به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، آقای محمد گلدوست، کارشناس دینی در هفتمین نشست مجازی «در محضر علامه ذوالفنون» با محوریت «شرحی بر الهی نامه علامه حسن زاده آملی» در جمع طلاب و مبلغین مدرسه علمیه  تخصصی ریحانه الرسول سلام الله علیها شهرستان جویبار ، ضمن اشاره به واژه «الهی» و معنای بلند آن اظهار کرد: علّامه در عبارت «الهی به حقّ خودت حضورم ده» در واقع با کلمه «الهی» می‌خواهد یک احساس خودیّت با خداوند کند؛ یعنی حس کردن خداوند در تمام زمان‌ها و مکان‌ها و در همه حالات، به گونه‌ای که بین انسان و خداوند هیچ حجابی نباشد.

وی در ادامه تأکید کرد: ما برای رفتن به سوی خداوند به یک وسیله و واسطه نیازمندیم و فلسفه قرآن به سر گرفتن در شب‌های قدر یعنی ما عظمت و بزرگی خداوند را واسطه‌ای برای رسیدن به خداوند قرار می‌دهیم، ولی عارف به مرحله‌ای می‌رسد که گویی واسطه‌ای در میان نیست و برای او همه عالم تجلّی خداوند است. آقای گلدوست تصریح کرد: خدا را با هستی دیدن، عین هدایت و عین توحید است؛ مصداق چنین برداشتی در برهان صدّیقین آمده است که می‌گوید از خداوند باید به خود خدا رسید، برای همین می‌گوید «ای خدایی که خودت دلیل خودت هستی» مانند آفتاب که دلیل آفتاب است.

وی در ادامه به تشریح عبارت «الهی به حق خودت حضورم ده» پرداخت و گفت: در این نوع مناجات می‌خواهد نوعی الفت به خداوند را بیان کند، خدایی که علم مطلق، جود مطلق، بی نیاز مطلق و... است؛ پس انسان باید به نوعی با چنین خداوندی سنخیّت داشته تا با او ارتباط بگیرد.

کارشناس دینی در ادامه به بیان ارزش و کرامت ماه مبارک رمضان پرداخت و تأکید کرد: ماه مبارک رمضان ماهی است که بدون طلب و واسطه‌ای خداوند ما را به حضور می‌طلبد، حضوری که توأم با طهارت ظاهری و باطنی است؛ تا جایی که خواب و نفس انسان روزه دار تسبیح خداوند است.

وی در پایان به نور بودن عالم هستی پرداخت و اظهار کرد: آفتاب یک تجلّی از تجلّیات خداوند است؛ ما باید ظرفیت دیدن نور را داشته باشیم که زمینه داشتن چنین چشمانی، دوری از گناه و صفا و صیقل درون است؛ زیرا نور اصلی همه از او است و انسان عارف کسی است که با نورانیت باطن خود، گوش و چشم و زبان خداوند می‌شود.

انتهای پیام/