به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت الاسلام محمدجواد قائمی، مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران، در یادداشتی با عنوان «انتخابات از اهداف اصلی تا اهداف فرعی» آورده: زمانی‌که خالق عالم، تکمیل چرخه هستی خود را با خلقت انسان به‌عنوان احسن مخلوقین ارائه نمود، فرشتگان با نگاهی به آینده و از روی دغدغه‌مندی در خطاب به خالق، از خون‌ریز بودن مخلوق جدید سخن گفتند و خالق هستی در جواب آنان سخن از هدفی والاتر که همان تولید نظام احسن بوده، به میان آورد که صدور برخی مصائب از انسان‌ها که به نوعی مفروض داشتن حصول برخی مشکلات و انحرافات در مسیر تحول‌آفرینی است، کان‌لم‌یکن فرض می‌شود و این دقیقاً همان قاعده رفتاری و سیره عملی انسان‌ها در مسیر تصمیم سازی است به این‌که ما انسان‌ها زمانی‌که در معرض تصمیم‌سازی و انتخاب مسیر تحولی قرار می‌گیریم، یک اصل رفتاری را به‌عنوان راهبردی مهم برای خود قرار می‌دهیم و آن اصل چیزی جز توجه به هدف اصلی و غائی مسیر نمی‌تواند باشد؛ به‌طوری که در برخی حالات ممکن است حتی دیگر اهداف فرعی و حتی برخی تنگناهای احتمالی مسیر منتخب برای ما مورد بی توجهی قرار بگیرد.

دقیقاً این همان راهبردی است که همگان باید در فرآیند انتخابات از شور انتخاباتی تا انتخاب اصلح بدان توجه کنند، راهبردی که مقام معظم رهبری در تأکید بر هدفمندسازی هدایت به‌عنوان یک اصل به آن توجه داده‌ و بیان داشتند، نمی‌بایستی هرگز اهداف اصلی انقلاب که همان «عزت و اعتلای امت اسلامی در مسیر استکبارستیزی» بوده‌است، مورد غفلت و تحت تأثیر برخی از اهداف ثانویه و الزامات مسیر قرار بگیرد؛ چراکه عدم توجه به هدف اصلی درحقیقت اولین گام برای انحراف است، چنانچه در جنگ احد وقتی نگهبانان دره احد، از اصل نظام سیاسی اسلام و فرمان‌برداری از نبی غفلت نموده و به الزامات پیروزی در جنگ که همان جمع‌آوری غنائم برای کسب سود و رفاه بوده، معطوف و مشغول شدند، نتیجه‌ای خسران آفرین همچون شهادت حمزه و جمع زیادی از یاران که از حفاظ قرآن بوده تا در معرض خطر قرار گرفتن جان پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) رقم زده شد.

 بر این اساس بر همگان لازم و فرض است که در مسیر انتخابات شورآفرین، به این اصل اساسی که هدف اصلی انقلاب اسلامی چه بوده‌است و تحقق آن‌چه الزاماتی را لازم دارد توجه داشته باشند، چراکه غفلت از آن می‌تواند خسارات سنگین و گاهی غیر قابل جبرانی را به‌دنبال داشته باشد؛ چنانچه وقتی انصار که به تعبیر حضرت صدیقه طاهره(سلام‌الله علیها) در خطبه‌ی فدکیه تمام توان خود را در قیام و تثبیت نظام اسلامی مصروف داشته، اما بعد از نبی در مسیر انتخاب بجای توجه به نظام اسلامی به فکر سهم خواهی از شرایط بعدالنبی(صلوات الله علیه) افتادند، انحراف نظام سیاسی اسلام از امامت به خلافت و بعد از آن به سلطنت و وابستگی جوامع اسلامی و شرایط فعلی حاکم بر امت اسلامی شده‌است که به‌جای حمایت از خود، شاهد حمایت از صهیونیسم ازسوی مدعیان خادمین اسلام و حرم هستیم، نتیجه و خسارت این توجه به فرع به‌جای اصل است.

هرچند که تحولات اقتصادی و رشد آسایش و رفاه مادی، یکی از اهداف انقلاب اسلامی در تقابل با نظام سلطنتی بوده ولی نباید هرگز اشتباه کرد که هدف اصلی از انقلاب صرفاً ارزان‌سازی یا کاهش هزینه‌ها در مسیر رشد آسایش مادی نبوده است، چنانچه زمانی‌که دولت موقت مبتنی بر اندیشه‌های لیبرالی در ایام دهه فجر ۵۷ سخن از ارزان شدن و رایگان شدن خدمات دولتی و رفاهی به میان آورد، امام در یک واکنش، این سطح از تحلیل و وعده را انحرافی در انقلاب دانسته و هدف انقلاب را والاتر و فراتر از این بیان نمودند و تحقق هدف اصلی را موجب تحقق اهداف فرعی چون زیست کم‌هزینه اعمال داشته‌اند به طوری‌که این واکنش در قانون اساسی هم مورد توجه واقع شده که در سایه تحقق نظام مقدس اسلامی باید هزینه مصرفی جامعه رایگان و کم شود.

در پایان خاطرنشان می‌شود که هدف از این نوشتار آن بوده که جامعه انتخاباتی ایران، در مسیر شورآفرینی تا انتخاب اصلی باید هدف اصلی و والای انقلاب که اعتلای امت از مسیر استکبارستیزی بوده‌است، غفلت نورزیده و همه همت خود را معطوف تحولات اقتصادی نداند؛ چراکه تمرکز بر اقتصاد و بی مهری نسبت‌به هدف والا، نتیجه‌ای جز گدایی کدخدا و محور شرارت شدن به قیمت پشت کردن به همه داشته‌ها و ارزش‌های انقلابی نخواهد داشت، چنانچه وقتی آن عابد بزرگ که نجات خود را از شیطان مطالبه می‌کرد، نتیجه‌ای جز سجده بر شیطان و هلاکت در دو دنیا نصیب و قسمتش نشد.

لذا این نکته را باید به ذهن خود داشته باشیم که عزت اقتصادی در سایه سار عزت ملی است و الا ممکن است درآمد ناخالص ملی بالایی همچون ژاپن و کره جنوبی داشته باشید ولی هرگز جرأت نکنید که نسبت‌به سربازان معترض به نوامیس خود در سرزمین مادری، اعتراض کنید؛ ولو این‌که مردم روزها و شب‌ها در خیابان‌ها فریاد بکشند و یا همچون عربستان و کویت که حتی از ترس ارباب، جرأت صدور اجازه راهپیمایی به ملت خود در اعتراض به فجایع ضد بشری نداشته باشید و این یادآور خاطره‌ای است که شاه در خطاب به مادرش گفت، چقدر شاه بی‌لیاقتی هستم که بدون اجازه‌ام از هواپیمای من استفاده می‌کنند و جواب این چرایی در آن است که نتوانست وقتی سران کشورهای فاتح جنگ جهانی دوم وارد کشورش می‌شدند و کشورش را تقسیم می‌کردند، سخنی بگوید؛ چون دیگر عزتی برای این سرزمین نبود و این گذر تاریخی کجا و غرب‌گدایی کجا که همواره تهدید به گزینه نظامی روی میز می‌شد تا اعلام حمله به ایران در تحولات اخیر به‌عنوان بعیدترین محتمل بودن حمله نظامی به ایران در کلام سخن‌گوی آمریکا کجا.

اقتصاد مهم است ولی نه با حذف عزت خواهی ملت در گفتمان انتخاباتی از مطالبه‌گری اجتماعی تا شعار انتخاباتی ازسوی کاندیداهای مجلس.