به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، ام البنین صیدانلو استاد مدرسه علمیه تخصصی شهید مطهری(ره) تنکابن در نشست هویت طلبگی و اخلاق در پژوهش در جمع اساتید، طلاب و کادر، در گفت‌وگویی گفت: هویت طلبه با دین خدا گره خورده و تعریف طلبه از مناسبت او با دین به دست می‌آید. طلبه در راه شناخت عمیق دین خدا و ابلاغ و دفاع و اجرای آن می کوشد و برنامه خدمت اجتماعی خود را در این رسالت متمرکز کرده است و سرمایه توان و زمان خود را عمدتا به ارتباط با منابع دینی و تلاش برای فهم و تبلیغ آن یا دفاع از آن یا گسترش زندگی دینی در سطح جامعه صرف می‌کند.

استاد مدرسه علمیه تخصصی شهید مطهری(ره) تنکابن گفت: طلبه دارای یک شخصیت حقیقیِ فردی و یک شخصیت حقوقی و صنفی می‌باشد. به همین جهت همانگونه که موظف به خودشناسی، خودآگاهی و خودسازی فردی است موظف به خودشناسی، خودآگاهی و خودسازی صنفی است.

خانم صیدانلو افزود: نیاکان صنفی طلبه، انبیا و اولیا هستند؛ یعنی وظایفی را که آنها بر دوش داشته‌اند و خدمتی را که آن‌ها در جامعه انجام می‌داده‌اند، طلبه، در شرایط امروز، بر عهده گرفته است.

وی گفت: روحانیت وظیفه دارد در راه فهم دین خدا هر گونه تلاشی را به کار گیرد. انواع فعالیت‌های علمی(عقلانی، تجربی و...) به هدف کشف آفاق جدید دین خدا از وظایف روحانی است. هدف اصلی او فهم دین است و در این راه مقدمات لازم را باید کسب کند، پس، طلبه باید برای کشف معارف دین پژوهش کند.

خانم صیدانلو بیان کرد: پژوهش و هویت طلبگی دارای رابطه‌ای تکاملی‌اند، هر اندازه طلبه نسبت به هویت خود معرفت عمیق‌تری پیدا کند، پژوهش‌های او بیشتر در جهت تحقق کارآمدی و بروز این هویت در عرصه فردی و اجتماعی خواهد بود و نخستین گام در مسیر پژوهش، شناخت هویت طلبگی است تا طلبه بداند چگونه باید پژوهش کند تا مجهولات هویتی خویش را بشناسد و تبیین نماید.

استاد مدرسه علمیه تخصصی شهید مطهری(ره) تنکابن افزود: اخلاق پژوهش بسیار حائز اهمیت است زیرا با توجه به مولفه‌های آن پژوهشگر را از جعل و تحریف و ارائه نادرست داده های پژوهشی باز می‌دارد و دستیابی به اهداف پژوهش از قبیل کسب دانش، دستیابی به حقیقت و پرهیز از خطا را میسر می‌سازد و با وجود این امر مهم در پژوهش، هر پژوهشگر مسئولیت‌پذیر بوده و در قبال جامعه پاسخگو خواهد بود.

وی در پایان به تشریع مؤلفه‌های اخلاق پژوهشی پرداخت و گفت: از جمله مؤلفه‌های اخلاق پژوهشی: تتبع کافی در اسناد، امانت در نقل، ارجاع‌دهی هنگام نقل به مضمون، توجه به دیدگاه‌های رقیب، پاسداشت حق پژوهشیاران و تواضع در ابراز رأی است که طلاب باید به آن توجه کافی داشته باشند.

انتهای پیام/