به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران/مازندران، حجت‌الاسلام افضلی با رویکردی اخلاقی و معرفتی به موضوع شکر، محبت و پیوند آن با شناخت خداوند و محبت به امام حسین علیه‌السلام پرداخت و با بیانی صمیمی و درونی، عرفه را آغازگر سفری از شکر ظاهری تا عبودیت عاشقانه خواند و گفت: انسان اهل شکر، محبتش به خدا بیشتر می‌شود و این محبت انسان را از گناه شرمنده می‌سازد. محبت که زیاد شد، مهربانی درون انسان نیز افزوده می‌شود و آن‌گاه انسان با نگاه خدا به عالم می‌نگرد. همان‌گونه که سیدالشهدا علیه‌السلام، رحمة‌الله‌الواسعه، به مرتبه‌ای رسید که جز برای خدا نمی‌دید و نمی‌خواست.

وی افزود: شهید مطهری می‌فرماید روح امام حسین علیه‌السلام آن‌قدر بزرگ شد که جسمش دیگر تاب نگه داشتن آن را نداشت. این همان عبودیتی است که از مسیر شکر و شناخت نعمت‌ها حاصل می‌شود.

سخنران مراسم، با تفسیر بخش‌هایی از دعای عرفه، تأکید کرد که سیدالشهدا علیه‌السلام، با فراخواندن ما به شکرگزاری دقیق و ظریف حتی از کوچک‌ترین نعمت‌ها، در حقیقت ما را به نگاه توحیدی و معرفتی دعوت می‌کند؛ نگاهی که در آن، انسان حتی با چین‌های پیشانی، پرده شنوایی، مفاصل، استخوان‌ها، پوست، خون، اعصاب و مغز خود، به نعمت‌ها شهادت می‌دهد و اقرار می‌کند که در ادای شکر کوتاهی کرده است.

او در ادامه گفت: امام حسین علیه‌السلام در دعای عرفه، با شمردن نعمت‌هایی مثل حیات، آفرینش از خاک، امنیت رحم مادر، تولد در محیط ایمان، نعمت شیر مادر، اعضای بدن و… به ما می‌آموزد که هیچ‌کدام از این‌ها حاصل لیاقت ما نیست. بلکه همه‌اش لطف خداست. آن‌گاه به ما یاد می‌دهد که حتی شکر این نعمت‌ها نیز توفیقی از جانب خداوند است.

حجت الاسلام آقای افضلی با اشاره به فرازهایی از دعا که شبیه روضه است، اظهار کرد: در بخش‌هایی از دعای عرفه، امام حسین علیه‌السلام خطاب به خداوند می‌فرماید: خدایا مرا به که می‌خواهی واگذاری؟ به دشمنم؟ به بیگانه‌ای که با من ترش‌رویی کند؟ به کسی که می‌خواهد مرا خوار سازد؟ این ادبیات، آدم را یاد تنهایی مسلم بن عقیل می‌اندازد، همان‌طور که امام حسین (ع)هم در کربلا تنهای تنها شده بود.

وی در پایان، با اشاره به جمله‌ کلیدی امام علیه‌السلام در دعا که می‌فرماید: الهی من را به غیر خودت مسپار، این جمله را جمع‌بندی نهایی روح دعای عرفه دانست؛ که هر چه هست، از توست و هر چه می‌خواهیم، فقط تویی.

مراسم با قرائت بخش‌هایی از دعای عرفه توسط سید محمدتقی نبوی ادامه یافت و دل‌های حاضران با اشک و آه به سمت افق‌های بلند بندگی و معرفت پر کشید.

انتهای پیام/