به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، آقای محمد گلدوست مدرس حوزه علمیه، در نشست مجازی با موضوع «در محضر علامه ذوالفنون» شرحی بر الهی‌نامه علامه حسن زاده آملی که با حضور طلاب و مبلغین مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول(س) جویبار برگزار شد، ضمن اشاره به سبک نوشتاری الهی نامه علامه حسن زاده  گفت: الهی نامه محصول حال خوش بندگی است که به علامه دست‌ داد و نتیجه آن توفیق الهی برای یک ارتباط عاشقانه و عارفانه با پروردگار است.

وی در ادامه به توفیقاتی اشاره کرد که انسان در زندگی خود و در مسیر بندگی پیدا می‌کند و در این‌باره افزود: ارتباط با خدا داشتن و انجام دستورات و فرامین الهی توفیقی است که جای شکرگزاری و سپاس دارد و این حالت عاشقانه‌ای که عاشق به دنبال معشوق است باید با ریاضت، ممارست و تمرین حفظ گردد.

آقای گلدوست الهی نامه را حکایتی از القائات سُبوحی خواند و گفت: کلمات و واژه‌های الهی نامه علامه، نوعی القا از عالم بالا به پایین است و نمیتوان گفت این حالات معمولی است چرا که تا روح متحول نشود امکان چنین دریافتی وجود ندارد.

 وی همچنین به اسفار اربعه ملاصدرا اشاره کرد و گفت: اولین سفر برای رسیدن به معشوق این است که انسان از خلق ببُرد و به سوی حق گام بردارد که این به معنای گوشه‌نشینی و بریدن از مردم نیست بلکه باید روح را به عالم بالا وصل کرد تا علاوه بر با مردم بودن، به یاد خدا هم باشد که این عینِ ذکر است.

آقای گلدوست ضمن تاکید بر این مسئله که تحولات روحی به معنای عدم ارتباط با اجتماع نیست، گفت: در مسیر حق بودن یعنی انسان در هر کاری خداوند را حاضر و ناظر ببیند و همه وجودش برای رضای او باشد؛ ارزش ارتباط با خداوند در این است که بدون فاصله گرفتن از همنوعان، تمام کارها و حالات و رفتارهایش فقط برای خدا و نزدیکی به درگاه او است.

 وی همچنین به عرفان نظری اشاره کرد و افزود: مقدمه ورود به مسیر عرفانی این است که عرفان نظری را بخوانند، یعنی با عقل و استدلال وارد عرفان شوند تا جایی که می‌توان گفت هر فیلسوفی لزوماً در ادامه راه باید وارد عرفان شود در غیر این صورت فلسفه‌اش باطل است.

 وی در ادامه از شخصیت‌هایی همچون امام خمینی(رحمت الله علیه)، شهید مطهری(رحمه الله علیه)، آیت الله بهجت(رحمه الله علیه) و ... نام برد که با ابزار عقل و استدلال به عرفان رسیدند و نمونه بارز آن حضرت امام(رحمه الله علیه) بود که با دلی آرام و قلبی مطمئن از این دنیا رخت بربست.

 آقای گلدوست علاوه بر تحولاتِ روحی، به هیجانات قلبی هم اشاره کرد و گفت: عرفان ناب یعنی انسان سالک از عقل به عرفان برسد و هیجانات قلبی داشته باشد، یعنی قلب یک عارف خالی از غیرخدا باشد، زیرا  آنچه که در قلب مرکزیت دارد، همان عشق زلال الهی است.

 وی ادامه داد: برای داشتن چنین قلبی باید درون را به تماشا نشست و در دنیای وجودی خود سیر نمود، باید اسماعیل نفس را به قربانگاه برد تا بین عاشق و معشوق حجابی نباشد؛ این چنین است که قلب تکان می‌خورد و زنگار از آینه‎اش زدوده می‌گردد تا جز خدا را نبیند.

  آقای گلدوست در پایان به هیجانات شهودی که محصول علم است اشاره کرد و گفت: شهود رسیدن یعنی شنیدن سروش غیبی تا جایی که گویی تمام هستی در انسان خلاصه شده است، اگر انسان در عرفان به این نقطه برسد یعنی آنچه در عقلش وجود دارد به‌عینه به ظهور رسید که رسیدن به این مقام ممارست، تمرین و ریاضت می‌خواهد.

انتها یپیام/