استاد حوزه و دانشگاه گفت: مفهومِ تکبیرات در نماز لبیّک به بندگی خداوند و نشانه در محضرِ او بودن است.
به گزارش پایگاه خبری و رسانهای حوزههای علمیه خواهران/مازندران،دکتر محمد شریفی استاد حوزه و دانشگاه در سومین نشستِ مجازی انجمن پژوهشی با موضوع «نماز در نگاهِ اهل معرفت» که با حضور طلاب و مبلغین مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول سلام الله علیها شهرستان جویبار برگزار شد، در گفتوگویی ضمن تاکید بر تأثیرِ ادعیه و اذکارِ قبل از نماز در داشتنِ حضورِ قلب بیان کرد: در سیره علمای دین از جمله فیض کاشانی بر ادعیه افتتاحیه یا تکبیرات افتتاحیه تأکید داشتند که از این میان فقط تکبیره الاحرام را واجب دانستند.
استاد شریفی در ادامه به فلسفه این تکبیرات در نماز پرداخت و گفت: زمانی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) در معراج بود، نور خداوند سه بار بر او تجلّی کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله با این تکبیرات حجابها را کنار زد و به قُربِ الهی دست یافت.
وی افزود: از دیگر اسرارِ این تکبیرات؛ حضور قلب و توجه به خداوند است. یعنی با این تکبیرات کم کم از مادیات و روزمرگیها بریده شده و خود را برای ارتباط با خداوند آماده می کنیم.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به کتاب اسرار الصّلاه حضرت امام خمینی (ره) اظهار کرد: کلام و واژههایی که در این تکبیرات به کار رفته، در واقع لبیّک به بندگی خداوند و عبد بودن برای اوست. یعنی با این تکبیرات، ما خود را در محضر خدا می بینیم و قوام و تَملُّک ما هم از خداست.
استاد شریفی در ادامه گفت: آنچه که از معارفِ این تکبیرات بر میآید، این است که بنده آمورش را به خداوند تفویض میکند که این نوعی صدق در گفتار است. یعنی ذکر و کلامی را که بر زبان میآوریم باید قلباً و عملاً به آن قائل و عامل باشیم و به گونهای نباشد که زبانمان ذکرِ حق را بگوید ولی دل و حواس ما، بُت خانه گردد.
انتهای پیام/
نظر شما