جوادالائمه فالِقُ الْبِحَار ، شکافنده دریاهاست

استاد مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) قائمشهر گفت : جوادالائمه را «فالق البحار» نامیدند، این تشبیه به این معناست که امام جواد نیز همچون حضرت موسی، توانایی شکافتن دریاها را دارد، هرچند در زندگی ایشان معجزه‌ای به این شکل ثبت نشده است.

به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، خانم حوریه حسینی استاد مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) قائمشهر در مراسم شهادت امام جواد (علیه السلام) در جمع طلاب و اساتید که در مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(سلام الله علیها) قائمشهر برگزار شد اظهار کرد: امام رضا(علیه­السلام)، امام جواد (علیه‌السلام) را به حضرت موسی بن عمران (علیه‌السلام) تشبیه کردند. 

وی بیان کرد: در روایات، ائمه به انبیا تشبیه می‌شوند تا انسان‌ها از نکات ظریف و آموزنده آن‌ها درس بگیرند، امام زمان (علیه‌السلام) در روایات به شخصیت‌های بزرگی چون حضرت موسی(علیه‌السلام) به خاطر مخفی بودن ولادتش، حضرت خضر (علیه‌السلام) به دلیل طولانی بودن عمرش و حضرت عیسی بن مریم (علیه‌السلام) به خاطر عروج و رجعت پس از ظهورش تشبیه شده است.

وی گفت: امام رضا (علیه‌السلام) جوادالائمه را به حضرت موسی (علیه‌السلام) تشبیه کرده‌اند، زیرا داستان حضرت موسی در قرآن بسیار پررنگ است و حاوی رازها و درس‌های مهمی است. به عنوان مثال، شباهت‌های بین امام جواد و حضرت موسی شامل تلاش فرعون برای مفتضح کردن موسی و تلاش مامون برای تضعیف امام جواد است. مأمون با جمع‌آوری دانشمندان و پرسش از امام جواد، قصد داشت او را به چالش بکشد، اما امام جواد با پاسخ‌های قاطع خود، همه را شگفت‌زده کرد.

خانم حسینی همچنین به نکته‌ای از بیانات امام رضا (علیه‌السلام) اشاره کرد: جوادالائمه را «فالق البحار» نامیدند، این تشبیه به این معناست که امام جواد نیز همچون حضرت موسی، توانایی شکافتن دریاها را دارد، هرچند در زندگی ایشان معجزه‌ای به این شکل ثبت نشده است.

وی گفت: حضرت موسی در مواجهه با لشکر فرعون و دریا، دلهره‌ای در دل بنی‌اسرائیل ایجاد کرد که امتحانی برای ایمان آن‌ها بود. این نکته به طولانی شدن غیبت امام زمان (علیه‌السلام) نیز اشاره دارد و نشان می‌دهد که در شرایط سخت، ایمان و صبر مؤمنان مورد آزمایش قرار می‌گیرد. خداوند می‌تواند امام زمان را به سرعت برای برقراری عدالت در دنیا بفرستد، اما طولانی شدن غیبت به منظور آزمایش و غربال مردم است.

خانم حسینی به آیه ۲ سوره عنکبوت(أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ) اشاره کردند که خداوند می‌فرماید: «مردم گمان می‌کنند که وقتی گفتند ما ایمان آوردیم، رها می‌شوند و امتحان نخواهند شد.» ایشان به فتنه‌های آخرالزمان اشاره کردند و گفتند که در این شرایط، بسیاری از افراد ثابت قدم نمانده و ایمان خود را از دست می‌دهند.

وی با اشاره به تاریخی که در زمان امام جواد (علیه‌السلام)، مردم امتحان شدند، گقت: برخی از مؤمنان به دلیل عدم وجود فرزند برای امام رضا (علیه‌السلام) به فرقه‌ای به نام واقفیه پیوستند و گفتند که امام جواد نمی‌تواند امام باشد، این در حالی است که خداوند در ۴۸ سالگی به امام رضا (علیه‌السلام) فرزند داد و امام جواد (علیه‌السلام) در سن ۸ سالگی به امامت رسید.

استاد مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) قائمشهر به شخصیت علی بن جعفر، عموی امام رضا (علیه‌السلام) اشاره کرد و گفت:  علی‌بن‌جعفر، عموی امام رضا(علیه‌السلام) در این امتحان سربلند بیرون آمد و با وجود سن و مقام علمی‌اش، به امام جواد (علیه‌السلام) احترام می‌گذاشت و در برابر او تواضع می‌کرد. این نشان‌دهنده امتحان‌های ولایت‌مداری و امام‌شناسی است.

خانم حسینی به محبت عمیق بین امام رضا و امام جواد (علیه‌السلام) اشاره و بیان کرد:  امام رضا (علیه‌السلام) در شرایط سخت و در برابر دشمنان، به فرزندش امام جواد (علیه‌السلام) اعتماد داشت و می‌فرمود: «حکم آنچه تو فرمایی، هرچند اگر سپاه دشمن پشت سر ما باشد.»

استاد حوزه به داستانی از زندانی شدن اباصلت از شاگردان امام رضا (علیه­السلام) اشاره کرد و گفت: پس از یک سال از زندان خسته شد و از خداوند درخواست رهایی کرد. میگویند دقایقی نگذشت، امام جواد (علیه‌السلام) وارد زندان شد و زنجیرها را باز کرد، به طوری که نگهبانان حتی قادر به جلوگیری از خروج او نبودند. این نشان‌دهنده قدرت امام جواد (علیه‌السلام) در باز کردن درهای بسته و زنجیرهاست.

وی همچنین به نامه‌ای از امام رضا (علیه‌السلام) به امام جواد (علیه‌السلام) اشاره کرد که در آن به پسرش می‌فرماید: «از در خانه که می‌خواهی خارج شوی، جیبت را پر کن؛ مردم با امید پشت در خانه تو می‌آیند.» این جمله نشان‌دهنده عشق و محبت عمیق بین پدر و پسر است.

استاد حوزه در پایان  به وداع امام رضا (علیه‌السلام) با قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره و بیان کرد: امام رضا (علیه‌السلام) در این وداع بسیار گریه کرد و خواست که قبل از رفتن به خراسان، به مکه برود. در کنار خانه خدا، بیان کردند که مرا به ظلم میبرند، امام رضا (علیه‌السلام) به شدت گریه می­‌کردند و این گریه باعث شد همه حاضرین در مسجدالحرام تحت تأثیر قرار بگیرند.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha