به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، ساری/ خانم صاحبه سلمانی، کارشناس فرهنگی، در نشستی با حضور طلاب مرکز تخصصی نور الزهرا(سلام الله علیها) ساری، با اشاره به موضوع "چگونگی مبارزه امام صادق(علیه السلام) با اوضاع سیاسی عصر خود" اظهار کرد: دوران امامت پیشوای ششم از نظر سیاسی و فرهنگی، موقعیت ویژه ای داشت؛ با فراز و نشیب های مهم از جمله، در هم پیچیده شدن طومار حکومت اموی و روی کار آمدن عباسیان، رو به رو و از نظر فرهنگی، دوران تحول فکری و پیدایش فرقه ها و گروه های گوناگون بود؛ لذا حضرت به عنوان امام عصر، باید موضع مناسبی را در ارتباط با این دو امر مهم در نظر می گرفتند؛ موضع و نحوه ی مواجهه بر همگان روشن است اما درباره چگونگی برخورد با اوضاع سیاسی نظرات متفاوتی وجود دارد.

وی ادامه داد: حضرت در دو جبهه ی فرهنگی و سیاسی، یعنی تاسیس کانون علمی و مبارزه با افکار انحرافی از یک سو و برخورد هوشمندانه با دو روش منفعلانه و تهاجمی با خلفای عصر خود از سوی دیگر، فعالیت داشتند، اما به دلایلی از جمله آزادی نسبی سیاسی و انتقال خلافت در حوزه ی فرهنگی، فعالیت پررنگ تری داشتند.

کارشناس فرهنگی بیان کرد: مواجهه ی منفعلانه امام به این معنی که ایشان بنابر مصالحی که بر آنها آگاهی داشتند، در برابر حاکمان جور زمان خویش کوتاه آمده و متعرض آنها نمی شدند؛ از طرفی دیگر حضرت برخورد جدی، تند و جسورانه و کاملاً تهاجمی با خلفای جور همچون منصور داشتند.

خانم سلمانی تصریح کرد: شرایط و مقتضیات زمان به گونه ای بود که امام، با توجه به کمی و محدودیت یاران و شیعیان حقیقی، در راه انتخاب بهترین گزینه و مطمئن ترین راه برای رسیدن به هدف مقدّس خویش گام بر می داشتند.

وی تاکید کرد: گرایش های کلامی و تنوع جریان های فکری رو به گسترش و اساس دین در خطر بود و این مدعیان بی مایه، بیش از آنکه برای حکومت ها خطرناک باشند، برای اسلام خطرساز شده بودند و پاسداری از آیین و جلوگیری از انحراف و بدعت ها و حفظ مرزها، ارزش ها، معارف و دانش های اسلامی، جبهه جدیدی از جهاد مقدس علمی و فرهنگی را گشوده و امام فرماندهی جهاد در این جبهه را به رهبری قیام مسلحانه ترجیح دادند.

خانم سلمانی افزود: امام صادق(علیه السلام) در کنار نهضت عظیم علمی و انقلاب فرهنگی حاکم، در هر فرصتی به طاغوت زدایی پرداختند و هرگز تسلیم طاغوت های عصرش خود نشده؛ از عرصه ی سیاست به کلی کناره گیری نکردند؛ حضرت دو نوع  مواجهه را در برخورد با اوضاع زمانه خود در نظر داشتند، اول روش منفعلانه، مانند، عدم تعرض به حکام وقت، عدم شرکت در قیام های صورت گرفته و دوم برخورد تهاجمی، مانند منع همکاری یاران و شیعیان خود با حکومت جور، برخورد لفظی با منصور عباسی، برحذر داشتن از  شعارهای فریبنده ی عباسیان، شهامت امام در برابر زمامدار ظالم عباسی، اعزام نماینده به منظور تبلیغ امامت بود.