به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، اراک/ به همت معاونت فرهنگی حوزه علمیه خواهران استان مرکزی و با همکاری سازمان تبلیغات استان، جلسه آموزشی ارتقائی با موضوع "بررسی فرهنگی _ اجتماعی مسئله جمعیت و فرزندپروری از منظر اخلاق" با حضور حجت الاسلام والمسلمین علیرضا آل بویه، استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم و با حضور جمعی از اساتید و اعضای انجمن زن و خانواده مدارس ۸بهمن ۱۴۰۱ در سالن اجتماعات مدیریت حوزه علمیه خواهران استان مرکزی به صورت حضوری برگزار شد.

حجت الاسلام والمسلمین آل بویه در ابتدا گفت: یکی ازمسائل اخلاق کاربردی که امروزه از اهمیت بسزایی برخوردار است، اخلاقی بودن یا نبودن فرزندآوری است  که مخالفان و موافقان استدلال های گوناگونی در این زمینه اقامه کرده اند.

وی بهدلایل مخالفان اخلاقی بودن فرزندآوری اشاره کرد و استدلال های آن ها را بیان کرد.

استاد حوزه و دانشگاه، استدلال اول را "غلبه درد و رنج برلذت و خوشی" عنوان کرد و افزود: در این رویکرد؛ اینگونه دلیل آورده می شود که در مجموع رنج ها و دردهای دنیایی که در آن زندگی میکنیم، بر لذات و خوشی هایش غلبه دارد و روز به روز بر آن افزوده می شود. لذا وارد کردن کسانی به چنین دنیایی منصفانه نیست، بنابراین فرزندآوری غیراخلاقی است.

حجت الاسلام و المسلمین آل بویه ادامه داد: دیوید بناتار از جمله افرادی استکه به همین دلیل به شدت زایشستیز است.

وی درخصوص اشکالات استدلال اولکه غلبه درد و رنج برلذت و خوشی بود، تصریح کرد: اشکالات استدلال اول، که غلبه درد و رنج بر لذت و خوشی است، این است که مقدمهاول کهدرد و رنج برلذت و خوشی غلبه دارد، محلتردید و تأمل است. گرچه در مجموع رهایی از درد و رنج مطلوب است، ولی این دنیا پیچیده در درد و رنج است و به تعبیر قرآن انسان برای درد و رنج آفریده شده استو  مهم این است که فلسفه درد و رنج مشخص شود.

استاد حوزه، به استدلال دوم که ناتوانی در تربیت فرزندان است، اشاره و بیان کرد:  در صورتی فرزندآوری اخلاقی است که بتوان آنها را به نحو شایسته‌ای تربیت کرد. در تربیت فرزندان ناتوان هستیم، چون اندیشمندان تعلیم و تربیت در الفبای تعلیم و تربیت مانده اند و نتوانستند نسخه درخوری برای تربیت فرزندان ارائه دهند تا چه رسد افرادی مانند ما، بنابراین فرزندآوری غیراخلاقی است.

حجت الاسلام و المسلمین آل بویه در پاسخ به این اشکال استدلال گفت: مقدمه اول اغراق آمیز است و با چنین بینشی هیچ کس نباید دست فرزندآوری بزند و در نتیجه نسل آدمی منقرض شود.

وی بیان کرد: این استدلال به گونه‌ای است که گویی تنها والدین هستند که نقش تربیتی دارند که در صورت تربیت درست هم به نتیجه مطلوب خواهند رسید و حال آنکه تاریخ بر خلاف این مطلب گواهی می‌دهد. علاوه بر والدین عوامل وراثتی و محیط نقش مهمی در تربیت دارد و عامل مهم نقش اختیار انسان در سرنوشت خود است.