به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، مرحوم آیت اللّه حاج شیخ علی موحد، سخنگوی جامعه روحانیت شیراز، مسئولیت‌هایی چون سرپرستی صدا و سیمای استان فارس، عضویت در شورای اوقاف استان فارس، امامت جمعه موقت شیراز، نمایندگی حضرت امام در جهاد سازندگی استان فارس، نمایندگی دفتر مقام معظّم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی استان‌های فارس، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد، نمایندگی مقام معظّم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی کشور به مدت دو سال و نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در دوره دوم از استان فارس را بر عهده داشت.

وی همچنین در راه‌اندازی مرکز مدیریت منطقه ۳ شامل استان‌های فارس، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد، تهیه ساختمان قدیم مرکز مدیریت و انجام تعمیرات و نوسازی ساختمان و تجهیز اداری، انتخاب و به کارگیری پرسنل و کارمندان مدیریت، حل مشکلات مدارس استان در موضوعات مؤسس و هیأت امنا و ساختمان مدارس و تجهیزات، پیگیری گرفتن زمین برای ساخت‌وساز جهت ساختمان مرکز مدیریت استان و مدارس استان فاقد زمین، پیگیری انجام پروژه‌های عمرانی مدارس شهرهای آباده، اقلید، ارسنجان، مرودشت، آباده، کازرون، جهرم، لار، لامرد، گله‌دار، خفر، فسا، داراب، استهبان و نی ریز، خرید کتاب و تجهیز کتاب‌خانه‌های مدارس استان در چندین نوبت، همچنین تأسیس حوزه‌های خواهران جدید در استان فارس شامل اقلید، لامرد، میانشهر، ششده، سپیدان، جنت‌شهر و خفر نقش مؤثری داشت.

او فرزند مرحوم آیةاللّه حاج شیخ محمدعلی موحد است، در سال ۱۳۲۵ شمسی در شیراز متولد شد، پدرشان به مدت چهل سال، مدرس مدرسه آقاباباخان بود، مادرشان فرزند آیةاللّه حاج سیّد مصطفی بالدی بوده و خانواده پدری او نیز از روحانیان برجسته و مورد احترام منطقه بوده‌اند. 

آیت اللّه شیخ علی موحد از شش سالگی تا کلاس ششم را در مدرسه زینت -که تحت سرپرستی یکی از متدینین آن زمان بود- به‌سر برد و سپس در سال ۱۳۳۷ شمسی در مدرسه آقا باباخان مشغول تحصیل علوم دینی شد و در طی سه سال رسائل و مکاسب را از محضر پدر فرا گرفت و سپس به حوزه مقدس قم مشرف شد.

او در سال ۱۳۴۰ شمسی در درس کفایه حضرت آیةاللّه مکارم شرکت کرد و در همین ایام رسائل و مکاسب را بار دیگر خدمت آیةاللّه نوری و آیةاللّه فاضل خواند و در اوایل سال۱۳۴۲ شمسی به درس خارج آیات عظام مرحوم آیةاللّه العظمی گلپایگانی، مرحوم آیةاللّه العظمی شریعتمداری و مرحوم آیةاللّه داماد راه یافت و سپس درس را در محضر مرحوم آیةاللّه آملی ادامه داد، او یک و نیم دوره از بحث‌های اصولی و نیز چند مبحث فقه چون طهارت، صالت و حج معظّم له را نوشت و در ادامه به مدت هشت سال در درس خارج فقه و اصول ایشان شرکت کرد.

پس از فوت پدر و به‌اصرار علمای شیراز، به این شهر بازگشت و اداره مدرسه آقاباباخان را به‌عهده گرفت، از این رو، وقتی به شیراز آمد، آیات عظام حضرت آیةاللّه العظمی محلّاتی، شهید آیةاللّه دستغیب، آیةاللّه حاج عالم و آیةاللّه حاج سیّد محمد امام هر کدام طی احکامی جداگانه او را به مدرسی مدرسه یاد شده منصوب کردند و از آن زمان تا سال ۱۳۶۸ شمسی در مدرسه مزبور مشغول تدریس بود.

فعالیت‌های علمی

از فعالیت‌های علمی آیت الله می‌توان به تدریس در مدرسه علمیه آقاباباخان به مدت ۱۸ سال تدریس، تدریس در دانشگاه شیراز به مدت ۱۵ سال در رشته حقوق، تدریس در دانشگاه آزاد به مدت دوازده سال و برگزاری جلسات تفسیر قرآن مجید در جهاد سازندگی استان فارس که به صورت برداشت‌هایی از قرآن مجید ارائه می‌شده و جزوات آن بیشتر منتشر شده، اشاره کرد.

وی همچنین کتاب‌های شرحی بر منظومه حاجی سبزواری، تقریرات دوره کامل اصول و فقه استاد مرحوم آیةاللّه العظمی آقامیرزا آملی و جزواتی در اخلاق را نوشته که بعضاً منتشر شده است.

آیت الله موحد از آنجا که علاقه زیادی به تحصیل داشت، علاقه‌ای که معلول تربیت خانوادگی بود، علوم جدید را نیز مدنظر قرار داد و پس از دریافت مدرک دیپلم، به صورت شبانه در کنکور دانشگاه شرکت کرد و در رشته فلسفه دانشگاه فردوسی قبول شد و مدت سه سال هم به آنجا رفت و آمد داشت.

فعالیت‌های سیاسی

آیت اللّه شیخ علی موحد از سال‌های نوجوانی به مسائل سیاسی و اجتماعی علاقه داشت و جایگاه روحانیت را فراتر از آنچه بود می‌دانست و به نظر ایشان اگر روحانیت می‌توانست در این دوبُعد(علوم حوزوی و دانشگاهی و نیز حضور در جامعه که فراتر از مسجد و حوزها) بازنگری انجام دهد، می‌توانست تأثیرپذیری بیشتری داشته باشد.

وی با این فکر اجمالی به قم آمد و با مسائل سال ۱۳۴۱ شمسی به بعد روبه‌رو شد. این وقایع، فکری را که در سر داشت تقویت کرد و به‌واسطه ارادتی که به حضرت امام پیدا کرده و مقلّد ایشان شده بود، درعین حال که با جدیت درس را ادامه می‌داد، از مسائل سیاسی و اجتماعی نیز غافل نمی‌شد و در جلساتی که این نحوه تفکر را دنبال می‌کردند، مانند جلسات مرحوم آیةاللّه ربّانی و یا مرحوم آیةاللّه شهید دستغیب در شیراز شرکت می‌کرد تا اینکه واقعه پانزده خرداد سال۱۳۴۲ شمسی پیش آمد و برای نخستین بار در تاریخ ۱۷/۳/۱۳۴۲ در حالی که در مدرسه آقاباباخان تدریس می‌کردم، در ایام تابستان دستگیر شدم و تحت عنوان ماده ۵ حکومت نظامی، به مدت چهل روز زندانی شد. 

این عالم بزرگ پس از آزادی همچنان در جلسات شرکت نموده و راه را ادامه داد و چند بار دیگر در سال‌های ۱۳۴۳ و ۱۳۴۵ شمسی در اصفهان و شیراز دستگیر و زندانی شد. در همین ایام سال‌های ۱۳۴۸ شمسی به بعد، تصمیم گرفت درس‌های جدید را نیز دنبال کند. از این رو، پس از گرفتن دیپلم، در سال۱۳۵۰ شمسی در کنکور شرکت کرد و در دانشگاه فردوسی در رشته فلسفه قبول شد و به مدت سه سال در این دانشگاه تردد می‌کرد. گرچه درس‌های دانشگاه برایش تازگی نداشت، ولی جو حاکم بر دانشگاه و شناخت روحیات دانشجویی آموزنده و مفید بود. وی هم زمان با تحصیل در دانشگاه، در مدرسه آقاباباخان نیز به تدریس اشتغال داشت و افرادی را که احساس می‌کرد برای طلبگی مستعدند شناسایی کرده و به مدرسه می‌آورد.

از نظر دستگاه حکومتی، جو حاکم بر مدرسه آقاباباخان، جوی ضدحکومت بود، از این‌رو، کارشکنی‌ کرده و می‌کوشیدند تا یک روحانی وابسته به حکومت را به آنجا آورند و این کار را نیز انجام دادند؛ امّا استقامت طلاب محترم مدرسه و روحانیت معظّم شهر، کار آنها را خنثی نمود و آن روحانی تنها یک جلسه توانست به مدرسه بیاید.

آیت الله موحد، پیش از انقلاب به دلیل ارتباط با گروه‌های سیاسی -که به صورت جلسات درس‌های تفسیر قرآن مجید و نهج‌البلاغه اداره می‌شد، بار دیگر در اوایل سال ۱۳۵۷ شمسی دستگیر شد و این دستگیری تا کمی پیش از پیروزی انقلاب ادامه داشت.

او پس از گذشت چهار ماه از آزادی، بیشتر سخنرانی‌های مراسم شیراز را به عهده گرفت و در زمان شهید دستغیب، اغلب کارهای سیاسی ایشان را نیز انجام می‌داد. پس از پیروزی انقلاب نیز اولین مسئولیت را در رادیو و تلویزیون فارس پذیرفت و به مدت یکسال در آنجا بود، آنگاه به شورای اوقاف رفت و در آنجا یک سال خدمت کرد تا مسئولیّت نمایندگی حضرت امام(ره) در جهاد پیش آمد که از سال۱۳۶۰ شمسی تاکنون(چه سالی منظور است) ادامه داشت. از سال۱۳۷۳شمسی به بعد نیز به اصرار امام جمعه محترم شیراز، امامت موقّت جمعه را عهده‌دار شد و با توجه به مسئولیت در دانشگاه آزاداسلامی، مسئولیت نمایندگی مقام معظّم رهبری در این دانشگاه را نیز پذیرفت.

این عالم وارسته پس از تحمل یک دوره بیماری در سن ۷۹ سالگی در تیرماه ۱۴۰۴ دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام/