به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، کرسی علمی ترویجی با موضوع «مقایسه معنای صلاح و فساد در اندیشه آیت‌الله مصباح و مکتب افلاطون»، با حضور ناقد حجت‌الاسلام محمود ابوترابی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم قرآنی آمل، مدیر علمی سرکار خانم سید عطیه خاتمی ساروی و ارائه‌دهنده سرکار خانم زینب شکری، از طلبه‌های سطح ۴ رشته تفسیر تطبیقی برگزار شد.

زینب شکری هدف خلقت بشر را هدایت معرفی کرد و بیان کرد: هر آنچه انسان را به این هدف برساند «صلاح» و هر چه مانع آن شود «فساد» است.

وی تأکید کرد: اصلاح بشر تنها در چارچوب قوانین الهی و دین خدا، با پیروی از پیامبران و ائمه، تمسک به قرآن، رعایت تقوا و عفاف و تسلیم در برابر خداوند ممکن است.

وی در مقایسه دو دیدگاه گفت: علامه مصباح معیار اخلاق را آموزه‌های دینی و وحیانی می‌داند، در حالی که مکتب افلاطون معیار صلاح و فساد را معرفت و فهم خیر مطلق و عالم مثل می‌داند، علامه مصباح معتقد است عقل باید همسو با وحی باشد و به تنهایی کفایت نمی‌کند؛ اما در مکتب افلاطون عقل ابزاری برای شناخت خیر مطلق است، از نظر علامه مصباح صلاح و فساد با کمال انسانی و رضایت خداوند ارتباط دارد، در حالی که فلسفه افلاطون هدف نهایی زندگی را رسیدن به خیر و عدالت می‌داند، علامه مصباح بر ارتباط صلاح و فساد با فرد و جامعه تأکید دارد و اهمیت ارزش‌های دینی و اخلاقی در اجتماع را می‌شناسد، اما افلاطون بیشتر به عدالت اجتماعی و فلسفه تجلی روح می‌پردازد و تأکید کمتری بر آخرت دارد.

حجت‌الاسلام  ابوترابی در ادامه این کرسی ناقد جلسه ضمن تقدیر از زینب شکری بابت نگارش این مقاله اشاره کرد: مکتب افلاطون یک سنت تاریخی گسترده است که شامل افلاطون و متفکرانش می‌شود، اما اندیشه علامه مصباح به عنوان یک روایت محدود، عمیق و معاصر مطرح است.

وی تأکید کرد مقایسه فردی مانند علامه مصباح با کلان‌مکتب افلاطون از دیدگاه علمی نادرست است.

حجت الاسلام  ابوترابی همچنین به ضعف‌های اساسی مقاله اشاره کرد: از جمله عدم رعایت ساختار علمی، معرفی نامشخص مسئله و اهداف، ضعف در روش‌شناسی تطبیقی، عدم تعادل در پرداخت به دو دیدگاه، ارجاعات ناقص، پراکندگی مطالب، ضعف در نتیجه‌گیری و تکرار مطالب.

وی توصیه کرد: برای ارتقا کیفیت مقاله، ساختار آن بازتعریف، روش مقایسه‌ای به وضوح مشخص، تعادل در تحلیل دیدگاه‌ها رعایت شود، منابع دقیق ارجاع داده شده، بخش‌های غیرمرتبط حذف یا خلاصه گردد، تحلیل‌ها عمیق‌تر و نتیجه‌گیری قوی‌تر ارائه شود.

این کرسی علمی فرصتی بود تا مفاهیم «صلاح» و «فساد» از منظر دینی و فلسفی با تأکید بر اهمیت روش‌شناسی علمی دقیق بررسی شود و ضرورت پایبندی به تعالیم دینی همراه با بهره‌گیری از آموزه‌های فلسفی برای اصلاح اجتماعی مورد تأکید قرار گیرد.

انتهای پیام/