مریم دوادگر، پژوهشگر حوزه علمیه خواهران مازندران، در گفتگو با خبرنگار حوزه، در توضیح مقاله خود با عنوان« ارتباط قلبی انسان با خداوند و نسبت آن با لذت‌ها در وجود انسان با تکیه بر آثار علامه مصباح یزدی(رحمه الله علیه)» عنوان کرد: این مقاله با روش توصیفی_تحلیلی به رابطه قلبی انسان با خداوند و میل به لذت خواهی پرداخته، انسان ذو ابعاد است و به فراخور ابعاد متعدد، امیال متعددی دارد، از جمله آن‌ها، لذت خواهی و رنج گریزی است، (این میل فطری از دیدگاه قرآن مفروض و مورد تایید است، رها شده و بی‌قید است.)

وی خاطرنشان کرد: این مقاله به بیان نسبت میل لذت خواهی با ارتباط قلبی انسان با خدا با تکیه بر آثار علامه مصباح (رحمه الله علیه) پرداخته، علامه لذت را امری کمالی، سازگار با وجود انسان می‌داند که اگر انسان فقدان این کمال را در خود درک کند، به سوی آن گرایش پیدا می‌کند.

دوادگر افزود: ایشان معتقدند لذت‌ها صرفاً به لذت طبیعی ختم نمی‌شود، لذت‌هایی وجود دارد که عوامل خارجی و تلاش انسان در شکوفایی و تماس آن‌ها دخیل است و انسان آن‌ها را انتخاب می‌کند، در انتخاب انسان سه عامل شناخت، قدرت و گرایش دخیل‌هستند؛ بنابراین تمایلات انسان‌ می‌تواند به فراخور شناخت و توان متفاوت باشد.

وی ادامه داد: اگر انسان شناخت درستی از مملوکیت خود در مراتب وجودی‌اش و اصل فقر و نیاز خود نسبت به خالق هستی از یک سو و کمالات خداوند از سوی دیگر داشته باشد، به بالاترین لذت، یعنی لذت ارتباط قلبی با خدا، گرایش قلبی عمیق پیدا می‌کند، بنابراین ارتباط قلبی با خدا بالاترین مصداق میل لذت خواهی انسان است.