الاسلام والمسلمین رجبی، بیان کرد: نافع‌بودن علم به ذات علم نیست، بلکه به کاربست آن است. برخی از علوم نافع‌ترند و اشرفیت دارند. موضوع علمی که کشف از مقاصد خداوند است برای سعادت انسان‌ها از سایر علوم شرافتش بیشتر است.
وی در ادامه تعلیم و تربیت در حوزه علمیه را در هم تنیده توصیف کرد و به سه گام اساسی در تربیت طلاب اشاره کرد و گفت: گام اول - برهان‌های شناختی خاطبه‌ای غائبانه دارد. اساتید باید این خطاب‌ها را تبدیل به حاضر  کنند. ارتباط‌گیری طلبه با برهان‌ها، نتیجه تغییر رفتارها را باید ایجاد کند که به صرف دانستن این برهان‌ها نمی‌توان انتظار تغییر رفتار را داشت. گام دوم- ایجاد شوق در تحصیل است. گام سوم- ایجاد مهارت کردن دروس گام مهمی است که نمی‌توان نادیده گرفت. باید به بعد مهارتی دانش توجه کنیم و علم‌مان را به بعد عملی و رفتاری تبدیل کنیم. یادگیری مفاهیم بدون توجه دادن به  کسب مهارت مانند یادگیری تئوری مکانیک است که در امکان پیاده‌کردن علوم را در عرصه عمل نداشته باشیم. خوانش و یادگیری احکام با یاددادن احکام و بیان احکام در مسجد متفاوت است. باید به طلبه مهارت یاد بدهیم.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران کشور، مدرسه علمیه را در مجموع یک فضای کامل تربیتی دانست و افزود: از معماری مدرسه و اشکال هندسی و و رنگ‌های بکار گرفته در آن تا کادر و اساتید آن همه باید به گونه‌ای باشد که معنای توحید بدهد همه رفتارها و فعل و انفعالات در مدرسه علمیه همه نقش و تکلیف تربیتی دارند و الزاما نیازی به داشتن سخنگاه خاصی نیست. لذا همه باید مراقب سلوک و رفتار خود باشیم و خود را در تربیت طلبه مسئول بدانیم.
وی، ضمن ارائه راهکارها، با بیان توصیه‌هایی به اساتید، از جمله مطالعه، صبر و حسن استماع، خضوع و خشوع و توجه به گفتار و رفتار، بیان کرد:  تغافل، انتظار حداقلی از طلبه، خطابه‌ای غیرمستقیم به آرامی طریق و راهی باید باشد برای تغییرات آرام، باید با همراهی طلبه آرام آرام او را رشد دهیم تا خودش بشود راهبر، امام متقین، طبیب دل‌های انسان‌های دیگر. هم خودمان باطن زیبایی باید داشته باشیم و هم دیگران را کمک کنیم و رشد بدهیم. بنابراین باید همواره مطالعه داشته باشیم اگر فاقد مطالعه باشیم، نمی‌توانیم معطی باشیم. ذات نایافته از هستی بخش/  چون تواند که بود هستی بخش.
حجت‌الاسلام والمسلمین رجبی، در پایان یادآور شد: هنر گوش دادن یکی از هنرهای استادی است. استاد هم باید حسن استماع داشته باشد. نیازهای شاگرد را دریافت کند باید فروتنی و خشوع داشته باشد تا علم او در جان شاگرد بنشیند.

انتهای پیام/